Η κομμουνιστική προδοσία του αγώνος της ΕΟΚΑ –Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συν. Εκπαιδευτικός
Με πρωτοβουλία του εθνοπροδοτικού ΑΚΕΛ και την συνέργεια των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων» της Κύπρου, υιοθετήθηκε προ ετών ψήφισμα που χαρακτήριζε «ανάξιο κάθε τιμής από την πατρίδα» τον πρωτεργάτη της λευτεριάς της Κύπρου από τα δεσμά της βρετανικής αποικιοκρατίας, Γεώργιο Γρίβα – Διγενή!!!
Ευκαιρίας δοθείσης, για να μαθαίνουν οι νεώτεροι, θα αναφερθούμε σήμερα στην κομμουνιστική προδοσία του αντιαποικιακού αγώνος της ΕΟΚΑ.
«Τo Φλεβάρη τoυ 1955, πιάστηκε από τους Άγγλους τo βενζινόπλοιο Άγιος Γεώργιος πoυ o καπετάνιος τoυ στον πόλεµo ήταν στην υπηρεσία των Βρετανών, μαζί τoυ δε πιάστηκε και o Σωκράτης Λοϊζίδης, παλιός πράκτορας της Ιντέλιτζενς Σέρβις και φρέσκος στο Εφ Μπι Άι.
Στην τσάντα του Λοϊζίδη βρέθηκε και κατασχέθηκε τo καταστατικό μιας ψευτοπατριωτικής οργάνωσης ΕΜΑΚ, που αργότερα μετονομάστηκε σε ΕΟΚΑ. Η οργάνωση αυτή έχει επικεφαλής της, έναν γνωστό ψευτοπαλληκαρά αξιωματικό Χίτη, το Γρίβα, που μετά τη Βάρκιζα δολοφονούσε πατριώτες και που μπροστά στο Δημοκρατικό Στρατό το ’κοβε λάσπη. Πρόκειται για τον ψευτο-Διγενή που οι Άγγλοι τον κυνηγάνε, δήθεν, μα δεν τον πιάνουν και που φυσικά τα όπλα που μαζεύει προορίζονται ενάντια στo ΑΚΕΛ και τον Κυπριακό λαό».
Και δεν σταμάτησε εκεί η προδοσία του ΚΚΕ. Την 30η Απριλίου και την 1η Μαΐου 1955, το όργανο του ΑΚΕΛ «Νέος Δημοκράτης» δημοσίευσε σε δύο συνέχειες ένα άρθρο του Ζαχαριάδη, στο οποίο ο αρχικουκουές τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ της διχοτομήσεως της Κύπρου (το κατάπτυστο άρθρο υπάρχει και στο βιβλίο του «Δέκα χρόνια πάλης»:
«Τόσο στην Αθήνα όσο και στην Κύπρο οι προσκυνημένοι και συνθηκολόγοι εθνοπροδότες προβάλλουν κάθε τόσο τα εντυπωσιακά πυροτεχνήματά τους κρύβοντας πίσω την προδοσία και το ξεπούλημα που πραγματοποιούν και στην Ελλάδα. Όμως η απελευθέρωση του λαού της Κύπρου δεν μπορεί να είναι πραγματική παρά μόνο σαν απελευθέρωση και των Τούρκων. Η απελευθέρωση της Κύπρου δεν μπορεί να σημαίνει ιδιοποίηση ή χειροτέρευση της υποδούλωσης των Τούρκων, μα απελευθέρωση και για την Τουρκική μειονότητα του νησιού με βάση την πλήρη εθνική αυτονομία. Διεκδικώντας το δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως μέχρι και αποχωρισμού για τους Έλληνες, δεν μπορούμε να αρνηθούμε το ίδιο αυτό δικαίωμα στην Τουρκική κοινότητα. Αλλιώς θα χαντακώναμε και την όλη υπόθεση της απελευθέρωσης της Κύπρου. Όταν λέμε αυτονομία, εννοούμε πολιτική αυτοδιοίκηση, δηλαδή εδαφική, οικονομική, κοινωνική, κρατική, εκπολιτιστική, εκπαιδευτική, θρησκευτική αυτοδιάθεση».
Ιδού τώρα τα πρώτα ντοκουμέντα της προδοσίας του κυπριακού ΚΚ, του ΑΚΕΛ:
Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ, στις 2 Απριλίου 1955:
Πώς πρέπει ο Κυπριακός λαός να δει τα γεγονότα; Είναι μήπως γεγονότα, που έστω και κατά διάνοιαν μπορούν να προάγουν την υπόθεση του; Είναι μήπως «πατριωτικό» έργο που κάνουν οι εμπνευστές αυτής της δράσης, όπως διατείνεται ένα ύποπτο φυλλάδιο, που κυκλοφόρησε ταυτόχρονα με τις πρωινές δυναμιτιστικές εκρήξεις; Είναι μήπως οι εμπνευστές αυτής της δράσης «διαλεκτοί» ήρωες, που πρέπει να τιμήσει ο λαός; Είναι πιθανό μερικοί καλής πίστης άνθρωποι, επηρεασμένοι από δημαγωγικά λόγια, να πιστεύουν ότι αυτή η τακτική εξυπηρετεί τον εθνικό αγώνα. Αδίστακτα όμως το ΑΚΕΛ λέγει: Αυτού του είδους η δραστηριότητα μονάχα ζημιά μπορεί να προκαλέσει στον κυπριακό αγώνα. Πιστεύουμε δε ότι ο Κυπριακός λαός, Βασισμένος και στην πείρα του, συμφωνεί απόλυτα μ’ αυτή τη θέση.
