Ο Διωγμός της Φιλικής Εταιρείας από το Ελληνικό κράτος
Αμέσως μετά την απελευθέρωση, αποκτήσαμε μετά τους Οθωμανούς νέους αφέντες και νέους κοτζαμπάσηδες που κυβερνούσαν την χώρα μας σύμφωνα με τα συμφέροντα των ξένων. Ένα από τα πρώτα έργα του νέου ελληνικού κράτους μετά την δολοφονία του Καποδίστρια ήταν ο διωγμός των ανθρώπων της Φιλικής Εταιρείας. Ας δούμε τι απέγιναν οι τρεις ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας Τσακάλωφ, Σκουφάς και Ξάνθος.
Ο Σκουφάς αμέσως μετά την έκρηξη του κινήματος, φτάνει στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, εκεί όπου είχαν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες μάχες. Αναλαμβάνει υπασπιστής στον Ιερό Λόχο και μετά την καταστροφή επιστρέφει για να πολεμήσει στην Ελλάδα. Μετά το τέλος της Επαναστάσεως και την απελευθέρωση την περίοδο του πρώτου κυβερνήτη της χώρας, του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Τσακάλωφ υπηρέτησε στο στρατιωτικό λογιστικό του Γενικού Φροντιστηρίου και εμφανίστηκε ως πληρεξούσιος Ηπείρου στην Εθνοσυνέλευση του κράτους. Το καλοκαίρι του 1832 έφυγε, εξορίστηκε στην πραγματικότητα, από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Ρωσία, όπου και πέθανε το 1851.
Ο Σκουφάς πέθανε το 1818 στις 31 Ιουλίου στην Κωνσταντινούπολη και τάφηκε στον τοπικό ναό των Ταξιαρχών. Μετά το τέλος της επαναστάσεως στην περιοχή της Μολδοβλαχίας, ο Ξάνθος μεταβαίνει στην Πελοπόννησο, η οποία είχε ήδη επαναστατήσει. Στην περιοχή αυτή θα μείνει ως το 1826, οπότε και φεύγει για την Αυστρία, προκειμένου να οργανώσει την απόδραση από το Μουγκάτς του Υψηλάντη. Η επιχείρηση απέτυχε και αναγκάστηκε να φύγει για τη Βλαχία. Άγνωστος παραμένει εκεί ως το 1837, οπότε και παίρνει την απόφαση να επιστρέψει στην Ελλάδα.
Δυο χρόνια αργότερα, διορίζεται σε διοικητική θέση κι αργότερα στο Ελεγκτικό Συνέδριο, απολύθηκε όμως ύστερα από λίγο καιρό. Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του μέσα σε μεγάλη φτώχεια, σε πλήρη ανέχεια, μάταια αποζητώντας από το Δημόσιο σύνταξη ή έστω ένα ελάχιστο βοήθημα. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1851.
