Η κηδεία του τελευταίου Bασιλιά των Ελλήνων και η μικροψυχία της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Την 10η Ιανουαρίου 2023 απεβίωσε ο Κωνσταντίνος Β’ ο τελευταίος βασιλεύς των Ελλήνων. Είτε μας αρέσει είτε όχι ο τίτλος του Βασιλέα δεν έρχεται και παρέρχεται. Το πολίτευμα μπορεί να αλλάζει ο τίτλος του Βασιλιά όμως όχι. Παρακολουθώντας ΜΜΕ, δηλώσεις πολιτικών και κομμάτων διέκρινα έναν συνδυασμό μικροψυχίας, φθόνου, κόμπλεξ και αμηχανίας για τον άνδρα ο οποίος τίμησε και υπηρέτησε την Ελλάδα σε όλα τα επίπεδα, αλλού με επιτυχία και αλλού όχι όπως ενδεχομένως θα άρμοζε. Ως ιστιοπλόος κερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960. Ως απόφοιτος της σχολής Ευέλπιδων και αρχηγός των Ενόπλων δυνάμεων. Ως Βασιλέας και ανώτατος πολιτειακός άρχοντας. Τίτλοι που ποτέ δεν διαγράφηκαν και σίγουρα είναι υπεραρκετοί ώστε να δικαιούται μιας κηδείας με τιμές αρχηγού κράτους δημόσια δαπάνη.
Παρόλα αυτά το κόμπλεξ κατωτερότητας που διακρίνει διαχρονικά τους κυβερνώντες από το 1974 και εντεύθεν δεν επέτρεψε την απόδοση των πρεπουσών τιμών, ούτε να τεθεί η σορός του σε κανονικό λαϊκό προσκύνημα, όπως είχε πράξει η Ελληνική Πολιτεία για κάθε καρυδιάς καρύδι. Είναι το ίδιο κόμπλεξ που αφαίρεσε από αυτόν και την οικογένειά του για πολλά χρόνια την Ελληνική υπηκοότητα, τα διαβατήριά τους, ενώ έχει μοιράσει με ιδιαίτερη ευκολία σε εκατοντάδες χιλιάδες άσχετους με την Ελλάδα διαβατήρια και υπηκοότητες. Είναι το ίδιο κόμπλεξ που του απαγόρευαν να επισκεφτεί την πατρίδα του για πολλά χρόνια. Σε ποιον; Σε αυτόν που καλώς ή κακώς ήταν για 10 χρόνια ο ανώτατος συνταγματικός πολιτειακός άρχον της. Είναι το ίδιο κόμπλεξ που αυθαιρέτως τον βάφτισε υποτιμητικά Γλύξμπουργκ, προσπαθώντας να μειώσει το κύρος του. Με αυτές τους τις απρέπειες, τα κόμπλεξ και τους φθόνους, διαγραφούν και παραποιούν όλο το ιστορικό και μάλιστα το πιο ένδοξο παρελθόν της χώρας. Παραλείπουν να αναφέρουν ότι ο προπάππους του βασιλεύς Κωνσταντίνος Α΄ ο στρατηλάτης, ως αρχηγός των Ενόπλων δυνάμεων διπλασίασε την Ελλάδα στους Βαλκανικούς πολέμους. Παραλείπουν να αναφέρουν ότι ο παππούς του Βασιλεύς Γεώργιος Β’ μαζί με τον Ιωάννη Μεταξά ήτανε οι πρωτεργάτες του έπους του 40΄. Παραλείπουν να αναφέρουν ότι ο πατέρας του Βασιλεύς Παύλος και η μητέρα του Βασίλισσα Φρειδερίκη ήταν κυριολεκτικά στην πρώτη γραμμή του αγώνα του Εθνικού στρατού, ο όποιος μαχόταν εναντίον των ξενοκίνητων εαμοβουλγαροαναρχοληστοσυμμοριτών που ήθελαν, πέρα της κατάληψης της Ελλάδος και τη μετατροπή της σε κομμουνιστικό “παράδεισο”, και την ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας μας. Όλα αυτά είναι “λεπτομέρειες” για τους πολέμιους του ούτως ή άλλως ξεθωριασμένου θεσμού της Βασιλείας. Και όχι μόνο αυτό, το ίδιο κράτος συγχώρεσε και έκανε δημόσια δαπάνη με μεσίστιες σημαίες παρακαλώ ακόμα και στα στρατόπεδα τις κηδείες των Φλωράκη, Βαφειάδη, αρχησφαγέων των στρατιωτών μας, των προδοτών που ήθελαν όπως προ είπα την βίαιη κουμμουνιστοποίηση της χώρας και την ανεξαρτητοποίηση της Μακεδονίας!!
