Ξόδεψα κάποια χρόνια στη σιωπή. Ήταν τελικά ό,τι καλύτερο μπορούσα να κάνω. Ορισμένες φορές είναι καλύτερο το να μην μιλάς και να αφουγκραζεσαι τους γύρω. Τις συμπεριφορές, τις σκέψεις,τις επιδιώξεις……
Απευθύνομαι φυσικά στους πολύ λίγους που σέβομαι και όχι στους πολλούς που με γνωρίζουν.
Κάποια χρόνια πριν, λοιπόν, πήραμε στα χέρια μας ένα λευκό πεντακάθαρο χαρτί. Αυτό το χαρτί μας έδινε δύο επιλογές. Να γράψουμε ένα έπος που όμοιο του δεν θα είχε γραφτεί ποτέ στην ιστορία ή….. Να το μουτζουρωσουμε, να το φτύσουμε και να το πετάξουμε. Όπως και τελικά έγινε.
Ένα κοστούμι, χρήματα στην τσέπη, αυτοκίνητα, γκόμενες και αναγνωρισιμότητα ήταν αρκετά για να τσαλαπατήσουν όνειρα, ιδέες, σχέδια και αγώνα.Όπως επίσης και οι κρυφές φιλοδοξίες πολλών για θέσεις, βολέματα και προσωπική επιτυχία……
Νυν υπέρ πάντων το ΠΑΣΟΚ. Όχι το κόμμα. Το Πασοκ είναι η ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα ασχέτως με οτιδήποτε δηλώνει ως πολιτική πεποίθηση. Το Πασοκ είναι ο πιο επικίνδυνος ιός, ο οποίος αχρηστεύσε κάθε υγιές αντανακλαστικο απέναντι στη σαπίλα. Είναι αυτή η φωνή, που μιλάει μέσα σου και σου λέει: πάρε τη θέση, πάρε το χρήμα, πάρε εξουσία και άσε τα υπόλοιπα για τους χαζούς……
Υπάρχουν λοιπόν αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, ακροδεξιοί και εθνικιστές πασοκοι.
ΑΝ ΚΑΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ Εθνικιστής και ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΜΕΣΩΣ ΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΛΑΚΗ.
Σε περίπτωση που δεν συμβεί αυτό και σε αποδεχτούν ανάμεσά τους τότε παίζουν δύο σενάρια: Ή είσαι προδότης γιατί δέχεσαι να υπάρχεις και να συνδιαλεγεσαι με προδότες οι οποίοι είναι προς εκτέλεση ή…. απλά είσαι ανδρείκελο τους και θα πρέπει να υπάρχεις για να λειτουργείς ως ύπνωση για τους αγανακτισμένους Έλληνες…..
Φυσικά δεν χρειάζεται να αναφέρω πως αν κάποιος μου πει πως πιστεύει πως υπάρχει πολιτική λύση στην κατάσταση που βιώνουμε, θα τον βάλω να το τεκμηριώσει και να γίνει μόνος του ρεζίλι περισσότερο από όσο ήδη είναι.
Συναγωνιστής….. Μια λέξη την οποία κάνατε σκουπίδι. Όχι δεν τη χάρισα ποτέ εκεί που δεν άξιζε και χαίρομαι τρομερά για αυτό.
Συναγωνιστής σίγουρα δεν είναι κάποιος ο οποίος μόλις ήρθε η ώρα να κρατήσει τις συστοιχίες έφυγε τρέχοντας όχι από φόβο αλλά για να προλάβει να ανοίξει νέο μαγαζί μη χάσει το κοπάδι…..
Συναγωνιστής δεν είναι αυτός που φεύγοντας νύχτα δίπλα από αδελφούς ξαφνικά τους βρίζει
Και τους χτυπάει με οποιονδήποτε τρόπο.
Συναγωνιστής δεν είναι αυτός που ξαφνικά κρίνει σαν Κατίνα ανθρώπους, οι οποίοι τον είχαν προάγει από πίθηκο σε άνθρωπο με τις γνώσεις τους.
Έζησα επικές στιγμές αγώνα, με την καρδιά μου να χτυπάει συντονισμένη ταυτόχρονα με δεκάδες χιλιάδες καθαρές καρδιές, με ένα όνειρο κοινό, ελπίδες, μεθυσμένοι από χαρά, όχι γιατί μας χάρισαν τον κόσμο, αλλά γιατί μας δόθηκε από έναν άνθρωπο η ευκαιρία να αγωνιστούμε επιτέλους σαν Έλληνες. Με κάθε κόστος…..
Έζησα όμως και τη σταύρωση αυτού του ίδιου ανθρώπου. Είδα Πιλάτους, είδα Πέτρους αλλά προπαντώς είδα Ιούδες.
Θα μπορούσα να γράφω για μέρες δεν θα το κάνω όμως γιατί δεν έχει νόημα. Θα απευθύνω έναν χαιρετισμό και θα συνεχίσω το δρόμο μου όπως 25+ χρόνια κάνω ακάθεκτος και πεντακάθαρος.
Άνθρωποι….. Εύχομαι καλά αποτελέσματα, εύχομαι επιτυχίες, έδρανα, χρήματα θέσεις και οτιδήποτε άλλο επιδιώκουν τα μαγαζιά σας. Να μπαίνετε με το δεξί για γούρι. Μακάρι και κυβέρνηση κάποια στιγμή. Δεν έχει νόημα άλλωστε γιατί ευτυχώς χάσατε. Εσείς χάσατε.
Αυτοί που κέρδισαν είναι η ιδέα,ο αγώνας και μια χούφτα ψυχές με ανάστημα γίγαντα γιατι το χαρτί έγινε ξανά λευκό και περιμένει….
Υγ. Όταν είσαι Σπαρτιάτης πεθαίνεις στη μάχη. Δεν πας στα πιο βολικά…..
Το μέτωπο πρώτα θα πρέπει να είναι καθαρό και μετά εθνικό…..
Στέλνω την αγάπη μου και το κείμενο αυτό ως ένδειξη πίστης και επιβεβαίωσης της παρουσίας μου στα πουλιά της καταιγίδας. Σε αυτούς που δεν ζήτησαν ποτέ τίποτα. Σε αυτούς που έδωσαν τα πάντα δίχως να σκεφτούν πως θα ξημερώσουν. Σε αυτούς που όταν γυρίσω πίσω το κεφάλι μου είναι πάντα εκεί. Σε αυτούς που ήξεραν εξ αρχής πως θα ήταν ένας δρόμος ανηφορικός με σπασμένα γυαλιά και αγκάθια και περπάτησαν ξυπόλυτοι και χαμογελαστοί. Τίποτα δεν ξεχνιέται. Τίποτα δεν τελείωσε.
Σε ευχαριστώ που υπάρχεις. Σε ευχαριστώ που με διδαξες, σε ευχαριστώ που έδωσες ελπίδα.
Δεν έχουν καμία σημασία τα ανθρώπινα και οι δίκες παρωδίες τους….. Όταν κάποια στιγμή παρουσιαστεις μπροστά στο Θεό αυτός θα σε κρίνει αθώο…….
Μ. Τ.