Όλοι οι Έλληνες που αγαπάμε την Πατρίδα μας, έχουμε ιερό χρέος να διατυμπανίζουμε και να επαναλαμβάνουμε συνεχώς, προς όλη την ανθρωπότητα και κυρίως προς την Τουρκιά, την ίδια ευχή και επιθυμία που μας έχουν παραδώσει οι προπάτορές μας, το: «ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑΝΑΙ»
Είμαστε ο μοναδικός λαός της οικουμένης που δεν έχει ελευθερώσει ακόμη τον Ιερό του τόπο, και τον έχουμε αφήσει από το 1453 μέχρι σήμερα, να τον ποδοπατεί και να τον βρωμίζει, ο πιό βάρβαρος λαός της οικουμένης.
Μόνο έτσι μπορούμε να ελπίζουμε ότι μιά μέρα θα έρθει μιά ισχυρή γενιά Ελλήνων, που θα κάνει πραγματικότητα την επαναλαμβανόμενη ευχή και επιθυμία.
Τρανό παράδειγμα το παρακάτω:
Οι γενιές των Εβραίων, απανταχού της οικουμένης ευρισκόμενοι ανά τους αιώνες, και ζώντας την μακραίωνη εξορία τους μακριά από τον Ιερό τους τόπο, κάθε χρόνο (και για δύο χιλιάδες χρόνια συνεχόμενα), συνήθιζαν μετά το δείπνο της γιορτής του Πάσχα, να κάνουν παντού και όλοι, την ίδια ημέρα την ίδια ευχή που έλεγε: «Του χρόνου στην Ιερουσαλήμ» !
Πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια, και το 1948 η επαναλαμβανόμενη ανά τούς αιώνες ευχή των Εβραίων έγινε πράξη !!
Πήγαν στην Ιερουσαλήμ !
Ιδρύθηκε το πολυπόθητό τους Κράτος του Ισραήλ, εκεί που το βλέπουμε σήμερα, και το οποίο μικρό (και συγχρόνως μεγάλο) κράτος τους, φρουρούν μέρα νύχτα άνδρες και γυναίκες, εργάτες και επιστήμονες, κοιμώμενοι με το όπλο αγκαλιά.
Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, το παρόν άρθρο τελειώνει εδώ, με επανάληψη της πατροπαράδοτης Ελληνικής ευχής και επιθυμίας :
ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ ΜΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑΝΑΙ !!!
Νικόλαος Η.Σκαντζός