“Πως φτάσαμε εδώ;”
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ “Ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ”
Πως φτάσαμε εδώ; Η εφιαλτική πραγματικότητα του καιρού μας είναι η μοιραία απόληξη κάθε “νεωτερικότητας”. Όλα άρχισαν με τις μηχανές, που έγιναν όχι για την ευημερία των λαών, αλλά για να κερδίζουν περισσότερα οι έμποροι του χρήματος. Αυτής της “νεωτερικότητας” κατάληξη είναι μέσα από τον Κρόμβελ, τους πουριτανούς, τους Γιακωβίνους και τους κομμουνάριους, μέσα και από μπολσεβικισμό και φιλελευθερισμό, μέσα από όλα αυτά και μετά την κατάρρευση ενός ψευδούς δυϊσμού, την οποία κατάρρευση την οποία έφερε στο φως η πτώση των Σοβιέτ στα 1990. Από τότε άρχισε η επέλαση της παγκοσμιοποίησης στο όνομα ενός απόλυτου φιλελευθερισμού. Μη γελιέστε, όμως, η παγκοσμιοποίηση είναι φιλελευθερισμός, αλλά ταυτόχρονα είναι και ο μπολσεβικισμός του 21ου αιώνος. Γράφει γι’ αυτό ακριβώς ο αείμνηστος Παναγιώτης Κονδύλης:
“Συχνότατα λησμονείται ότι ο μαρξιστικός οικονομισμός συνιστά άμεσον απότοκο και άμεση κληρονομιά του φιλελευθερισμού, ο οποίος πρώτος στην ιστορία προέταξε με απόλυτο τρόπο την οικονομική δραστηριότητα…”. (ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ – ΠΡΟΛΟΓΟΣ).
Σήμερα μαρξιστές και φιλελεύθεροι ακολουθούν σε πλήρη σύμπνοια ένα παγκόσμιο οικονομικό όραμα, όραμα γι’ αυτούς και εφιάλτης για τις Πατρίδες, τα Έθνη, τους Λαούς. Φυσική στον καιρό μας η συμπόρευσή τους, όμως αυτό φαινότανε παράλογο στα χρόνια του μεταπολέμου πριν την πτώση των Σοβιέτ, στα χρόνια του λεγόμενου “ψυχρού πολέμου” από το 1945 ως το 1990. Τότε έπρεπε οι μεν μπολσεβίκοι να θεωρούν ως απόλυτο κακό τον φιλελευθερισμό. Πόσο το πίστευαν αυτό το βλέπουμε στην κομμουνιστική Κίνα του 21ου αιώνος, την πιο σκληρή σήμερα καπιταλιστική χώρα του κόσμου. Από την πλευρά τους οι φιλελεύθεροι του αντισοβιετικού μπλοκ έπρεπε να υψώσουν τείχη ενάντια στον κομμουνισμό και χρησιμοποίησαν γι’ αυτό και Αξίες και Ιδέες ΕΘΝΙΚΕΣ, τις οποίες, όμως λησμόνησαν μετά την πτώση της μητροπόλεως του μπολσεβικισμού. Παρίσταναν δηλαδή οι φιλελεύθεροι τους Ιδεαλιστές και τους πιστούς του Έθνους μόνο και μόνον για να αντιπαρατεθούν με τους μαρξιστές και όχι γιατί το πίστευαν και αυτό αποδείχθηκε μετά την Περεστρόικα. Διαβάζουμε επί του θέματος:
“Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου οι “φιλελεύθεροι” αντίπαλοι του μαρξισμού ήσαν υποχρεωμένοι να πολεμούν τον “υλισμό” υπογραμμίζοντας τους “πνευματικούς”, “πολιτικούς”, “εθνικούς” και λοιπούς μη οικονομικούς παράγοντες. Σήμερα, όμως, ο δυτικός καπιταλιστικός φιλελευθερισμός δεν χρειάζεται ν’ ασκεί ιδεολογική πολεμική απ’ αυτήν τη σκοπιά, και μπορεί να δείχνει απροκάλυπτα – ενίοτε και αδιάντροπα – το οικονομιστικό του πρόσωπο, ιεραρχώντας με οικονομιστικά κριτήρια όχι μόνο τους ιστορικούς παράγοντες, αλλά και τις ίδιες τις “πνευματικές αξίες””. Π. ΚΟΝΔΥΛΗΣ
Ιδού, λοιπόν, ο λόγος για τον οποίον εγκατέλειψαν οι “δεξιοί” φιλελεύθεροι της Δύσεως τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, που ποτέ τους δεν πίστευαν, για Εθνικά Ιδανικά, Πατρίδα, Ιστορία και Σημαία. Μοναδικός τους θεός το χρήμα! Ιδού και ο λόγος για τον οποίον οι επαγγελματίες “εθνικόφρονες” στην Ελλάδα της “μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης” ξέχασαν το “Πατρίς –
Θρησκεία – Οικογένεια” και μιλάνε σήμερα για ανάπτυξη (κατά προτίμησιν πράσινη), για δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ, για “διαφορετικότητα” και για τους Αφρικανούς και Ασιάτες λαθρομετανάστες, που θέλουν να τους κάνουν… “Έλληνες”! Οι μάσκες πέσανε και φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο φιλελευθερισμός της εποχής της “πολιτικής ορθότητας” είναι εχθρός του Έθνους.