Ο Λένιν, ο Τρότσκι, το ΚΚΕ και η προδοσία του 1922 – Από το βιβλίο του Ν.Γ. Μιχαλολιάκου “1922 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ”
“Για την Μικρασιατική καταστροφή με υπερηφάνεια δηλώνουν οι κομμουνιστές ότι είχαν συμμετοχή. Και όμως δεν ακούστηκε λέξη για την μεγάλη προδοσία στην Ελλάδα του 2022, που έχει καταντήσει το τελευταίο Σοβιέτ της Ευρώπης.”
23 Απριλίου του 1920 στην Άγκυρα συνεδρίασε η μεγάλη εθνοσυνέλευση της Τουρκίας και σχηματίστηκε η πρώτη κυβέρνηση του Κεμάλ. Μία από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να στείλει επιστολή στον Λένιν ζητώντας διπλωματικές σχέσεις και στρατιωτική και οικονομική βοήθεια. Ο Υπουργός Εξωτερικών των μπολσεβίκων Τσιτσέριν απαντούσε ως εξής:
“Η Σοβιετική κυβέρνηση δίνει χέρι φιλίας σε όλους τους λαούς του κόσμου πιστή στην αρχή του δικαιώματος της αυτοδιαθέσεως”.
Δήλωση έκανε και ο Λένιν, στην οποία τόνιζε:
“Ο Μουσταφά Κεμάλ φαίνεται ότι είναι υπέροχος οργανωτής και έξυπνος και με την επανάστασή του τα έβαλε με τους ιμπεριαλιστές επιδρομείς. Ο λαός πιστεύει σε αυτόν. Είναι ανάγκη να βοηθηθεί και αυτό είναι σημαντική βοήθεια προς τους Τούρκους εργάτες και αγρότες.”
Όταν λίγους μήνες μετά υπεγράφη η Συνθήκη των Σεβρών το ΣΕΚΕ – ΚΚΕ με προκήρυξή του κατήγγειλε την συνθήκη τονίζοντας:
“Σύντροφοι προλετάριοι η κυβερνώσα αστική τάξις επωφελείται της υπογραφής της ειρήνης με την Τουρκία δια να παρασύρει τας εργαζόμενας λαϊκάς μάζας εις σωβινιστικάς και πατριωτικάς εορτάς με το πρόσχημα της απελευθερώσεως των υποδούλων αδελφών”.
Τον Οκτώβριο του 1920 η προεκλογική συγκέντρωση του κομμουνιστικού κόμματος στην Αθήνα μετετράπη σε διαδήλωση με το σύνθημα “Κάτω ο πόλεμος”. Ταυτόχρονα κυκλοφορεί στο μέτωπο προκήρυξη προς τους οπλίτες και συλλαμβάνεται ο κομμουνιστής Παντελής Πουλιόπουλος με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Σε όλη την διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας, οι κομμουνιστές ήταν η πέμπτη φάλαγγα και καλούσαν τους στρατιώτες σε λιποταξία ενώ ο Λένιν την ίδια ώρα που οι Ρώσσοι πέθαιναν από την πείνα έδινε 10 εκατομμύρια χρυσά ρούβλια και ανυπολόγιστης αξίας οπλισμό στον σφαγέα του Μικρασιατικού Ελληνισμού Κεμάλ Αττατούρκ.
Οι κομμουνιστές της Ελλάδος σε επίσημα κείμενά τους υπερηφανεύονται ότι επεδίωξαν την «αστικοτσιφλικάδικη ήττα της Ελλάδος στην Μικρά Ασία». Ο λόγος για τον οποίον οι μπολσεβίκοι τάχθηκαν κατ’ ουσίαν στο πλευρό του Κεμάλ, ήταν η απόφαση του Λένιν να στηρίξει με κάθε τρόπο τους νεότουρκους…
…Ας δούμε με την γλώσσα των αριθμών το πολεμικό υλικό που έδωσε η Σοβιετική Ένωση στον Κεμάλ το κρίσιμο έτος 1921 μέχρι τον Μάρτιο, πριν δηλαδή από την ελληνική επίθε- ση για κατάληψη της Αγκύρας. Τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο 1921 παρελήφθησαν από τα στρατεύματα του Κεμάλ χίλιες βόμβες, 4.000 χειροβομβίδες και 4.000 εγκαιροφλεγείς σφαίρες. Τον Μάρτιο του 1921 οι σοβιετικοί έδωσαν στον Κεμάλ 33.000 τυφέκια, 58 εκατομμύρια φυσίγγια, 300 πολυβόλα, 54 κανόνια, 130.000 οβίδες και άλλες μεγάλες ποσότητες πολεμικού υλικού. Στις 23 Μαρτίου απέστειλε επίσης δωρεάν για τις ανάγκες του Κεμαλικού στρατού 30 δεξαμενές με πετρέλαιο, δυο δεξαμενές βενζίνης και 8 δεξαμενές κηροζίνης. Όλοι γνωρίζουμε ότι στη μεγάλη ελληνική επίθεση του 1921 ο ελληνικός στρατός είχε μεγάλες ελλείψεις πολεμικού υλικού, ενώ ο στρατός του Κεμάλ αφθονία. Κι όμως κάποιοι σήμερα, κάποιοι μαρξιστογενείς έχουν το θράσος να μιλούν για την γενοκτονία των Ποντίων, μία γενοκτονία που υπήρξε κυρίως έργο και αποτέλεσμα της ενισχύσεως του Κεμάλ από τους κομμουνιστές.
Οι μπολσεβίκοι δεν μετανόησαν ποτέ για την γραμμή τους, γραμμή προδοτική και αντεθνική. Χρόνια μετά (το 1935) την καταστροφή έγραφε ο Ζαχαριάδης στον Ριζοσπάστη:
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θα ήταν σήμερα πεθαμένη και εμείς Μεγάλη Ελλάδα. Τη “λευτεριά” μας θα τη στηρίζαμε στην υποδούλωση του τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούομε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ. Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των Εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε εκεί όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Γι’ αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία, μα και την επιδιώξαμε».