Ο Παντελής Μπουκάλας, οι βιασμοί και η αριστερά

Ο Παντελής Μπουκάλας, οι βιασμοί και η αριστερά

Στην εφημερίδα “Καθημερινή”, ο Παντελής Μπουκάλας έγραψε άρθρο με τίτλο “Έγκλημα στον Κολωνό”, στο οποίο αναφέρεται στο ανθρωπόμορφο κτήνος, που βίαζε την 12χρονη και είχε καταστρέψει ένα ανήλικο παιδί, ενώ ήταν “καλό παιδί, καλός άνθρωπος” “καλός οικογενειάρχης” και καλός νεοδημοκράτης”, όπως είχε δηλώσει ο Περιφερειάρχης Γ. Πατούλης σε προεκλογική σύναξη του 2017. 

Βεβαίως, οι νεοδημοκράτες με αφορμή το έγκλημα του αυθαίρετα χαρακτηριζόμενου ως “χρυσαυγίτη” Ρουπακιά, είπαν ότι όλοι οι Χρυσαυγίτες είναι δολοφόνοι…  Με αυτή την λογική και όλοι οι νεοδημοκράτες είναι βιαστές, που βεβαίως δεν είναι λογική.

Αφορμή για το κείμενο αυτό είναι η απόπειρα του ψευτοδιανοούμενου της αριστεράς, που γράφει σε μια δεξιά εφημερίδα Παντελή Μπουκάλα, να κάνει πολιτική εκμετάλλευση του θέματος ξεχνώντας τα αίσχη της αριστεράς στο συγκεκριμένο θέμα, των βιασμών! Ξέχασε την παροιμία ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί… Ξέχασε τα εκατομμύρια βιασμούς που έκαναν κατ’ εντολήν και με οδηγία του Εβραίου συμβούλου του Στάλιν, Έρενμπουργκ, οι μεγάλοι “απελευθερωτές” της Ευρώπης μπολσεβίκοι! Και για να μην είμαστε άδικοι τα ίδια αφορούν και τους Μαροκινούς δημοκράτες του γαλλικού στρατού, των οποίων ο Στρατηγός μετά από 20.000 βιασμούς στην Ιταλία, που έκαναν οι αφρικανοί μισθοφόροι, παρασημοφορήθηκε και έγινε το 1950 αρχηγός του γαλλικού στρατού. Σχετικά για τα θέματα αυτά σας παραθέτουμε τα παρακάτω στοιχεία από αντιφασιστικό ιστολόγιο: 

“Ο Ουκρανός συγγραφέας Ίλια Έρενμπουργκ έγραφε το 1944 προς τον Κόκκινο Στρατό, «Σκοτώστε, σκοτώστε! Στους γερμανούς δεν υπάρχουν αθώοι ούτε μεταξύ των ζωντανών, ούτε μεταξύ αυτών που πρόκειται να γεννηθούν… Τσακίστε με τη βία την περηφάνια των γερμανίδων γυναικών. Πάρτε τες ως νόμιμο λάφυρο. Σκοτώστε, σκοτώστε ανδρείοι στρατιώτες του ερυθρού στρατού, μέσα στην ακατανίκητη έφοδό σας… Οι Γερμανοί δεν είναι ανθρώπινα πλάσματα […] Αν σκοτώσετε έναν Γερμανό, σκοτώστε κι άλλον – δεν υπάρχει τίποτα πιο ευχάριστο από έναν σωρό γερμανικών πτωμάτων». Σημειωτέον, ότι ο Έρενμπουργκ, ο οποίος επισκέφθηκε την Ελλάδα το 1957, τιμήθηκε και από το ΚΚΕ στις 2 Απριλίου 2008, κατά την διάρκεια εκδήλωσης για τα 90 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης και του ΚΚΕ, που οργανώθηκε από το Πολιτιστικό Τμήμα της Κ.Ε. του ΚΚΕ και την ΚΝΕ και ήταν αφιερωμένη «στον επαναστάτη συγγραφέα και δημοσιογράφο Ιλία Έρενμπουργκ», που «ξεχωρίζει για την αφοσίωση στα σοσιαλιστικά επαναστατικά ιδανικά, των οποίων υπήρξε αγνός μαχητής σε όλη τη ζωή του».

