Το τέλος του Τσίπρα και της “ροζ” αριστεράς
Σε μία Ευρώπη, όπου κομμουνιστικά κόμματα υπάρχουν σε ελάχιστες χώρες και σε πολλές είναι εκτός νόμου ήταν πέρα από κάθε λογική να διεκδικεί την εξουσία και να την παίρνει για τέσσερα χρόνια ένα κόμμα της Αριστεράς και αυτό συνέβη γιατί στην χώρα μας η θεωρούμενη (κακώς!) δεξιά υπήρξε και είναι ακόμη ενοχική και δειλή έναντι των ορφανών του Στάλιν και του Ευρωκομμουνισμού.
Αφήμουμε κατά μέρος την περίπτωση του ΚΚΕ, η οποία αποτελεί ένα “φολκλόρ” της πολιτικής ζωής, χρήσιμο τα μάλα στην αστική δεξιά, αφού κόβει ψήφους από την κεντροαριστερά είτε αυτή είναι το ΠΑΣΟΚ, είτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον, οι κρατούντες γνωρίζουν πολύ καλά ότι η “επανάσταση του προλεταριάτου”, την οποία ευαγγελίζεται ανήκει στον χώρο του φαντασικού και είναι το απαραίτητο σανό για τους διαβιούντες στην κόκκινη πάχνη.
Ο Τσίπρας ήταν το αστέρι της νέας αριστεράς. Νέος, ημιμαθής, λουφαδόρος, θαυμαστής του Μάο και του Τσε Γκεβάρα, τύπος λαϊκός και “in”για την νεολαία ήταν ό,τι καλύτερο για την νέα αριστερά της μίζας και της κονόμας και των ορφανών Πασόκων και σηματοδοτούσε την “τσογλανοποίηση” της πολιτικής. Τα τέσσερα χρόνια, όμως, της διακυβερνήσεως της χώρας από αυτόν με τα Μνημόνια και τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα και την αμερικανόδουλη και αντιρωσική πολιτική του αποκάλυψαν το αληθινό του πρόσωπο, το οποίο δεν άλλαξε στα χρόνια της αντιπολιτεύσεως. Αναμενόμενη η ΠΤΩΣΗ του και αναμένεται συνέχεια γιατί αυτό το συνονθύλευμα, που ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συνεκτικό ιστό.
Η “τσογλανοποίηση” της αριστεράς μοιραία θα φέρει και το τέλος μιας πολύ περιορισμένης γραφικής μόδας ημιμαθών “τσογλανοποίησης” της δεξιάς.
Μη ξεχνάτε, όμως, ότι όταν ψήφιζε το 35% των Ελλήνων τον Τσίπρα, αυτοί δεν ήσαν ούτε αριστεροί, ούτε κομμουνιστές. Τώρα που η παράσταση “Τσίπρας” έλαβε τέλος μεγάλες μάζες ψηφοφόρων, που δεν θέλουν Ν.Δ. και φιλελευθερισμό πολιτικά απελευθερώνονται. Αυτό που φοβάται το Σύστημα είναι ότι οι μάζες αυτές μπορεί να επιλέξουν έναν δρόμο ΕΘΝΙΚΟ και ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ και αυτό δεν μπορούν να το κάνουν ούτε με ευχέλαια, ούτε με κηραλοιφές, ούτε με χάρτινες περικεφαλαίες.
