“Μετά την αστραπιαία εκλογική άνοδο του Εθνικιστικού κινήματος, αρχικά το 2010 με την είσοδο του Συναγωνιστή και Αρχηγού Ν. Γ. Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηνών με ποσοστό 5,3%, αλλά κυρίως με το συγκλονιστικό άλμα στο σχεδόν 7% στις διπλές εθνικές εκλογές του 2012, είναι εύλογο ο όρος «Εθνικισμός» να ασκούσε μια “γοητεία”, να γίνει “μόδα” στην νεολαία και όχι μόνο.”
Ελέω ιδεολογικής παντοδυναμίας της αριστεράς τις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης, αλλά και των σκληρών διώξεων που εξαπέλυσε η Νέα Δημοκρατία στην πρώιμη εκείνη γενιά Εθνικιστών που ξεπήδησε μετά την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, δεν ήταν εύκολο για ευρεία λαϊκά στρώματα να αυτοπροσδιοριστούν ως Εθνικιστές. Για πολλές δεκαετίες η Χρυσή Αυγή σήκωνε το βαρύ φορτίο του ιδεολογικού και κινηματικού αγώνα, δίνοντας έμφαση στην πολιτική της ταυτότητα, διαδίδοντας τις θέσεις και τις αρχές του λαϊκού Εθνικισμού σε ολόκληρη την χώρα.
Μετά την αστραπιαία εκλογική άνοδο του Εθνικιστικού κινήματος, αρχικά το 2010 με την είσοδο του Συναγωνιστή και Αρχηγού Ν. Γ. Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθηνών με ποσοστό 5,3%, αλλά κυρίως με το συγκλονιστικό άλμα στο σχεδόν 7% στις διπλές εθνικές εκλογές του 2012, είναι εύλογο ο όρος «Εθνικισμός» να ασκούσε μια “γοητεία”, να γίνει “μόδα” στην νεολαία και όχι μόνο. Μέσω της πολυετούς πάλης των Χρυσαυγιτών, ο Εθνικισμός μπήκε στον πολιτικό χάρτη και ξεπέρασε δια παντός την ανυπαρξία στην οποία “εθνικόφρονες” και ρουφιάνοι της εξουσίας επεδίωκαν να τον καταδικάσουν. Έτσι, διάφοροι εθνοκάπηλοι πολιτευτάδες, σύντομα άρχισαν να αυτοτιτλοφορούνται ως “Εθνικιστές”, αντιγράφοντας σημεία διάσπαρτα από την ρητορική και το πολιτικό πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής, δίχως να διαθέτουν το ελάχιστο θάρρος ώστε να παραδεχτούν την προέλευση αυτών.
Άνθρωποι οι οποίοι ανέκαθεν ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία ή άλλα (απο)κόμματα δεξιότερα αυτής, πολιτεύονταν με αυτήν, την στελέχωναν ίσως, τυχοδιώκτες όντες με ιδιοτέλεια και καμία ιδεολογική ή κινηματική περγαμηνή. Άνθρωποι που θεώρησαν ξάφνου ότι ο Εθνικισμός αποτελεί απλά μια “σκληρότερη” εκδοχή της δεξιάς, ως ένα παρακλάδι της φιλελεύθερης εξουσίας το οποίο θα κάνει την “βρώμικη” δουλειά, ενόσω εκείνοι απερίσπαστοι θα συνεχίζουν να ψηφίζουν τα ίδια αντεθνικά κόμματα. Το θράσος όμως τέτοιων τιποτένιων μωροφιλόδοξων, έφτασε στο σημείο να σταθούν ΑΠΕΝΑΝΤΙ στο ΓΝΗΣΙΟ Εθνικιστικό κίνημα, την Χρυσή Αυγή, στα κρίσιμα χρόνια των διώξεων, καθώς πίστεψαν αφελώς με την χαιρέκακη νοοτροπία που τους διακατέχει ότι θα “άρπαζαν” εκλογική πελατεία, χρήματα και “δόξα” στις πλάτες των αγώνων που άλλοι έκαναν.
Αφού λοιπόν προέβησαν σε μια κακεκτυπική αναπαραγωγή επιλεκτικά κουτσουρεμένων θέσεως μας (απλά μετρήστε πόσοι “πατριώτες” καμώνονται πως “μίλησαν πρώτοι” για την ΑΟΖ…), μερικοί περισσότερο κουτοπόνηροι επιχείρησαν να σπείρουν τα ζιζάνια της διχόνοιας και της ανυστεροβουλίας. Προσπαθώντας να “κατακτήσουν” μια θέση κάτω από τον ήλιο της αστικής δημοκρατίας, όχι μόνο συκοφάντησαν τις αξίες της Εθνικής Ιδέας νοθεύοντας την με ξενικά στοιχεία, αλλά άρχισαν να διαδίδουν φαιδρά ιδεολογήματα περί “νέου εθνικισμού” και “εθνικού καπιταλισμού”(!), ο οποίος δεν θα έχει σχέση με τον Φυλετισμό, την Ιστορία, την Παράδοση και κυρίως, θα αποτελεί μια εντελώς ακίνδυνη για το σύστημα ενασχόληση εν είδει “χόμπυ”, άνευ πεζοδρομιακού και κοινωνικού ακτιβισμού.