Μαροκινάτε (Marocchinate) είναι όρος που χρησιμοποιήθηκε για τους μαζικούς βιασμούς κυρίως γυναικών, κοριτσιών, αλλά και ανδρών και αγοριών, καθώς και ιερέων και τις δολοφονίες που διαπράχθηκαν την άνοιξη του 1944 μετά τη μάχη του Μόντε Κασίνο στην Ιταλία, στην αγροτική περιοχή μεταξύ Νάπολης και Ρώμης, κυρίως από τους Μαροκινούς Γκουμιέρ, αλλά και γαλλοαλγερινούς, τα αποικιακά, δηλαδή, στρατεύματα του Γαλλικού Εκστρατευτικού Σώματος, τα οποία διοικούνταν υπό τον στρατηγό Αλφόνς Ζουέν. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Θυμάτων Emiliano Ciotti, σημειώθηκαν τουλάχιστον 20.000 περιπτώσεις βιασμών. Ο στρατηγός Augustin Guillaume, διοικητής των ορεσίβιων Μαροκινών, ήταν εκείνος που, παρ’ ότι  ενορχήστρωσε τις κτηνωδίες των στρατιωτικών αυτών σωμάτων, δεν δικάστηκε ποτέ για τις θηριωδίες στην Ιταλία, δεν απομακρύνθηκε από το στράτευμα, αλλά, αντίθετα, τη δεκαετία του 1950 ανέλαβε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου και πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ.

Στην συνέχεια, η ανώτατη διοίκηση, θεωρώντας άξιους και άκρως αποτελεσματικούς τους  μαροκινούς «μαχητές», τους έστειλε στον βορρά, για να επαναλάβουν την κτηνωδία. Σειρά είχαν  το 1945, οι Γερμανίδες της πόλης Freudenstadt. Σε τρείς ημέρες οι Μαροκινοί βίασαν 700 γυναίκες και κοριτσάκια κατά τη διάρκεια της λεηλασίας της γερμανικής πόλης.

Σύμφωνα με τον βρετανό ιστορικό Anthony Beevor (Βερολίνο: Η πτώση 1945),  οι εκτιμήσεις των θυμάτων βιασμού από δύο κύρια νοσοκομεία του Βερολίνου κυμαινόταν από 95.000 έως 130.000. Ένας γιατρός υπολόγισε ότι από τις περίπου 100.000 γυναίκες που βιάστηκαν στο Βερολίνο, περίπου 10.000 έχασαν τη ζωή τους, κυρίως από αυτοκτονία. Το ποσοστό θανάτων θεωρείται ότι ήταν πολύ υψηλότερο στα 1,4 εκατομμύρια, που εκτιμώνται τα θύματα στην Ανατολική Πρωσία, Πομερανία και Σιλεσία. Όπως επισημαίνει ο Beevor,«Συνολικά τουλάχιστον δύο εκατομμύρια Γερμανίδες γυναίκες πιστεύεται ότι έχουν πέσει θύματα βιασμού […] και μια σημαντική μειοψηφία, αν όχι η πλειοψηφία, φαίνεται να έχουν υποστεί πολλαπλό βιασμό».

Ο βιασμός είχε γίνει, λοιπόν, μια συλλογική εμπειρία για τις Γερμανίδες, όμως, όταν επέστρεψαν οι άνδρες, προσπάθησαν να απαγορεύσουν κάθε αναφορά στο ζήτημα. Όπως αναφέρει ο Beevor, «Τρεις γυναίκες, κόρη, μητέρα, και γιαγιά που είχαν πέσει όλες μαζί θύματα βιασμού σε μια περιοχή λίγο έξω από το Βερολίνο παρηγορούσαν τον εαυτό τους με την ιδέα ότι ο άνδρας του σπιτιού είχε πεθάνει στον πόλεμο. Θα είχε σίγουρα σκοτωθεί προσπαθώντας να τις προστατεύσει, έλεγαν στον εαυτό τους». Οι «γενναίοι» στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού βίαζαν γυναίκες μπροστά στα παιδιά τους και αν τυχόν αυτά αντιστέκονταν τα δολοφονούσαν εν ψυχρώ, ενώ πολλές φορές υποχρέωναν τους άνδρες τους να παρευρίσκονται κατά την διάρκεια των μαζικών βιασμών και εφ’ όσον αντιδρούσαν τους δολοφονούσαν επίσης εν ψυχρώ.

Μη μιλάς λοιπόν Παντελή Μπουκάλα περί βιασμών γιατί οι σύντροφοί σου αντιφασίστες στο Βερολίνο το 1945 υπήρξαν πρωτοπόροι και στυγνοί εγκληματίες βιαστές.

ΑΒΑΡΙΣ