Περί Επετείων
Δύο επετείους είχαμε την μία μετά την άλλη. Στα 2021 “τίμησε” (υποτίθεται…) το κράτος των Αθηνών τα 200 χρόνια από την εθνική επανάσταση του 1821 και στα 2022 “θρήνησε” (υποτίθεται…) τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, από τον ξεριζωμό του ελληνισμού από τις ελληνικές πατρίδες της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Ανατολικής Θράκης και βεβαίως της Βασιλίδος των Πόλεων της Κωνσταντινουπόλεως, όπου ζούσαν περισσότεροι από 330 χιλιάδες Ελλήνων μέχρι την συνθήκη της Λωζάννης.
Ό,τι γνωρίζαμε μέχρι τώρα ως εθνική Ιστορία ανετράπη πλήρως με αφορμή (τι κυνισμός…) τις δύο αυτές επετείους. Η Μεγάλη Εβδομάδα τέλειωσε μόλις πριν τρεις ημέρες και ακόμη ηχεί στα αυτιά μου η φωνή της μακιγιαρισμένης δημοσιογράφου στο δελτίο ειδήσεων μεγάλου καναλιού, το οποίο ανήκει σε μεγαλοπαράγοντα της οικονομικής ζωής με σχέσεις αίματος πλέον με το “λόμπυ”, της δημοσιογράφου, η οποία μας είπε ότι οι κάτοικοι νησιού τήρησαν το έθιμο του καψίματος του… Βαραβά!!! Ο Ιούδας έγινε… Βαραβάς!
Έτσι το 1821 εξαφανίσθηκε ως μία εξέγερση εθνική ενάντια στην δουλεία με εκατοντάδες χιλιάδες μάρτυρες και έγινε ένα πανηγύρι κάποιου δήθεν διαφωτισμού, για τον οποίον σίγουρα δεν είχαν ιδέα ούτε στην Μάνη, ούτε στο Σούλι, ούτε στα Σφακιά, ούτε στα λημέρια στα απάτητα βουνά των κλεφτών και των ανυπότακτων. Εκτός από αυτό μας είπαν για τους “θριάμβους” 200 ετών, οι οποίοι μόνον θρίαμβοι δεν ήταν αλλά καταστροφές και συνεχείς προδοσίες, οι οποίοι κατάντησαν την πατρίδα μας ένα ανάξιο λόγου προτεκτοράτο, που κρατά ως τις ημέρες μας. Όσο για το 1922 τι να πει κανείς για κάποιους ψευτοϊστορικούς που με περισσό θράσος μίλησαν για εγκλήματα πολέμου του Ελληνικού Στρατού, που μαρτύρησε στην Μικρά Ασία και τα είπαν αυτά με εκδόσεις βιβλίων και σε τηλεοπτικές εκπομπές. Καμία αναφορά για τις σφαγές, την γενοκτονία του Ελληνισμού και τι να πει κανείς όταν οι μοιραίος Βενιζέλος παραχωρούσε χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα την Ανατολική Θράκη, την Ίμβρο και την Τένεδο στην Λωζάννη και από την άλλη πλευρά ο Μεταξάς συνέχιζε την πολιτική της ελληνοτουρκικής “φιλίας” (για το Νόμπελ Ειρήνης είχε προτείνει ο Βενιζέλος τον Κεμάλ το 1930!) και μέσα στα πλαίσια αυτής της “φιλίας” ο Μεταξάς χάριζε στην Τουρκία την κατοικία του Κεμάλ, όπου σήμερα με τις ευλογίες των απάτριδων της αριστεράς και του φιλελευθερισμού, γίνονται “φιέστες” και ακούγονται τουρκικά εμβατήρια στην Θεσσαλονίκη. Προπαγάνδα παντού! Προπαγάνδα για τα πάντα! Για Νιγηριανούς, που θα γίνουνε, λένε, Έλληνες και Άραβες και Πακιστανοί. Πόσο Έλληνες αλήθεια θα είναι αυτοί; Προπαγάνδα για κάθε είδους ανηθικότητα, υπέρ του κάθε αντεθνικού ιδεολογήματος. Και από την άλλη πλευρά μίσος πρωτόγνωρο για οτιδήποτε Ελληνικό, εθνικό, πατριωτικό με εξαίρεση τους απατεώνες αυτούς, οι οποίοι παριστάνουν τους πατριώτες, μόνο και μόνο για να μην υπάρχουν οι γνήσιοι πατριώτες και προπαντός αυτοί που δεν διστάζουν να δηλώνουν και διακηρύσσουν με υπερηφάνεια ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ!