Υποχείριο μιας ανίκανης πολιτικής εξουσίας ο Στρατός μας!
Από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα όποτε η χώρα βρισκότανε σε κατάσταση ανάγκης, αναλάμβανε το βαρύ φορτίο να λύσει το πρόβλημα ο Στρατός μας. Απεργία κάνανε τα σκουπιδιάρικα; Έβαζαν τον Στρατό να μαζεύει τα σκουπίδια… Φλεγόταν η Ελλάδα από τις πυρκαγιές; Οι στρατιώτες με μία πρόχειρη βρεγμένη πετσέτα στο λαιμό ριχνόντουσαν στις φλόγες… Πλυμμήρες είχαμε; Και τότε στρατιώτες με κάτι λαστιχένιες βάρκες της συμφοράς προσπαθούσαν να σώσουν ζωές και περιουσίες.
Σύμφωνα με τα όσα είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην ΔΕΘ θα πρέπει ο Στρατός να αναλάβει την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών υπό την εποπτεία της πολιτικής προστασίας! Αυτή είναι η αποστολή του Στρατού;
Ο Στρατός είναι για να υπερασπίζεται το Έθνος, τα σύνορα και την Ιστορία του, αλλά έχει καταντήσει υποχείριο των ανίκανων πολιτικών εξουσιών με ευθύνη βεβαίως και ασφαλώς και της ηγεσίας του, η οποία έχει καταντήσει να παίζει κομματικά παιχνίδια και να μην σέβεται το κύρος και την αποστολή των Ενόπλων μας Δυνάμεων! Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της τακτικής η αποστολή αυτοκτονίας στην τουρκοκρατούμενη Λιβύη ανδρών των Ενόπλων Δυνάμεών μας, η οποία προκάλεσε θύματα, νεκρούς και βαριά τραυματίες, που δεν είχαν κανένα λόγο να πάνε στην Λιβύη όταν στην Θεσσαλία οι Έλληνες πεθαίνουνε. Έργο και αυτό του δελφίνου (που δελφίνος θα μείνει) σκληρού διώκτη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, Δένδια, που δεν μπήκε στον κόπο, εάν όχι να παραιτηθεί να ζητήσει μία συγγνώμη από τις οικογένειες των νεκρών και των τραυματιών.