Site icon ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Όταν οι Αμερικανοσιωνιστές απηγόρευσαν στην Ελλάδα να προσαρτήσει την Βόρειο Ήπειρο

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός

Με την ευκαιρία της χθεσινής επετείου ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, ας δούμε και ποιοι άλλοι –εκτός από τους κουκουέδες- δεν ήθελαν την Ένωση της προαιώνιας ελληνικής γης της Βορείου Ηπείρου με την Μητέρα-Πατρίδα. Πάμε πίσω, στα χρόνια μετά τον Β΄ Π.Π., τότε που χαράσσονταν τα νέα σύνορα, που είχε ξεκινήσει ο λεγόμενος «ψυχρός πόλεμος», που είχε τεθεί επισήμως η διεκδίκησις της Ελλάδος επί της Β. Ηπείρου και που ο Ελληνικός Στρατός ήταν έτοιμος να απελευθερώσει την «δόλια μας αδελφή».

Ανατρέχουμε στα γιουγκοσλαβικά αρχεία και βρίσκουμε ένα «Σημείωμα της συζήτησης του Bebler με τον Cannon (Αμερικανό πρέσβη στο Βελιγράδι) για την αμερικανική θέση σχετικά με το αμετάβλητο των συνόρων (26/03/1948)». Ιδού η αντιμετώπιση που μας επιφύλαξαν οι «μεγάλοι μας σύμμαχοι», που για χάρη τους χύσαμε ποταμούς αίματος στον Β΄ Π.Π.:

«Αναφορικά με την τελευταία μας συνομιλία για τα επεισόδια στα ελληνοαλβανικά σύνορα και τη δήλωσή του κατά τη συνομιλία αυτή, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι εναντίον κάθε μεταβολής των συνόρων και ότι είναι αδιανόητο να αναμένεται η συγκατάθεσή τους σε πιθανή απόπειρα της ελληνικής κυβέρνησης να μεταβάλλει τα σύνορα με τη βία, έστειλε τηλεγράφημα στο State Department, θέτοντας το ερώτημα αν επιδοκιμάζεται η στάση του. Έλαβε καταφατική απάντηση στην οποία αναφέρεται ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι αντίθετη σε κάθε αναθεώρηση των ελληνοαλβανικών συνόρων με κάθε μορφή. Αυτό είναι όχι μονάχα βίαιο, αλλά και παράνομο από την άποψη του Διεθνούς Δικαίου. Ο Cannon πρόσθεσε ότι είναι πλήρως κατανοητό που η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει μια τέτοια στάση, διότι είναι υπέρ της ανεξάρτητης Αλβανίας. Η Αλβανία είναι αγροτική χώρα και δεν θα μπορούσε να παραμείνει ανεξάρτητη αν έχανε τη λεγόμενη Βόρεια Ήπειρο, που από αγροτική άποψη είναι η πιο πλούσια αλβανική περιοχή» (πηγή: «Εμφύλιος Πόλεμος – Έγγραφα από τα γιουγκοσλαβικά και βουλγαρικά αρχεία», σελ. 160, εκδόσεις «Βήμα»).

Νομίζω, πως κάθε περαιτέρω σχόλιο είναι περιττό. Τα συμπεράσματα δικά σας!

Exit mobile version