Η ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ
ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: Μία Νύχτα του Ιούλη του 1974
“Κεριά και πανηγυρισμοί
στην λεωφόρο Πανεπιστημίου
και στην Λευκωσία Ναπάλμ
και σαν λαμπάδες αναστάσιμες
να καίγονται Ελληνόπουλα,
φορώντας το τίμιο χακί.
Αφίσες κομμάτων τα λάβαρα
στην άρρωστη καρδιά της χώρας,
την νέα Βαβυλώνα, την Αθήνα.
Σημάδια από σφαίρες και όλμους
γεμάτοι οι τοίχοι της Κερύνειας,
της Μόρφου και της Αμμοχώστου.”
Ο Μακάριος καλεί τους Τούρκους να επέμβουν
“Στην ομιλία του στον ΟΗΕ ο Μακάριος είπε ότι η ανατροπή του στις 15 Ιουλίου ήταν στρατιωτική επέμβαση ξένης δυνάμεως εναντίον της Κύπρου, ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ, και καλούσε τις εγγυήτριες δυνάμεις της συμφωνίας της Ζυρίχης να επέμβουν. Εγγυήτριες δυνάμεις της συμφωνίας της ανεξαρτησίας ήταν τρεις. Ήταν η Ελλάδα, η Αγγλία και η Τουρκία. Κατ’ ουσίαν έδινε το πράσινο φως την Άγκυρα να προχωρήσει στον Αττίλα κι έτσι έγινε κι αυτό ήταν το κύριο επιχείρημα του Ετσεβίτ, του Τούρκου πρωθυπουργού, μετά την τουρκική εισβολή.
Τα μαύρα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου αρχίζει η τουρκική απόβαση στις ακτές της Κερύνειας. Με ελάχιστες δυνάμεις ψυχωμένα παλικάρια αντιστέκονται και κατά κάποιο τρόπο καθηλώνουν τις αποβατικές δυνάμεις. Τις ημέρες, οι οποίες προηγήθηκαν της εισβολής πολλές οι πληροφορίες και από πηγές διαφορετικές ότι οι Τούρκοι ετοιμάζονται για εισβολή στην Κύπρο. Αυτοί που έπρεπε να δώσουν σημασία σε αυτές τις πληροφορίες δεν έδωσαν και όταν έδωσαν δεν τους άκουσε κανείς, το πλοίο έμπαζε από παντού, το made in USA κράτος των Αθηνών έδειχνε το πραγματικό του πρόσωπο, φανέρωνε ότι ήταν ένα προτεκτοράτο και όχι ένα ελεύθερο εθνικό κράτος. Έπεφτε κάτω και κυλιότανε, σηκώνοντας σκόνη σαν άδειο σακί χωρίς κανένα περιεχόμενο.”
“… Το πρωινό της 20ης Ιουλίου σήμανε ο συναγερμός. Πολεμικό συμβούλιο και σε αυτό συμμετείχαν ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης, ο υφυπουργός τύπου Δημ. Καρακώστας, ο πρωθυπουργός Ανδρουτσόπουλος και οι τρεις αρχηγοί του Στρατού, του Ναυτικού, της Αεροπορίας και το πολεμικό συμβούλιο αποφασίζει πόλεμο, έναν πόλεμο, τον οποίον τελικά δεν κήρυξε η Ελλάδα γιατί οι αρχηγοί των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων υπάκουσαν στις εντολές του Σίσκο, όπως ακριβώς του τις είχε δώσει ο δήμιος της Κύπρου μας, Χένρυ Κίσινγκερ.
Σε μία Αθήνα και μία Ελλάδα ολόκληρη, η οποία ευρίσκεται σε θερινή ραστώνη, κανείς δεν παίρνει είδηση τις ημέρες αυτές τι συμβαίνει στην Κύπρο μας, όπου οι Έλληνες (Ελλαδίτες και Κύπριοι) γράφουν χρυσές σελίδες δόξας, αρετής πολεμικής, καθηλώνοντας, με ασήμαντες δύναμης στην διάρκεια του Αττίλα 1, τους Τούρκους στο 3%-4% της Μεγαλονήσου γύρω από την Κυρήνεια. Οι καταδρομείς μας, τα θρυλικά πράσινα μπερέ είναι μία ανάσα από την κατάληψη του κάστρου του Αγίου Ιλαρίωνα, το οποίο ελέγχει την οδό Κερύνειας-Λευκωσίας. Το πυροβολικό παίρνει εντολή να υποχωρήσει, ενώ θα μπορούσε να τσακίσει το τουρκικό προγεφύρωμα. Λόχοι της Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ δίνουν σκληρές μάχες ενάντια σε τουρκικές συμμορίες του Ντεκτάς, οι οποίες προσπαθούν να δημιουργήσουν εσωτερικό μέτωπο από την Πάφο μέχρι τη Λευκωσία και την Αμμόχωστο. Το μεγάλο παιχνίδι, όμως, γίνεται στην Αθήνα, όπου όλες χωρίς εξαίρεση οι αποφάσεις, οι οποίες ελήφθησαν στο Πολεμικό Συμβούλιο ακυρώνονται στην πράξη και δεν εκτελούνται. Ο Στρατός αντί να μετακινήσει τα τανκς μας στον Έβρο τα καθηλώνει και ο διοικητής της 20ης τεθωρακισμένης Μεραρχίας Ντάβος απειλεί ότι θα προελάσει προς την Αθήνα για να ανατρέψει το καθεστώς. Ταυτόχρονα οι μυστικές υπηρεσίες δίνουν ψεύτικες πληροφορίες ότι επίκειται επίθεση από την… Βουλγαρία!”
