«Πόσο πλούσια είναι η Βρετανία! Όχι φυσικά σε ορυχεία
ή ειρήνη ή αφθονία, καλαμπόκι ή λάδι ή κρασιά.
Δεν είναι η γη της Χαναάν, γεμάτη γάλα και μέλι,
Ούτε (φυλαγμένο σε χάρτινα σέκελ) έτοιμο χρήμα:
Αλλά ας μη αρνηθούμε την αλήθεια
Ήταν ποτέ η χριστιανική γη τόσο πλούσια σε εβραίους;
Αυτοί τεμάχισαν με τα δόντια τους τον καλό βασιλιά Ιωάννη,
Και τώρα ω, βασιλιάδες ευγενικά σχεδιάζουν το ίδιο για εσάς
Όλα τα κράτη, όλα τα πράγματα,
όλες τις ηγεμονίες αυτοί τις ελέγχουν,
Ανεμίζουν απλά ένα δάνειο «απ΄την Ινδία ως τον Πόλο»
ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ
Στην εφημερίδα το “ΒΗΜΑ” έγραψε άρθρο η πρέσβης της πάλαι ποτέ Μεγάλης Βρετανίας με τίτλο “Η Βρετανία, οι Βρετανοί και η Ελληνική Επανάσταση”. Στο κείμενό της δηλώνει ότι η χώρα της θα συμμετάσχει στους εορτασμούς για τα 200 χρόνια της Επαναστάσεως του 1821 και βεβαίως στο σημείο αυτό να εξαιρέσουμε τους αγνούς Φιλέλληνες, που έχυσαν το αίμα τους για την Ελλάδα και ανάμεσά τους τον Σκωτσέζο και όχι Άγγλο Λόρδο Βύρωνα, ο οποίος ήταν μία εντελώς ξεχωριστή περίπτωση, ήταν κυριολεκτικά ένας Επαναστάτης ενάντια στο αρρωστημένο τοκογλυφικό πνεύμα αυτής της χώρας των πειρατών, που υπήρξε η Μητρόπολη του μερκαντιλισμού.
Δεν μιλάμε για αυτούς, μιλάμε για την επίσημη Αγγλία και η επίσημη Αγγλία ήταν εχθρική απέναντι στην Ελληνική Επανάσταση και ήταν στα 1792, 29 ολόκληρα χρόνια δηλαδή πριν την Επανάσταση, όταν ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Πιτ δημοσίως δήλωνε ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην Ρωσία να μεγαλώσει και παράλληλα να αφήσουμε την Τουρκία να αδυνατίσει και έδινε εντολή σε όλες τις διπλωματικές αρχές του Λονδίνου και τους πράκτορές της στην ανατολική Μεσόγειο να κρατήσουν θέση εχθρική ενάντια στους Έλληνες. Την ίδια περίοδο ο υπουργός Λόρδος της Αγγλίας Λοντοντέρυ δήλωνε ότι επιθυμεί να είναι η Ελλάδα όσο το δυνατόν λιγότερο επικίνδυνη και ο λαός της μικρόψυχος σαν τις φυλές του Ινδοστάν!
Και δεν θα αναφερθούμε στα ληστρικά δάνεια του Αγώνα, τα περίφημα αυτά δάνεια, τα οποία πλήρωνε σχεδόν για πέντε γενιές ο Ελληνικός Λαός και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι υπήρξε μία πράξη οικονομικά άτιμη, αλλά τα δάνεια αυτά χρηματοδότησαν τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των Ελλήνων και την αλληλοσφαγή του Επαναστατημένου Γένους!
Αξίζει, στο σημείο αυτό, όμως μία παρένθεση σχετική με τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Ως γνωστόν, ο Άγγλος ναύαρχος Κόδριγκτων το 1827 παρασύρθηκε από τον Ρώσσο Ναύαρχο και ναυμάχησε ενάντια στον στόλο του Ιμπραήμ με αποτέλεσμα την καταστροφή του. Αμέσως μετά ο τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας Ουέλιγκτον δήλωνε ότι δεν πρέπει να πάψει η Ελλάδα να εξαρτιέται από την Τουρκία και ο ίδιος ο βασιλεύς της Αγγλίας στην βουλή των Λόρδων εξέφραζε την λύπη του για αυτήν την εχθρική ενέργεια ενάντια σε έναν φιλικό κράτος, όπως ήταν η Οθωμανική αυτοκρατορία και χαρακτήριζε την καταστροφή του Ιμπραήμ στο Ναυαρίνο σαν … θλιβερό γεγονός!
Στην συνέχεια βεβαίως, είχαμε τον ρωσοτουρκικό πόλεμο, ο οποίος δεν αναφέρεται καν στα βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας, ως ο παράγοντας ο σημαντικός, που οδήγησε στην Εθνική Ανεξαρτησία, πόλεμος, ο οποίος ανάγκασε την Τουρκία να αποδεχθεί πλήρη ανεξαρτησία, αλλά και τότε ακόμη οι Άγγλοι και οι Γάλλοι ήθελαν τον περιορισμό του Ελληνικού κράτους, πράγμα το οποίο επέτυχαν!
Οι Άγγλοι ήθελαν τον περιορισμό της Ελλάδος σε Πελοπόννησο και νησιά, ενώ οι Γάλλοι ήθελαν να προστεθεί σε αυτά και η Αττική! Αντίθετα οι Ρώσοι πρότειναν ότι στο νέο Ελληνικό κράτος πρέπει να συμπεριλαμβάνεται η Θεσσαλία, η Νότια Μακεδονία, η Κρήτη και η Σάμος. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο ίδιος ο Άγγλος υπουργός των εξωτερικών Αμπερντίν ειδοποιούσε τον Άγγλο πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη Στράντφορντ ότι πρέπει να επιμείνει να περιοριστεί το Ελληνικό κράτος στην Πελοπόννησο!
Η εθνική ελευθερία βρήκε την Πατρίδα μας με έναν κυβερνήτη Εθνικό, τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον οποίον δεν συμπαθούσαν οι Άγγλοι και δεν συμπαθούσε και αυτός τους Άγγλους. Υπάρχει δε σχετικά η παρακάτω μαρτυρία: “Δεν ηγάπα τους Άγγλους ο Κυβερνήτης, τους εθεώρει ασπόνδους εχθρούς της Ελλάδος. «Βλέπεις τούτους με τες κόκκινες βελάδες;» είπε μοί ποτε, «είναι Τούρκοι»!” Ν. Δραγούμης, Ιστορικαί Αναμνήσεις, Α΄, 1879. 136
Η συνέχεια γνωστή και μετά το τέλος του Ιωάννη Καποδίστρια αρχίζει η περιπέτεια του νέου Ελληνικού κράτους με την μορφή ενός προτεκτοράτου, στο οποίο ο ξένος παράγοντας παίζει έναν ρόλο πρωταγωνιστικό μέχρι τις ημέρες μας και υπηρέτες του αυτοί που υποτίθεται ότι είναι οι “εκλεκτοί” του Λαού και εξουσιάζουν τον δυστυχή αυτό τόπο!