Γυρνώντας σε χωριά της Ελλάδος σε προεκλογικές εκστρατείες τους, παριστάνουν τους “φίλους”, ακόμα και “συνεχιστές” μερικοί πιο αισχροί, της Χρυσής Αυγής, εξαπατούν καλούς αλλά αφελείς ψηφοφόρους του Εθνικιστικού κινήματος, εκμεταλλευόμενοι την πλήρη συνωμοσία σιωπής εις βάρος του κινήματος μας. Πως όμως γίνεται να δηλώνουν Εθνικιστές, σιγοψιθυρίζοντας πως «συμφωνούμε μαζί σας, “δικοί σας” είμαστε…» άνθρωποι που βδελύσσονται τον Φυλετισμό, ομνύουν πίστη στην ελεύθερη οικονομία και τα “αόρατα χέρια της αγοράς”, εκφράζουν ανθελληνικές γεωπολιτικές βλέψεις εγκωμιάζοντας την Τουρκία, το Ισραήλ και την ΝΑΤΟϊκή κηδεμονία, καλλιεργώντας το πνεύμα της υποταγής και της δειλίας; Εσχάτως μάλιστα, υπήρξαν φωνές που απαίτησαν “εκμοντερνισμό” του “εθνικισμού” τους, μιλώντας για την ανάγκη αποδοχής της gay-friendly πολιτικής της κυβέρνησης, αποδεχόμενοι κάθε συστημικό αφήγημα, όπως λόγου χάριν αυτό της “πράσινης ανάπτυξης”, του “συνταγματικού πατριωτισμού” κ.α.
Από τότε που η Χρυσή Αυγή απενοχοποίησε στις συνειδήσεις των Ελλήνων τον όρο Εθνικισμός, δυστυχώς αυτός κακοποιήθηκε πολλάκις από επίδοξους “εθνοσωτήρες”, οι οποίοι ενώ δηλώνουν από “μόδα” (ΧΩΡΙΣ να είναι) “εθνικιστές”, ταυτόχρονα εκφράζουν θέσεις βαθιά φιλελεύθερες, όπως αυτές που ανέκαθεν πίστευαν ως ακραιφνείς δεξιοί που είναι. Ας γνωρίζουν καλά οι διάφοροι “εθνικόφρονες”, ότι οι Εθνικιστές ΔΕΝ είναι οι κληρονόμοι του αντικομμουνιστικού κράτους της μεταπολεμικής, φιλότουρκης δεξιάς και του καραμανλισμού. Όσοι ασπάζονται αυτά τα “ιδεώδη”, το καλύτερο που μπορούν να προσφέρουν στον Εθνικισμό, είναι να πάψουν να μιλάνε για αυτόν αποδίδοντας του αυθαίρετα ερμηνείες που ουδέποτε είχαν την πραγματική σχέση μαζί του, και φυσικά να σταματήσουν να αυτοπροσδιορίζονται ψευδώς ως Εθνικιστές, όταν η ίδια η πολιτική τους “σταδιοδρομία” είχε να επιδείξει μόνο μια χολερική πολεμική εις βάρος των Εθνικιστών και της Χρυσής Αυγής.
Ένα από τα πράγματα που δεν συγχώρησε ποτέ το σάπιο καθεστώς και η ξενόδουλη Νέα Δημοκρατία στο λαϊκό Εθνικιστικό κίνημα, είναι πως αυτό τράβηξε οριστικά την κόκκινη γραμμή, έσκαψε την πιο βαθιά τάφρο που χωρίζει τον πραγματικό Εθνικισμό από την δεξιά, είτε αυτή εμφανίζεται με αστικό φιλελεύθερο, είτε με “λαϊκό πατριωτικό” μανδύα. Όσο και να ορέγονται μερικοί καιροσκόποι “λαοθάλασσες” να τους ακολουθούν και κάποια εύκολα δήθεν μεγαλεία αντιγράφοντας ή διαστρεβλώνοντας τις Ιδέες και τις θέσεις της Χρυσής Αυγής, ο χρόνος θα δείξει για πολλοστή φορά ποιοι είναι οι πραγματικοί μαχητές Ιδεολόγοι που μένουν σταθεροί σαν βράχοι στην πρώτη γραμμή, και ποιοι είναι οι δεξιοί λαθρεπιβάτες που ουδεμία σχέση έχουν με τον Εθνικισμό στην αληθινή του διάσταση.