“ … Το Πολεμικό μας Ναυτικό διαθέτει τελευταίου τύπου υποβρύχια γερμανικής κατασκευής, τα οποία είναι αδύνατον να αντιμετωπίσει ο τουρκικός στόλος, αφού έχουν την δυνατότητα να πλέουν σε μεγάλο βάθος και να είναι αφ’ ενός μεν μη ανιχνεύσιμα, αφ’ ετέρου δε στο βάθος αυτό δεν είναι δυνατόν να χτυπηθούν από τις τουρκικές βόμβες βυθού. Τα υποβρύχια “Γλαύκος” και “Νηρεύς” παίρνουν διαταγή να πάνε στην Κυρήνεια και να καταστρέψουν τον τουρκικό στόλο. Ενώ πλησιάζουν στην Κύπρο λαμβάνουν εντολή να σπεύσουν στη Ρόδο γιατί θα γίνει εκεί… τουρκική απόβαση! Φυσικά όλα αυτά είναι ψέματα, τα οποία έχουν σκοπό αντεθνικό.”
Η Ελλάδα δεν ήταν άοπλη το 1974
“ … Η “επάρατος χούντα” είχε παραγγείλει με χρήματα του Ελληνικού λαού πολεμικά αεροσκάφη νεότερης γενιάς από αυτά, τα οποία διέθεταν οι Τούρκοι και είχαν ήδη φτάσει στην Ελλάδα τα πρώτα Φάντομ. Το σχέδιο προέβλεπε να απογειωθούν από την Κρήτη και να πετάξουν στην Κύπρο, όπου θα μπορούσαν να λιώσουν κυριολεκτικά τον Αττίλα. Όμως δεν απογειώθηκαν ποτέ… Και όχι μόνον δεν έγινε τίποτα απ’ όλα αυτά, αλλά άρχισαν διαπραγματεύσεις δήθεν και μια ψεύτικη ανακωχή που έδωσε τον χρόνο στους Τούρκους να ετοιμάσουν τον Αττίλα 2 και στους πολιτικούς στην Ελλάδα να παγιώσουν το καθεστώς τους. Ας μην μιλήσουμε άλλο για το τι έγινε στην Κύπρο εκείνον τον τραγικό Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 και σταθούμε σε δύο γεγονότα. Στο “η Κύπρος κείται μακράν” του Καραμανλή και Αβερώφ και στον διαρκή φόβο των πολιτικών ότι ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να τους ανατρέψει ο Στρατός και να επαναφέρει το καθεστώς της 21ης Απριλίου και αυτό γιατί όντως μπορούσε. Είναι γνωστό ότι τον πρώτο καιρό ο Καραμανλής κοιμότανε κάθε βράδυ σε διαφορετικό μέρος γιατί δεν απέκλειε μία αιφνιδιαστική σύλληψή του. Μήνες ολόκληρους μετά την μεταπολίτευση σημαντικό μέρος του Στρατεύματος και κυρίως οι Καταδρομείς Αλεξιπτωτιστές και Πεζοναύτες παρέμεναν “χουντικοί”. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος Παπαδόγγονας αντιχουντικός αξιωματικός του Ναυτικού και μετέπειτα υπουργός του Καραμανλή είχε δηλώσει ότι δίπλα από την ναυτική βάση στον Σκαραμαγκά στο στρατόπεδο των Καταδρομών κυμάτιζε και μετά την μεταπολίτευση η σημαία της 21ης Απριλίου …”
“ … Χρόνια σαράντα και εννέα τελευταία φορά πολέμησε ο στρατός μας, “μάτωσε το σπαθί του” καθώς γράφει ο ποιητής και οι Έλληνες απέδειξαν, όσο τους άφησαν οι προδότες, που εξουσιάζαν την χώρα, ότι πολέμησαν σαν ήρωες. Οι Θερμοπύλες της μάχης της ΕΛΔΥΚ, οι έφηβοι πολεμιστές της Ε.Ο.Κ.Α. Β΄, που έπεσαν μαχόμενοι εναντίον των Τούρκων στο κάστρο της Αμμοχώστου, η θρυλική μάχη του αεροδρομίου της Λευκωσίας από τους Αλεξιπτωτιστές μας, οι οποίοι μεταφέρθηκαν νύχτα από Λεοντόκαρδους πολεμιστές της Αεροπορίας μας και ο Λοχαγός Σταυριανάκος που όρμησε και πέθανε ενάντια στα τούρκικα τανκς με ένα απλό όπλο, τραγουδώντας το εμβατήριο “σκέπασε μάνα σκέπασε γαλανομάτα κόρη καθώς εσκέπασες και μας και τα άλλα τα παιδιά σου”. Ήρωες ξεχασμένοι στον καιρό του τίποτε, στον καιρό του “αντιρατσισμού”, των ΜΚΟ και του εθνομηδενισμού.”
“ … Νάσερ της Ελλάδος έλεγαν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο από τη δεκαετία του 1950, αλλά τελικά κατάφεραν να μην τον αφήσουν να γίνει … Οι πολιτικοί είχαν πάρει στα χέρια τους την εξουσία χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα, αναίμακτα, για τον απλούστατο λόγο ότι την εξουσία τους την παρέδωσε ο ίδιος ο Στράτος, παγιδευμένος από κάποιους επίορκους, που έκαναν ένα πραξικόπημα για λογαριασμό του Κίσσιγκερ και για να φέρουν και πάλι τους πολιτικούς στην εξουσία”