Τέτοιες ημέρες, δέκα χρόνια πριν…
Καλοκαίρι του 2013… Το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα της Χρυσής Αυγής είχε ήδη συμπληρώσει έναν χρόνο κοινοβουλευτικής παρουσίας. Όμως σήμερα δεν θα μιλήσουμε για βουλευτιλίκια και ποσοστά. Όχι γιατί η Χρυσή Αυγή δεν βρίσκεται πια στην βουλή, αλλά για να σημειώσουμε την σπουδαιότητα του πολιτικού Αγώνος. Εκείνου που διεξάγεται μέσα στην κοινωνία και όχι στην εικονική πραγματικότητα του διαδικτύου.
Τέτοιες ημέρες, δέκα χρόνια πριν, τα κοκκινόμαυρα Λάβαρα με τον Μαίανδρο, ανέμιζαν σε κάθε γωνιά της χώρας. Η Χρυσή Αυγή κυριαρχούσε στον δρόμο και ΧΙΛΙΑΔΕΣ στην κυριολεξία Εθνικιστές, πραγματοποιούσαν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ανοιχτές πολιτικές δράσεις, σε πόλεις και χωριά. Χιλιάδες αγωνιστές, που όμως ανάμεσά τους ελάχιστοι ήταν οι πραγματικά πιστοί στην ΙΔΕΑ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, αυτοί όμως ήταν υπεραρκετοί για να εμπνεύσουν χιλιάδες νεολαίους να τους ακολουθήσουν.
Τέτοιες ημέρες, δέκα χρόνια πριν τράνταζαν οι πλατείες και οι δρόμοι από τα συνθήματα των Χρυσαυγιτών. Και μαζί τους στον ανήφορο, ακολουθούσε και η δημοφιλία του Εθνικιστικού Κινήματος που από το περιθώριο όπου ευρίσκετο τόσες δεκαετίες, έγινε μια πραγματική απειλή για το πολιτικό κατεστημένο.
Τέτοιες ημέρες, δέκα χρόνια πριν, κάποιοι επίορκοι σχεδίαζαν ένα συμβόλαιο πολιτικού θανάτου για την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Με κανέναν άλλο τρόπο δεν ήταν ικανοί να αναχαιτίσουν την πορεία μας. Και εκτέλεσαν το συμβόλαιο αυτό λίγους μήνες μετά, κατατρομοκρατημένοι από την ραγδαία άνοδο της Χρυσής Αυγής σε συνδυασμό με την καταρράκωση της ΝΔ.
Όλα αυτά και πολλά περισσότερα, τέτοιες ημέρες, δέκα ολόκληρα χρόνια πριν… Τότε που η Χρυσή Αυγή δήθεν στιγμάτιζε τον “πατριωτικό χώρο”, ο οποίος μια ζωή ελέγχονταν από την ΝΔ με μοναδική εξαίρεση το Κίνημά μας και αυτός ήταν ο λόγος που το πλήρωσε με καταδίκες, φυλακές και δολοφονίες ακόμα.
Δέκα χρόνια μετά η… ντροπή του “πατριωτικού χώρου” δεν βρίσκεται ανάμεσα στους “καθώς πρέπει” πατριώτες. Ιδού λοιπόν “πεδίον δόξης λαμπρόν” για νέους εθνικούς αγώνες. Βλέπετε εσείς τίποτα; Κάθε σύγκριση ανάμεσα στο πρόσφατο παρελθόν και στο σήμερα, προκαλεί θλίψη… Με ποιο “αφήγημα” άραγε θα εμπνεύσουν σήμερα την νεότερη γενιά Εθνικιστών να συμμετέχει στον πολιτικό αγώνα; Με τον “συνταγματικό πατριωτισμό”; Με τα κλικ στο ίντερνετ; Ούτε για αστείο!
Ν.Κ.