Υπόθεση Καζάκου: “Δολοφόνος ναι, προς Θεού όμως όχι χρυσαυγίτης”
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να ποινικοποιήσουν τον αγώνα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Τους ενοχλούσε η ύπαρξή της ακόμη και όταν ήταν μία ασήμαντη πολιτικά δύναμη και αυτό γιατί γνώριζαν την δύναμη που περιέχει η Ιδεολογία της. Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’90 με το χαράκωμα-μαϊμού της μαθήτριας από δήθεν χρυσαυγίτες όταν από τον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ ο Πορτοσάλτε έλεγε ότι αναμένεται ένταλμα συλλήψεως του Μιχαλολιάκου… Τελικά αυτό άργησε τριάντα χρόνια και επί τριάντα χρόνια το προσπαθούσαν! Τότε αποδείχτηκε ότι η μαθήτρια με καθοδήγηση των κομμουνιστών του σχολείου της είχε κάνει με την θέλησή της τατουάζ στο μέτωπό της έναν αγκυλωτό σταυρό. Τότε που βεβαίως κάποιοι που εμφανίζονται σαν “διάδοχοι” της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ δεν υπήρχαν καν.
Δεύτερο κτύπημα λίγα χρόνια μετά η υπόθεση Καζάκου. Ένας Έλληνας νέος στην ηλικία δολοφονεί τρεις αλλοδαπούς βράδυ στο κέντρο των Αθηνών. Η “Ελευθεροτυπία” κυκλοφορεί με πρωτοσέλιδο και λέει ότι ο Καζάκος ήταν μέλος της Χρυσής Αυγής! Διαψεύδεται πανηγυρικά. Για το θέμα τότε γίνεται τηλεοπτική εκπομπή οικοδεσπότης ο πρώην υπουργός και σημερινός βουλευτής της Ν.Δ. Ρουσσόπουλος και σε παράθυρο καλεσμένος εγώ εκπροσωπόντας την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Σε ένα σημείο της εκπομπής ο Ρουσσόπουλος ερωτά τον πατέρα του Καζάκου εάν ο αποδεδειγμένα και ομολογημένα δολοφόνος γιος του είναι χρυσαυγίτης. Και αυτός γεμάτος αγανάκτηση απαντά: “Προς Θεού όχι Χρυσαυγίτης ποτέ”! Φαίνεται πως ο πατέρας του ήδη φυλακισμένου, που καταδικάστηκε σε ισόβια Καζάκου θεωρούσε ότι είναι χειρότερο για τον γιο του να είναι χρυσαυγίτης παρά δολοφόνος και ίσως είχε δίκιο γιατί γνώριζε ότι χειρότερο και από δολοφόνος για το σύστημα είναι να πιστεύεις σε Ιδέες και να μάχεσαι ενάντια στο καθεστώς.