«Ένα έθνος παύει να έχει ψυχή, όταν δεν θέτει πάνω από το χρήμα, από ένστικτο και χωρίς καμμία αμφισβήτηση, ένα σύνολο ιδανικών που τα θεωρεί τα θεμέλια της ύπαρξης του. Ένα έθνος που βάζει πάνω απ›όλα το χρήμα, παύει να είναι έθνος και γίνεται το όργανο εκείνου του ξένου που κατέχει το χρήμα και στα χέρια του οποίου έχει εγκαταλείψει τη ζωή και το πεπρωμένο του».
ΜΩΡΙΣ ΜΠΑΡΝΤΕΣ
“Ουδέποτε στην ιστορία της ανθρωπότητος η φτώχεια, η ανέχεια, η στέρηση δεν οδήγησε έναν λαό σε αφανισμό. Το αντίθετο ακριβώς έχει συμβεί! Ο πλούτος, η λατρεία του χρήματος σαν υπέρτατης αξίας είναι αυτή που καταστρέφει τα έθνη και οδηγεί λαούς με λαμπρή ιστορία αιώνων στο απόλυτο μηδέν. Ό,τι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό στην Πατρίδα μας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού ακριβώς που ισχυρίζομαι. Οι πένητες της εποχής των Βαλκανικών Πολέμων, της εποχής της εθνεγερσίας, της περιόδου 1940-41 είχαν ιδανικά και γνώριζαν να δίνονται ολόψυχα στην υπόθεση της Πατρίδος και του πολιτισμού. Σήμερα οι συμπατριώτες μας οδηγούνται σε έναν τελείως διαφορετικό δρόμο. Πριν κάποιες δεκαετίες αυτοί που φώναζαν το σύνθημα «κάτω οι πατρίδες» ήταν οι κομισάριοι, που είχαν μεταμφιεσθεί σε … σοσιαλιστές επαναστάτες. Σήμερα αυτοί που φωνάζουν το ίδιο σύνθημα, είναι οι μεγαλοχρηματιστές του διεθνούς κεφαλαίου, που πασχίζουν να φέρουν σε ολόκληρη την οικουμένη την περίφημη παγκοσμιοποίηση.” Ν.Γ.Μ
«… Η «παγκοσμιοποίηση» δεν θα είναι μονόπλευρη, όπως διατείνονται οι ιδιοτελείς ή οι αφελείς θιασώτες της, δεν θα αφορά δηλαδή μόνον τις χρηματιστηριακές και τις επενδυτικές εργασίες ή τα «ανθρώπινα δικαιώματα», αλά θα επεκταθεί εξ ίσου και στην ανομία, στο οργανωμένο και στο ανοργάνωτο έγκλημα, στη διεκδίκηση των πάντων εκ μέρους των πάντων, όπου τον αγώνα των κρατών και των εθνών θα τον διαδεχθεί, τουλάχιστον εν μέρει, ο αγώνας ανθρώπου προς άνθρωπο. Τότε η έννοια του «ολοκληρωτικού πολέμου» θ’ αλλάξει κι αυτή. Δεν θα σημαίνει, όπως στον Πρώτο και στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, την άμεση ή έμμεση επιστράτευση όλου του ικανού πληθυσμού, είτε στο μέτωπο είτε στα μετόπισθεν, για την παραγωγή όπλων και πολεμοφοδίων, χωρίς όμως να καταργείται οπωσδήποτε ή εντελώς η διάκριση μεταξύ μαχίμων και αμάχων. Θα σημαίνει ακριβώς το αντίστροφο: αφού τα όπλα παράγονται σχετικά φτηνά και γρήγορα, και καθώς η δύναμη πυρός αυξάνει συνεχώς σ’ όλα τα οπλικά επίπεδα, δεν χρειάζεται πια να επιστρατευθούν μάζες για την παραγωγή και τη διάδοσή τους, όμως συνάμα χάνεται το νόμιμο μονοπώλιο της ένοπλης βίας, σβήνουν τα όρια ανάμεσα σε μάχιμους και άμαχους, ανάμεσα σε πολεμική και εγκληματική πράξη, ανάμεσα σε πόλεμο και ειρήνη».
«Θεωρία του πολέμου» –
«Από τον ψυχρό πόλεμο στον θερμό»
Παναγιώτης Κονδύλης