Οι περιπτώσεις αυτών των δύο κομμουνιστών ηγετών οι οποίοι είχαν θεσμικές θέσεις μόνοστην επονομαζόμενη κυβέρνηση του βουνού και δημοσκοπικά εκφράζουν το 5 με 6% του εκλογικού σώματος καταρρίπτει και το σαθρό επιχείρημα που ακούγεται αυτές τις ημέρες από διάφορους ανίδεους, ότι το δημοψήφισμα του 1974 έκλεισε οριστικά και το θέμα της δημόσιας δαπάνης ταφής με τιμές αρχηγού κράτους. Το δημοψήφισμα έλυσε το πολιτειακό ζήτημα αλλά και πάλι το 33% των Ελλήνων τον ήθελε για Βασιλιά. Αυτή τη λογική το να κάνουμε κηδεία δημόσια δαπάνη και να αποδίδουμε τις αναλογούσες τιμές είναι λογικό για την συγχωρεμένη την Φώφη Γεννηματά που εκπροσωπούσε το 8%, για τον Φλωράκη του 5%, για τραγουδιστές, ποιητές και λοιπά, αλλά όχι για τον τελευταίο βασιλιά των Ελλήνων τον αρχιστράτηγο τον χρυσό ολυμπιονίκη.
Η κυβέρνηση γελοιοποιείται από την απόφασή της να ταφεί ο τελευταίος βασιλιάς των Ελλήνων ως ιδιώτης. Η παρουσία πολλών Βασιλέων αρχηγών κρατών καθώς και μελών όλων των Βασιλικών οίκων της Ευρώπης, τους διαψεύδει, τους εκθέτει, και τους αυτογελοιοποιεί. Τα διαχρονικά επιχειρήματα των πολέμιων του, επαναλαμβάνω, ξεθωριασμένου θεσμού της Βασιλείας στην Ελλάδα είναι εύκολο να καταργηθούν.
Ιουλιανά του 1965: Βάσει του συντάγματος ο Βασιλεύς είχε το δικαίωμα να εγκρίνει, διορίσει, απορρίψει τον υπουργό στρατιωτικών. Αυτό έπραξε ο Βασιλέας για λόγους που δεν είναι του παρόντος. Ορκισμόσ επαναστατικής κυβερνήσεως 1967: Ο Βασιλεύς τους όρκισε και για 7 χρόνια όλοι οι θεσμοί, εντός και εκτός Ελλάδος, τους δεχόντουσαν ως τη μοναδική νόμιμη κυβέρνηση της χώρας. Και η πράξη του αυτή έγινε αντικείμενο διαξιφισμών και συζητήσεων, όπως και οι πράξεις πολλών προγενέστερων ή μεταγενέστερων αυτού. Αλήθεια τι είναι πιο προδοτικό; Το να ορκίζεις στους Απριλιανούς ή να ψηφίζεις και να σέβεσαι τη συμφωνία των Πρεσπών; Εδώ να σημειώσω για του “στραβού το δίκιο” ότι και ο εκλιπών μονάρχης είχε πάρει θέση υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών. Επίσης να υπενθυμίσω στους διάφορους αντιστασιακούς του γλυκού νερού που καυχιόνται των ανύπαρκτων αντιδικτατορικών τους κατορθωμάτων, ότι η μοναδική σοβαρή αντιστασιακή προσπάθεια η οποία έγινε (δεν ξέρω αν έπρεπε ή όχι να γίνει, αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος), ήταν η απόπειρα αντιπραξικοπήματος από τον βασιλιά και των συν αυτών. Αυτό όμως το περιστατικό δεν μνημονεύεται από κανέναν “επαγγελματία” αντιστασιακό πολύ απλά γιατί ο Βασιλεύς δεν ήταν του σιναφιού τους. Αν θέλουμε να αναφερθούμε σε λάθη παραλείψεις ή οτιδήποτε άλλο θα χρειαστούν τόμοι ολόκληροι. Αυτό όμως δεν έχει επ΄ουδενί να κάνει με το αναφαίρετο δικαίωμα ταφής δημοσία δαπάνη με τιμές αρχηγού κράτους. Απλά και ξεκάθαρα.