Ο πατριωτικός Κυπριακός λαός δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτές τις τρομοκρατικές πράξεις. Το αλάθητο συμπέρασμα, που πρέπει να Βγάλει κάθε Κύπριος πατριώτης, είναι ότι τέτοιες μέθοδες ποτέ δεν προωθούν τον αγώνα για εθνική απελευθέρωση. Οι μέθοδες αυτές εκφυλίζουν τον αγώνα και τον εκθέτουν στη συκοφαντία και τα κτυπήματα των εχθρών του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι δυναμιτιστικές απόπειρες οργανώθηκαν από ταραχοποιούς που θέλουν να υποχρεώσουν την Αγγλική Διοίκηση να πάρει αυστηρά μέτρα εναντίον των εργαζομένων και να αυξήσουν την εχθρότητα που χωρίζει τους Έλληνες από τους Τούρκους. Σίγουρα ο σκοπός των εκρήξεων ήτο για να κτυπηθεί το γνήσιο, το μαζικό, εργατικό κίνημα. Η δράση της ΕΟΚΑ είναι καθαρά αντικομουνιστική και σίγουρα στρέφεται και κατά των Τούρκων της Κύπρου, και ως εκ τούτου Έλληνες και Τούρκοι ενωμένοι να αμυνθούν για να αντιμετωπίσουν τον κοινό εχθρό τους την ΕΟΚΑ».
Παρόμοια στάση τήρησε και το συνδικαλιστικό όργανο του ΑΚΛΕ, η ΠΕΟ (Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία), η οποία σε ψήφισμα της ανέφερε:
«Η έκτακτη συνδιάσκεψη της ΠΕΟ, που συνήλθε στις 2 και 3 Απριλίου 1955 στην «Αλάμπρα», καλεί την εργατική τάξη της Κύπρου να μείνει μακρυά από τις προκλητικές ενέργειες, που σημειώνονται τελευταία».
Ωστόσο, μέχρι τας αρχάς του 1957, οι κομμουνιστές στέκονταν εχθρικοί προς τον αγώνα, αλλά δεν είχαν ενεργή ανάμειξη εναντίον του, παρά μόνον με καταδικαστικές αποφάσεις και δημοσιεύματα του κόκκινου τύπου, που κυκλοφορούσε ελευθέρως. Ιδού κάποια ντοκουμέντα:
Στις 22 Απριλίου 1955, η εφημερίδα του ΑΚΕΛ «Νέος Δημοκράτης» χαρακτήριζε τον Αγώνα της ΕΟΚΑ «ύποπτο», τον Αρχηγό της « Ψευτοδιγενή», τους αγωνιστές «παλληκαράδες» και «μασκαρεμένους ελευθερωτές».
Την 1η Μαΐου 1955, η ίδια εφημερίδα έγραψε:
«Το ΑΚΕΛ είναι το κόμμα που ξεσκέπασε τον ψευτοδιγενή και έδειξε στο λαό πως τα μάσκουλά του σκοπόν έχουν να συγκαλύψουν την προδοσία του Κυπριακού από μέρους της Παπαγικής Κυβέρνησης, τη γραμμή της παραχώρησης βάσεων στους Εγγλέζους, την τακτική συνταγματική προθεσμία και τη διάσπαση από μέρους του Αρχιεπισκόπου και της λεγόμενης Εθναρχίας… Ο ψευτοδιγενής, όργανο των ιμπεριαλιστών, υποτιμά τη νοημοσύνη του Κυπριακού λαού και νομίζει πως με τα μούσκουλα και τις απειλές μπορεί να αλλοιώσει τα αδυσώπητα γεγονότα, να τρομοκρατήσει το λαό και να τον παρασύρει στα φιλοϊμπεριαλιστικά σχέδια του».
Απόφαση της Κεντρικής Γραμματείας του ΑΚΕΛ (Σεπτέμβριος 1955), με την οποία οι κομμουνιστές καλούσαν τους Κυπρίους «να σαμποτάρουν τον έρανο υπέρ των πολιτικών κρατουμένων, διότι τα χρήματα, προορίζονται δια την αγοράν όπλων της εγκληματικής ΕΟΚΑ».
Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ (Μάιος 1956) που κατήγγειλε τον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ «ως λανθασμένη τακτικήν της τρομοκρατίας της ΕΟΚΑ… δίνει εις τους Άγγλους πατήματα… εξ αιτίας της ΕΟΚΑ υφίστανται τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως… εκείνοι που πιάσανε όπλο και κτύπησαν τον δυνάστην έφεραν καταστροφήν στον τόπον». Αποτέλεσμα της στάσεως των κομμουνιστών, ήταν τα εγκώμια του βρετανικού ΒΒC (εκπομπή 29 Αυγούστου 1956):
«Το ΑΚΕΛ, με φυλλάδια του αντιτίθεται εις την ΕΟΚΑ και ζητεί συνέχιση της εκεχειρίας και ειρήνευση πράγμα που δεικνύει ότι το ΑΚΕΛ έχει συναίσθηση των επιθυμιών του λαού».
Από τας αρχάς του 1957, όμως, οι δόλιοι Βρετανοί τους χρησιμοποίησαν ενεργά ως το τελευταίο όπλο που τους είχε απομείνει κατά του ενωτικού αγώνος. Έτσι, οι «Κύπριοι» κομμουνιστές επιστρατεύθηκαν κανονικά από τους Βρετανούς αποικιοκράτες-καπιταλιστές, ως κοινοί ρουφιάνοι και καταδότες των «παρωπιδοφόρων της ΕΟΚΑ» (όπως αποκαλούσαν τους αγωνιστάς). Όμως, οι Ιούδες αυτοί, καλοπληρωμένοι με εγγλέζικες λίρες, έλαβαν συντόμως αυτό που τους άξιζε. Ο Διγενής ίδρυσε ειδική ομάδα τιμωρίας των σπιούνων, με την μόνη ποινή που αξίζει στους προδότες: τον θάνατο.
Για την μαύρη σελίδα που έγραψαν τα βρωμερά σκουλήκια του κομμουνισμού στην Κύπρο, έγραψε στο περιοδικό «Εγερτήριον Σάλπισμα» ο τότε αγωνιστής της ΕΟΚΑ «Δευκαλίων», που ήτο ο κατοπινός πρόεδρος του ηρωικού «ΟΧΙ» στο σχέδιο Ανάν, ο αείμνηστος σήμερα Τάσσος Παπαδόπουλος:
«Ξενοκρατία και ΑΚΕΛική ηγεσία υφαίνουν το ίδιο πανί, έχουν τους ίδιους σκοπούς και επιδιώξεις. Η ερυθρά ηγεσία ζητούσε ενότητα για να παρεισφρήσει αυτή και τα τυφλά όργανά της μεταξύ των ορθώς σκεπτομένων και δρώντων εις το εθνικόν ζήτημά μας, δια να διασπά και να προδίδει ευκολότερα τον αγώνα μας».
Για τις εκτελέσεις των κομμουνιστών προδοτών, έγραψε ο Τάσσος Παπαδόπουλος:
«Φυσικά θλιβόμεθα όταν βρισκόμαστε εις την αναπότρεπτον ανάγκην να τιμωρήσωμεν ομοεθνείς μας, είτε αυτοί είναι αριστεροί είτε οιασδήποτε άλλης παρατάξεως. Διεξάγωμεν, όμως, αγώνα εθνικόν και δεν δυνάμεθα να επιτρέψωμεν σε ανθρωπάρια, τα οποία ουδέν μέχρι σήμερον προσέφεραν εις τον αγώνα μας ως κόμμα, να μας αντιστρατεύονται και επί τη βάσει σχεδίου και οδηγιών να προδίδουν και να επιτίθενται εναντίον πραγματικών πατριωτών».
Και συνεχίζει ο αείμνηστος Τάσσος για τις αντιδράσεις του εθνοπροδοτικού ΑΚΕΛ στις εκτελέσεις των χαφιέδων του:
«Δεν εδίστασαν να αποπειραθούν να προκαλέσουν απεργίας και θεατρικάς εκδηλώσεις διαμαρτυρίας υπό τας ευλογίας των συμμαχικών των Δυνάμεων Ασφαλείας, δια τον φόνον κομμουνιστών πρακτόρων των Άγγλων».
Γιατί, όμως, οι «Κύπριοι» κομμουνισταί έγιναν όργανα των Βρετανών και προδότες της πατρίδος των; Και πάλι ο λόγος εις τον αείμνηστο Τάσσο:
«Διατί όμως η ερυθρά ηγεσία αντιστρατεύεται τον αγώνα μας; Διότι εισέπραξε και εισπράττει τα βρετανικά αργύρια. Διότι ο Ζιαρτίδης και ΣΙΑ έγιναν πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις. Και επειδή εισέπραξαν τα βρετανικά αργύρια και επειδή ετέθησαν εις την υπηρεσίαν της Ιντέλιτζενς Σέρβις, είχαν την αποκλειστικήν αποστολήν να ενταφιάσουν το Κυπριακόν».
Τέλος, ιδού και πως σχολίασε ο Διγενής τον προδοτικό ρόλο των κομμουνιστών:
