Site icon ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Μνήμη Έζρα Πάουντ – 50 χρόνια

Μνήμη Έζρα Πάουντ – 50 χρόνια

Πενήντα χρόνια συμπληρώθηκαν από τον θάνατο στην Βενετία σε ηλικία 87 ετών, του μεγαλύτερου ποιητή του 20ου αιώνα σύμφωνα ακόμη και με αριστερούς μεγάλους της λογοτεχνίας, του Έζρα Πάουντ, που πλήρωσε ακριβά το γεγονός ότι στάθηκε εχθρός και πολέμιος του απάνθρωπου καπιταλιστικού συστήματος και χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι του στους οποίους μιλώντας για τους νεκρούς Άγγλους του μεγάλου πολέμου είχε γράψει τους στίχους:  

«Πέθαναν μυριάδες,/ κι ανάμεσά τους, οι καλύτεροι,/ για μια φαφούτα γριά σκύλα,/ για έναν μπαλωμένο πολιτισμό,// γοητεία, χαμόγελο στο ευγενικό στόμα,/ γοργή ματιά που χάθηκε κάτω απ’ της γης το βλέφαρο,// για δυο γρόσες σπασμένα αγάλματα,/ για μερικές χιλιάδες στραπατσαρισμένα βιβλία».

Και αυτή η “γριά φαφούτα” συνέχισε να δολοφονεί χιλιάδες και ήδη είμαστε εν όψη μίας μεγάλης ανθρωποσφαγής σε παγκόσμια κλίμακα προκειμένου να προλάβει την επικράτησή του πριν την Κίνα ο μεγάλος αφέντης του δολαρίου.

Ο Έζρα Πάουντ ήταν αυτός που συνέβαλε στην ανάδειξη του Τόμας Έλιοτ, του Τζείμς Τζόυς και του Έρνεστ Χεμινγούεϊ, ο οποίος όταν πηρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας καίτοι αριστερός είχε το θάρρος να δηλώσει ότι το βραβείο έπρεπε να πάρει ο Πάουντ, ο οποίος τον χρόνο εκείνο ήταν κρατούμενος για την δράση του στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό του φασισμού και του εθνικοσοσιαλισμού. Για τον λόγο αυτό και το 1945 καταδικάστηκε, αλλά η Ουάσιγκτον δεν τόλμησε να προχωρήσει στην εκτέλεσή του και τον έκλεισε σε ένα κλουβί και επί 12 χρόνια σε ένα τρελλοκομείο. Τον άφησαν ελεύθερο το 1958 και αυτός αμέσως παίρνει ένα πλοίο και πάει στην Βενετία. Στην αποβάθρα τον περιμένουν πλήθος δημοσιογράφων και φωτογράφων. Δεν κάνει καμία δήλωση. Μόνο σηκώνει το δεξί του χέρι ψηλά. Το 1968, 4 χρόνια πριν πεθάνει, ο Έζρα Πάουντ, ο οποίος μιλούσε άριστα αρχαία ελληνικά, επισκέπτεται την Ακρόπολη και τον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο, ενώ τον δεξιώνεται στο σπίτι του ο μεγάλος Σεφέρης.

Τα 50 χρόνια από τον θάνατο αυτού του μεγάλου του λόγου ξέχασαν να μας θυμίσουν αυτοί που σίγουρα όλοι κάποτε θα τους ξεχάσουν.

Exit mobile version