Το σίγουρο είναι ότι ο αποθανών μονάρχης έπεσε και αυτός, όπως και οι Απριλιανοί θύμα της ΝΔ και των κούφιων υποσχέσεων της. Τον έναν τον εξόρισαν, τους άλλους τους φυλάκισαν. Το πολιτειακό καλώς ή κακώς βρίσκεται στο 1974. Όπως σε πολλές χώρες η Βασιλεία αντικαταστάθηκε από προεδρικές δημοκρατίες, σε καμία όμως χώρα (πλην Ελλάδος) δεν απαρνήθηκαν το παρελθόν τους. Το αντίθετο μάλιστα το ανέδειξαν και το εκμεταλλεύτηκαν σωστά. Βερσαλλίες, Ρουμανικά ανάκτορα, Γιουγκοσλάβικα ανάκτορα, κάστρα και μνημεία σε όλη την μη Βασιλευόμενη Ευρώπη αναδεικνύουν το παρελθόν των χωρών της. Ακόμα και οι μπολσεβίκοι διατήρησαν τα τσαρικά ανάκτορα. Στην Ελλάδα τα ανάκτορα του Τατοΐου, ένα από τα ωραιότερα μνημεία της χώρας παραμένει εδώ και δεκαετίες αχούρι και μάλιστα εν μέρει καμμένο (λόγω της πυρκαγιάς στην περιοχή). Η όποια ανάπλαση γίνει στο μέλλον ελπίζω να αναδείξει σωστά το μεγαλείο του χώρου και των ανθρώπων που έζησαν σε αυτό.
Επανερχόμαστε στα της κηδείας. Η κυβέρνηση αρχικά αποφάσισε να εκπροσωπηθεί από δευτεροκλασάτο υπουργό, βλέποντας όμως τους υψηλότατους προσκεκλημένους αποφάσισε την αναβάθμιση της παρουσίας της στέλνοντας τον αντιπρόεδρο της. Αν οι κυβερνώντες δεν διακατέχονταν από πληθώρα κόμπλεξ απέναντι στο νεκρό βασιλιά και τον θεσμό, θα έπρεπε να παρευρεθούν σύσσωμοι, κάτι από το οποίο θα είχανε μόνο ιδία οφέλη όπως και η χώρα. Τελειώνοντας θα ήθελα να παραθέσω το εξής ρητορικό ερώτημα: Μετά από 49 χρόνια προεδρικής – προεδρευομένης Δημοκρατίας τι θα προτιμούσατε; Βασιλεία και ότι περιλαμβάνει ο θεσμός και το κύρος του ή Σακελλαροπούλου, Παπούλια, Παυλόπουλο και λοιπά;
Υ.Γ. υπενθυμίζω ότι Βασιλιάς Κωνσταντίνος Β΄ δεν εκφράστηκε ποτέ θετικά για το πολιτικό κόμμα Χρυσή Αυγή το αντίθετο μάλιστα.
ΗΛΙΑΣ Κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ
ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΟΜΟΚΟΥ