Ο Κορδάτος προσπάθησε να ερμηνεύσει μαρξιστικά το 1821, αλλά είχε την εντιμότητα να γράψει ότι δεν πρέπει στο όνομα της “αριστεροσύνης” να διαστρεβλώνουμε την ιστορία και ότι η Ελλάδα του 1821 δεν ήταν η Ρωσία του 1917…
Είχε μάλιστα την εντιμότητα να καταγγείλει και τις χοντροκομμένες προσπάθειες των σκληρών μαρξιστών του ΚΚΕ να καπηλευτούν την εθνική μας επανάσταση. Έτσι αναφερόμενος στα σκληρά μέτρα και τις διαταγές του Κολοκοτρώνη για τους χωρικούς, που αδιαφορούσαν για τον εθνικό αγώνα γράφει σε υποσημείωση- σχόλιό του στην Ιστορία του τα παρακάτω:
“Τα σκληρά μέτρα του Κολοκοτρώνη διαψεύδουν το Ζεύγο και Λαμπρινό που γράφουν πως το Εικοσιένα ήταν κυρίως “κίνημα της φτωχολογιάς των πόλεων και φτωχοαγροτιάς των χωριών””.
Δεν ήταν Λένιν, λοιπόν, ο Κολοκοτρώνης, ούτε Τρότσκι ο Παπαφλέσσας και Στάλιν ο Υψηλάντης, που ήταν και πρίγκιπας… Ούτε μπολσεβίκοι και προλετάριοι επαναστάτες οι Μανιάτες, οι Ψαριανοί, οι Σουλιώτες. Αλλά και από την δεξιά της μεταπολιτεύσεως της Νέας Δημοκρατίας, που μιλάνε για αστούς, που δεν υπήρχαν και για φιλελεύθερες ιδέες ανάλογη προπαγάνδα. Επιτέλους κανένας δεν ήξερε ούτε μία λέξη για τον Βολταίρο σε Μοριά και Ρούμελη και ούτε είχαν ακούσει ποτέ τους το παραμικρό για τον Ροβεσπίερο.
Αυτοί από την πλευρά τους, “τιμώντας” τα 200 χρόνια από την 25η Μαρτίου του 1821 λιβανίζουν κάποια συντάγματα, που μόνο σκοπό τους είχαν τον διχασμό και για τον μοιραίο Μαυροκορδάτο, που την ημέρα εκείνη, την 25η Μαρτίου ήταν στην Πίζα της Ιταλίας με τους Άγγλους φίλους του και ήλθε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1821 και δεν πήγε στον Μοριά, όπου δινόντουσαν οι μάχες, αλλά στο Μεσολόγγι.
200 χρόνια από το 1821 και ήταν μέσα στην βουλή των Ελλήνων, που μιλώντας πριν λίγα χρόνια ενάντια στα αντεθνικά Μνημόνια και την ντροπή της εκχωρήσεως Εθνικής Κυριαρχίας, είχα κλείσει τον λόγο μου με τον στίχο του Ανδρέα Κάλβου, ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ, στίχο γραμμένο μέσα στα χρόνια του μεγάλου ξεσηκωμού που τονίζει ότι καλύτερα να εύρουν τους Έλληνες συμφορές “παρά προστάτες νάχομεν”. Τελικά, δυστυχώς, μέσα από το Τίμιο Αίμα των Ηρώων και των Μαρτύρων προέκυψε ένα κράτος-προτεκτοράτο με προστάτες και αυτό ισχύει μέχρι τις ημέρες μας.
