“Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις.”
Πρώτος είχε διατυπώσει αυτήν την εύστοχη και όντως σοφή διαπίστωση ο Γεώργιος Πωπ. Το επανέλαβε αρκετά χρόνια αργότερα ο ζωγράφος Τσαρούχης. Ακολουθώντας, λοιπόν, αυτόν τον απαράβατο «χρυσό κανόνα» της νεοελληνικής πραγματικότητας περί της ταυτότητος ενός εκάστου της πολιτείας ταύτης, εξακριβώνουμε ότι οι «εθνικιστές» στην Ελλάδα είναι πολλοί και πολλών ειδών.
Έτσι έχουμε «εθνικιστές», που είναι υπέρ της λεγομένης «ελεύθερης» οικονομίας, που είναι για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πιστά καθ’ όλα σκυλιά της πλουτοκρατίας, την οποία και θεωρούν ως την πηγή της προόδου και της εξελίξεως της κοινωνίας.
Υπάρχουν «εθνικιστές» φιλοσιωνιστές, που πιστεύουν ότι η θέση της Ελλάδος είναι δίπλα στο Ισραήλ. Υπάρχουν ακόμη «εθνικιστές» τουρκόφιλοι-νεοφαναριώτες, «εθνικιστές» απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου, «εθνικιστές» αντιφασίστες και «εθνικιστές» αντικομμουνιστές, που ζουν ακόμη στην εποχή του ψυχρού πολέμου.
Μήπως τελικά το να δηλώνουμε Εθνικιστές δεν είναι αρκετό;
Αυτός ο προβληματισμός, όποτε πλησιάζουν οι εκλογές(ΚΑΙ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ!) γίνεται περισσότερο σημαντικός, αφού «εθνικιστής» δηλώνει κάθε καρυδιάς καρύδι, κάθε καιροσκόπος και αριβίστας, που προσπαθεί να καλύψει ένα πολιτικό κενό, και τι πιο βολικό για το σύστημα να βάζει έναν δικό του άνθρωπο, έναν αποδεδειγμένα διεφθαρμένο να παριστάνει τον «εθνικιστή», από το να αφήσει τους Εθνικιστές ελεύθερους να αναπτυχθούν και να δράσουν πολιτικά!