Όλη η δόξα, όλη η χάρη, Άγια μέρα ξημερώνει και την μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό» λέει το εμβατήριο, πλην όμως είναι παντελώς άγνωστο σήμερα στα Ελληνόπουλα! Εμβατήριο αφιερωμένο στην 25η Μαρτίου και το γεγονός ότι είναι παντελώς άγνωστο αφιερώνεται σε όλους αυτούς, που με σύστημα και μέθοδο δολοφονική ξερίζωσαν από την Παιδεία των Ελλήνων κάθε στοιχείο Εθνικό!
25η Μαρτίου 1821, ημέρα σύμβολο της εθνεγερσίας των Ελλήνων ενάντια στην τουρκοκρατία, ημέρα συμβολική που συνταιριάζει ΠΙΣΤΗ και ΠΑΤΡΙΔΑ και περιέχει ασφαλώς και τους ηρωϊκούς αγώνες στις Ηγεμονίες, που είχαν ξεκινήσει από τον Φεβρουάριο και την 17η Μαρτίου στην Αρεόπολη της Μάνης και τις επιθέσεις κατά των Τούρκων στον υπόλοιπο Μωριά από τα μέσα ακόμη εκείνου του μηνός.
«ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΨΙΘΥΡΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ»
Τότε, πριν χρόνους 203 ακριβώς, ξεσηκώθηκε μια χούφτα γενναίων με πίστη στο πεπρωμένο της Φυλής, έχοντας δίπλα τους και κάποιους που δεν είχαν την δύναμη της ψυχής να τους ακολουθήσουν, εάν δεν γνώριζαν ότι υπήρχε και η «αόρατος δύναμη», η οποία στην πραγματικότητα πολύ αργότερα βοήθησε την Επανάστασή μας.
Ομιλώ και αναφέρομαι στην επίκληση του Παπαφλέσσα, αλλά και του Υψηλάντη ότι πίσω από την Επανάσταση ευρίσκεται ο Τσάρος της Ρωσσίας. Ετόλμησαν όμως το ακατόρθωτο και τα έβαλαν με μία ολόκληρη αυτοκρατορία, ακούγοντας την μυστική φωνή του αίματος, τον ψίθυρο της Ιστορίας.
Τιμήσανε λένε αυτοί που μας εξουσιάζουν την Επανάσταση του 1821, την 25η Μαρτίου. Κυνισμός και θράσος τουλάχιστον τα λόγια τα “πατριωτικά” από τους υπέρμαχους των Μνημονίων με την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, είτε από τους αρνητές αυτής της ίδιας της Ιδέας του Έθνους μαρξιστές. Όμως, οι αιώνιοι Ήρωες μένουν χαραγμένοι στην μνήμη ενός ολόκληρου λαού, που ακόμη ονειρεύεται ζει και αναπνέει για το «ποθούμενον».
ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΗΝΥΜΕΝΟΥΣ
Σκληρά και ματωμένα εκείνα τα μεγάλα χρόνια. Με εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες να σφαγιάζονται με εντολή του σουλτάνου από τα τουρκικά στίφη και όχι μόνο στα μέρη όπου ξέσπασε η Επανάσταση, αλλά και στη Κωνσταντινούπολη, την Τραπεζούντα, την Σμύρνη, την Κύπρο, όπου υπήρχαν Έλληνες. Αυτά δεν θα τα διδαχθούν ποτέ τα παιδιά μας, γιατί έτσι έχουν αποφασίσει αυτοί που κατευθύνουν την «παιδεία»…
Μέχρι τα τέλη του 1823 οι Έλληνες νικούσαν σε όλα τα μέτωπα σε Στερεά και Πελοπόννησο, αλλά μετά ήλθαν τα δάνεια από τους αδελφούς Ρικάρντο και ο διχασμός και ο καταραμένος εμφύλιος και στο τέλος ο Ιμπραήμ με τα Αιγυπτιακά στρατεύματα. Τότε ήταν που πολλοί εδείλιασαν και προσκύνησαν και πήρανε συγχωροχάρτι από τον Ιμπραήμ. Τον Κολοκοτρώνη τον είχαν, τότε, κλείσει φυλακή στην Ύδρα και αναγκάστηκαν να τον ελευθερώσουν μήπως και σταματήσει την λαίλαπα. Αμείλικτος ο Κολοκοτρώνης κράτησε ζωντανή τη φλόγα της Επανάστασης. Κράτησε ζωντανή την ιερή φλόγα του Έθνους και στους προσκυνημένους είχε απευθύνει την παρακάτω διαταγή:
” Δώστε μου τα προσκυνοχάρτια του Μπραϊμη να σας δώσω του Έθνους. Όποιο χωριό δεν γυρίσει στο έθνος θα το αφανίσω από το πρόσωπο της γής. Απ’ τη μία θα βγαίνουν οι αραπάδες και απ’ την άλλη θα μπαίνω εγώ, θα καίω και θα σκοτώνω. Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους!”
Αυτά διέτασσε ο Γέρος του Μωριά στα πικρά, μα γεμάτα Τιμή και Δόξα εκείνα χρόνια. Υπάρχουν σήμερα προσκυνημένοι; Το ερώτημα αφελές και συνάμα ρητορικό. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι για κάθε Έλληνα επίκαιρος ο αιώνιος στίχος του Ανδρέα Κάλβου:
«ΟΣΟΙ ΤΟ ΧΑΛΚΕΟΝ ΧΕΡΙ
ΒΑΡΥ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ,
ΖΥΓΟΝ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΑΣ ΕΧΩΣΙ.
ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.»
Με γνώμονα και οδηγό τα λόγια του ποιητή ο καθένας ας κάνει τις επιλογές του.
Ν.Γ. ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