Τα… βάσανα του Χ. Φλωράκη επί «χούντας» και πως «διέφυγε» στο εξωτερικό για να γίνει Γ.Γ. του ΚΚΕ
Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός
Πολλά ακούμε κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, για τα… βάσανα των «αγωνιστών» -κυρίως δε των κομμουνιστών- στις φυλακές και τις εξορίες, κατά την διάρκειαν της «χούντας».
Αψευδής μάρτυς των… βασάνων που υπέστησαν τουλάχιστον τα ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ, Χαρίλαος Φλωράκης και Κώστας Λουλές, είναι η φωτογραφία που δημοσιεύουμε, στην οποία εικονίζονται με… τουριστική περιβολή να απολαμβάνουν τις χαρές της θαλάσσης και του ηλίου της Λέρου, όπου ήσαν… εξόριστοι.
Εις ότι αφορά τον πρώτον, υπάρχει και μια εύλογος απορία: αλήθεια, πως από την «εξορία» της Λέρου ευρέθη εις το Παραπέτασμα, όπου «εξελέγη» γραμματέας του ΚΚΕ;
Επειδή θα ήτο δύσκολο να γίνει πιστευτό, ότι «διέφυγε» απευθείας στο εξωτερικό από την Λέρο, οι κομμουνισταί αποδέχονται την… μισή αλήθεια: πως τον Ιανουάριο του 1972 αφέθη ελεύθερος κι εγκαταστάθηκε στο σπίτι του στην Αθήνα. Εννοείται βεβαίως, ότι παρακολουθείτο στενά υπό των αρχών ασφαλείας…
Από κει και πέρα αρχίζει το… παραμύθι. Πάρτε μια γεύση από παλαιότερο δημοσίευμα του Βήματος υπό τον τίτλον «Χ. Φλωράκης: Πώς ξέφυγε από τη χούντα για να εκλεγεί γραμματέας του ΚΚΕ»:
«Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1972 ο Χ. Φλωράκης έλαβε επείγον μήνυμα από την ηγεσία να διαφύγει στο εξωτερικό και ως τον Νοέμβριο να είναι στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ. Ο μηχανισμός που είχε στηθεί από τον ίδιο φρόντισε για τις «λεπτομέρειες»: πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα και μεταμφίεσή του, αλλά και συνεννόηση με δύο Γάλλους τουρίστες οι οποίοι γνώριζαν για την επιχείρηση απόδρασής του στο εξωτερικό και βοήθησαν καθοριστικά στο να επιτύχει. Ο Φλωράκης πέρασε τον Οκτώβριο τα σύνορα ανενόχλητος, ταξίδεψε στη Γαλλία και από εκεί στη Μόσχα, για να βρεθεί προς τα τέλη Νοεμβρίου του 1972 στη Βουδαπέστη, στην έδρα της κομματικής ηγεσίας. Εκεί συνήλθε η 17η Ολομέλεια (9-13 Δεκεμβρίου 1972), η οποία τον εξέλεξε Α’ Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ απαλλάσσοντας από τα καθήκοντά του τον Κ. Κολιγιάννη, ο οποίος δεν πήρε μέρος στην καθοριστική συνεδρίαση».
Ποια ήτο η αλήθεια; Το αρμόδιον γραφείο της Μόσχας απεφάσισε την αντικατάσταση του Κολιγιάννη με τον Φλωράκη, στην ηγεσία του ΚΚΕ. Μέσω διπλωματικής οδού, οι Σοβιετικοί ενημέρωσαν για την απόφασή τους την «χούντα» των Αθηνών και υπέβαλλαν θερμή παράκληση για «διευκόλυνση» της διαδικασίας. Έτσι, η «χούντα» αρχικώς άφησε ελεύθερο τον Φλωράκη από την «εξορία» της Λέρου, του επέτρεψε να εγκατασταθεί στην Αθήνα, κι όταν έλαβε το μήνυμα ότι ήρθε η ώρα της αντικαταστάσεως, τα αστυνομικά όργανα έκαναν τα «στραβά μάτια» και ο Χαρίλαος… «διέφυγε» στο εξωτερικό, όμορφα κι ωραία.
Αυτά τα ολίγα, για να μην μας κοροϊδεύουν κι από πάνω οι… βασανισμένοι αγωνισταί!