Η εφημερίδα “ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” της Κυριακής 30 Οκτωβρίου 2022 και στην πρώτη σελίδα υπάρχει θέμα με τίτλο: “Διάλογος στην “Κ” – Ζούμε αλήθεια την παρακμή της Δύσης; Έξι απαντήσεις για τους κινδύνους και τις αντοχές των φιλελεύθερων δημοκρατιών”. Στο εισαγωγικό σημείωμα τονίζεται ότι υπάρχουν εσωτερικοί διχασμοί, ανεπαρκείς ηγεσίες και εκφράζεται το ερώτημα πόσο αντέχει το σύστημα της Δύσης σε αυτές τις προκλήσεις και μήπως έχουν δίκιο όσοι διαγιγνώσκουν 100 χρόνια μετά τον Σπένγκλερ την παρακμή της Δύσης.
Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε στις απόψεις όσων εκφράζουν τις θέσεις τους σχετικά με το θέμα, αφού είναι προφανές ότι υπερασπίζονται με κάθε τρόπο και με ολίγες μόνο παρατηρήσεις και αστερίσκους το ισχύον καθεστώς. Αυτό που είναι βέβαιο, δεν είναι εάν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα, αλλά βεβαιότητα ότι ζούμε την παρακμή της Δύσης. Μία παρακμή, η οποία κλιμακώθηκε και κλιμακώνεται με πρόοδο γεωμετρική μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και κυρίως μετά το τέλος του μπολσεβικισμού οπόταν έπεσαν και οι μάσκες και φάνηκε ότι ο αφέντης του κόσμου είναι ένας και άρχισε η προσπάθεια για την επιβολή της τυραννίας της παγκοσμιοποίησης.
Να μιλήσουμε για την πτώση των ηθικών αξιών, για την ανηθικότητα που επικρατεί παντού, για την κατάπτωση κάθε αξίας και αρετής; Ή μήπως για το κατάντημα της Παιδείας, μίας Παιδείας, η οποία απομακρύνθηκε από τα πρότυπα τα κλασσικά και έχει μεταβληθεί σε μία τεχνολογική ζούγκλα χέρι χέρι με ένα χορό δισεκατομμυρίων, αφού η γνώση είναι για το κέρδος και το κέρδος είναι για την γνώση.
Μετά όμως από κάθε παρακμή έρχεται μία νέα ακμή όταν η σήψη πλέον ξεπεράσει τα όρια και της αηδίας. Και όσο γι’ αυτούς, που κάνουν τα σχέδια που κάνουν για την παγκοσμιοποίηση που θέλουν να φέρουν έχουν ξεχάσει ότι όταν ακούει ο Θεός τα σχέδια των ανθρώπων, γελάει. Αλλά αυτοί πιστεύουν μέσα στο υλισμό και την αθεΐα τους ότι είναι θεοί. Η ζωή θα τους διδάξει ότι δεν είναι.
ΑΒΑΡΙΣ
