Η απόπειρα της μαρξιστικής Αριστεράς να συνδέσει την τρομοκρατία με ένα υποτιθέμενο ‘’ακροδεξιό παρακράτος’’ είναι υπόθεση παλαιά. Αποτελεί πάγια τακτική της Αριστεράς να κατηγορεί τους ιδεολογικούς της αντιπάλους για τις ακρότητες τις οποίες η ίδια διαπράττει.
Η απόπειρα να δημιουργηθεί η εντύπωση στην κοινή γνώμη πως η τρομοκρατία εκπορεύεται από την ακροδεξιά, δε θα έχρηζε καμιάς προσοχής, αν εκστομιζόταν από τα χείλη των κατ’ επάγγελμα συκοφαντών, εκείνων οι οποίοι έχουν αναγάγει σε επιστήμη τα ασύστολα ψεύδη και την συκοφαντία. Η επιχείρηση οικοδόμησης του μύθου ‘’ακροδεξιά τρομοκρατία’’, ξεκίνησε επισήμως από το ίδιο το Κράτος επί υπουργείας Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
Ο ίδιος ο τότε υπουργός, υιοθέτησε την μαρξιστική ρητορική, βάζοντας το επίσημο κρατικό λιθαράκι στο χτίσιμο του μπολσεβίκικου μυθεύματος, ‘’προφητεύοντας’’ την μελλοντική εμφάνιση της ακροδεξιάς τρομοκρατίας! Η φράση του τότε υπουργού Προστασίας του Πολίτη ήταν ένα τεράστιο καθεστωτικό δώρο, προς την βαλλόμενη Αριστερά. Βαλλόμενη δικαίως από τον Ελληνικό Λαό, σε μια εποχή κατά την οποία η επί τέσσερις δεκαετίες καθεστωτική αθώωση των μαρξιστικών εγκλημάτων κατά του Ελληνικού Έθνους κατέρρεε μπροστά στις κοινές καθημερινές διαπιστώσεις. Δεν είχαν άλλωστε περάσει αρκετά χρόνια, από την εξάρθρωση τμημάτων των γνωστών τρομοκρατικών οργανώσεων, των οποίων τα μέλη δήλωναν περήφανα την αριστερή πολιτική και ιδεολογική τους καταβολή. Κι αν η στρατευμένη ερυθρά δημοσιογραφία, είτε καμάρωνε για τους εγκληματίες συντρόφους της, είτε έριχνε στάχτη στα μάτια του Λαού μας, επιχειρώντας να τους παράσχει παντός είδους υποστήριξη, ο τότε υπουργός αποτόλμησε τον εξαγνισμό της Αριστεράς από τα ειδεχθή εγκλήματα του κοντινού παρελθόντος.
Η επίσημη κοινοβουλευτική Αριστερά είχε λάβει πλέον την καθεστωτική ώθηση να συνεχίσει το έργο της παροχής αμέριστης υλικής και πνευματικής συμπαράστασης στα ένοπλα τέκνα της. Υλική συμπαράσταση η οποία εκδηλωνόταν δια της εξασφαλίσεως ενός δικτύου αριστερών δικηγόρων για τη νομική τους εκπροσώπηση και πνευματική μέσω των δημοσιογράφων, καθηγητών και άλλων μελών της μεταπολιτευτικής πνευματικής νομενκλατούρας, η οποία εκδήλωνε δημοσίως το θαυμασμό της για τα έργα των παλαιών συντρόφων. Ακολουθούν μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα, τα οποία αποδεικνύουν δίχως αμφισβήτηση, την ωμή πραγματικότητα.
Η αστική Δεξιά, ψοφοδεής, φοβική και δειλή ανέχτηκε και ανέχεται την κόκκινη τρομοκρατία, επιχειρώντας τον αποπροσανατολισμό του Ελληνικού Λαού από τις προδοσίες εις βάρος του Έθνους, οι οποίες συντελούνται από το μεταπολιτευτικό ξενόδουλο καθεστώς.