Μάιος 2012 – Μάιος 2023 Όταν έτριξαν τα θεμέλια του Συστήματος
«Φοβάμαι πως στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, το χάσαμε το «παιγνίδι», διότι ακόμα και η αρνητική κάλυψη των δραστηριοτήτων της αναδεικνύεται σε διαφήμιση. Θα τολμήσω δε να αποδεχθώ, παρά το γεγονός ότι θα στενοχωρήσω αγαπημένους συναδέλφους, ότι η Χρυσή Αυγή μας κέρδισε μέσα στο γήπεδό μας» – Μιχάλης Ιγνατίου
Η παραπάνω φράση συνοψίζει σε λίγες λέξεις όλη την απελπισία των «ειδικών» απέναντι στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Εκατοντάδες άρθρα γράφτηκαν στον ελλαδικό ή διεθνή Τύπο για εμάς, όπου ξεχώριζε η αγωνία να απαντηθεί το ερώτημα «ποιος ευθύνεται» που οι Εθνικιστές έφτασαν να αποτελούν μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη; Τι πήγε στραβά στους υπολογισμούς εκείνων που διαμορφώνουν την σκέψη της μάζας;
Η απλούστερη απάντηση που με ευκολία εκστόμιζαν οι αναλυτές μας είναι η φτωχοποίηση που επήλθε με το μνημόνιο. Η ανέχεια και η έλλειψη κρατικού μηχανισμού ήταν τα κύρια συστατικά που έφεραν την Χρυσή Αυγή στη βουλή, σύμφωνα με εκείνους ενώ εκατοντάδες ακόμα απόψεις συνεχίζουν και παρουσιάζονται από τον δημοσιογραφικό κόσμο πάντοτε εν τη απουσία μας από τις συζητήσεις τους, λες και αποτελούμε ήδη μια κακή ανάμνηση του παρελθόντος!
Οφείλουμε να απαντήσουμε προς εκείνους που περίπου μας λένε ότι η Χρυσή Αυγή οφείλει την επιτυχία της στην οικονομική κρίση και μόνο, ότι παρόμοιες ή χειρότερες συνθήκες επικρατούν και σε άλλες χώρες, χωρίς όμως να εμφανιστεί μια Χρυσή Αυγή, παρά μόνο γραφικοί και ακίνδυνοι δήθεν ακροδεξιοί συνδυασμοί αόλυτα υπάκουοι στο Σύστημα. Πριν προχωρήσουμε παρακάτω, αξίζει να κατατεθεί μια προσωπική μαρτυρία για το πόσο σοβαρά αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο που θα διαδραματίσουμε τα επόμενα χρόνια. Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 2000, στο μικρό γραφείο της οδού Σωκράτους μέσα στο κέντρο της κατεχόμενης Αθήνας, όπου είναι εμφανή τα σημεία της παρακμής από την πρέζα, την εγκληματικότητα των συμμοριών, την πορνεία και άλλα πολλά που διακόπηκαν μόνο για ελάχιστες ημέρες ώστε η χώρα να δείξει το «λαμπερό» της πρόσωπο για τα Olympic games … Αυτά τα έβλεπαν όμως, εκείνοι που είχαν μάτια και πονούσαν για την Πατρίδα, γιατί ούτε κρίση υπήρχε, ούτε ΔΝΤ, ούτε η … Μέρκελ ήθελε την καταστροφή μας, οπότε όλα έβαιναν καλώς και οι πολλοί ήταν απασχολημένοι με τον εαυτούλη τους. Μέσα σε εκείνο το μικρό γραφείο και ενώ πολιτικά βρισκόμασταν στο 0,5% ή και λιγότερο, ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, έλεγε σε μια ομάδα στελεχών να μην αμφιβάλλουν ότι «εκείνο για το οποίο αγωνιζόμαστε, δεν είναι ένα κομμάτι από την πίτα της εξουσίας, ούτε να είμαστε ένα μέρος του διεφθαρμένου συστήματος, αλλά η απελευθέρωση της Πατρίδας μας και τίποτε λιγότερο»… Αυτό σαν απάντηση προς εκείνους που «ελαφρά τη καρδία» θέλουν να υποβαθμίσουν την ιστορική επιτυχία εκείνου του Μαΐου του 2012.