Τριάντα πέντε μόλις έτη από την οθωμανική κατάκτηση της Κύπρου το 1571, αλλά και τρεισήμισι αιώνες πριν το ηρωικό έπος της ΕΟΚΑ, κατά το έτος 1606 δηλαδή, ο Κυπριακός λαός προχώρησε όπως προκύπτει από έγγραφα της εποχής, σε άλλον έναν ένοπλο επαναστατικό αγώνα με στόχο την αποτίναξη του ξενικού ζυγού. Αφορμή αλλά και ουσιαστική αιτία για την ένοπλη εξέγερση κατά των δυναστών στάθηκε η απόφαση των Οθωμανών διοικητών της νήσου να εφαρμόσουν εις βάρος του Ελληνικού πληθυσμού της την απεχθή πρακτική του παιδομαζώματος. Οι Έλληνες επαναστάτες, με επικεφαλής τους τον Πέτρο Αβεντάνιο, ο οποίος κατόρθωσε να συγκινήσει ευρεία λαϊκά στρώματα στον τιτάνιο αγώνα τον οποίον ανέλαβε, είχαν σημειώσει αρχικά σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες, μολονότι ήταν πλημμελώς οπλισμένοι (στην ουσία σχεδόν άοπλοι), με αποτέλεσμα να προκαλέσουν σημαντικές απώλειες στις τάξεις των κατακτητών.
Στην εξέγερση αυτή έλαβαν μέρος περίπου δώδεκα χιλιάδες Έλληνες της Κύπρου. Οι πληροφορίες για το πλήθος των εξεγερμένων προέρχονται από δυο επίσημα έγγραφα του κρατικού συμβουλίου της Ισπανίας της εποχής, από τα οποία το ένα ήταν μια επιστολή του επισκόπου της Πάφου και άλλων προκρίτων προς τον Ισπανό Βασιλέα τον Σεπτέμβριο του 1606, ενώ το δεύτερο έγγραφο ήταν ένα υπόμνημα που συνέταξε ο Πέτρος Αβεντάνιος προς ενημέρωση των ισπανικών βασιλικών αρχών. Παρά τις αρχικές στρατιωτικές επιτυχίες, οι επαναστάτες λόγω βασικά ελλείψεως του κατάλληλου εξοπλισμού, τελικά ηττώνται. Δεν πρέπει να παραληφθεί επίσης ότι στα νερά της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, Ισπανικά και Τοσκανικά πλοία πολέμησαν ενάντια στον στόλο τον αγαρηνών, συνδράμοντας στον σκοπό των Ελλήνων.
Οι Έλληνες δεν κατέθεσαν τα όπλα και συνέχισαν στα βουνά, στα οποία είχαν αποσυρθεί, τον υπό δυσχερείς συνθήκες ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά των Οθωμανών. Οι επαναστάτες αναμένανε και προσδοκούσαν την ηθική και υλική συμπαράσταση των Χριστιανών ηγετών της Δυτικής Ευρώπης για να αρχίσουν εκ νέου τις οργανωμένες και ολοκληρωμένες αντεπιθέσεις τους, για να εκδιώξουν οριστικά τους Οθωμανούς επικυρίαρχους από τα εδάφη της μαρτυρικής Μεγαλονήσου. Το σύνολο των επαναστατών οι οποίοι δεν υπέστειλαν την σημαία του αγώνα και κατέφυγαν στις δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές της Κύπρου, ανέρχονταν σε περίπου τέσσερις χιλιάδες άντρες.
Οι επαναστάτες αποφάσισαν επίσης να αποστείλουν στην Ισπανία τον ίδιο τον αρχηγό της εξεγέρσεως αυτοπροσώπως, τον Πέτρο Αβεντάνιο, ο οποίος εκ μέρους όλων των κατοίκων της Μεγαλονήσου ζητάει από τον Ισπανό Βασιλέα να αναλάβει εκστρατεία στην Κύπρο για την απελευθέρωση της από τον τουρκικό ζυγό. Ειδικότερα, ο Αβεντάνιος θέτει επίσημο αίτημα για άντρες, όπλα και πολεμοφόδια. Σε αντιστάθμισμα δε της προσφοράς αυτής των Ισπανών, τους “διαβεβαιώνει” παραπλανητικά για να τους δελεάσει ότι θα επακολουθήσει γενικευμένη εξέγερση όλων των Ελληνοκυπρίων, με αποτέλεσμα την οριστική και πλήρη κατάλυση της Οθωμανικής εξουσίας και την αντικατάσταση της με την Ισπανική κυριαρχία.
Ο Αβεντάνιος παράλληλα υποσχόταν να παραδώσει στον Ισπανό Βασιλέα την Αγία Κάρα του Αποστόλου Φιλίππου, την οποία φύλαγε σε ειδική κρύπτη, της οποίας η τοποθεσία ήταν γνωστή μόνο στον ίδιο τον Πέτρο Αβεντάνιο. Σε αυτό το έγγραφο του επίσης ο Πέτρος Αβεντάνιος αναπτύσσει απόψεις επί γενικότερων στρατιωτικών ζητημάτων, εισηγούμενος μετά τις εν Κύπρω στρατιωτικές επιχειρήσεις, την εκ μέρους των ισπανικών στρατευμάτων διεξαγωγή εκστρατείας για την κατάληψη και της Ιερουσαλήμ. Η εδραίωση της Ισπανικής παρουσίας στην Κύπρο θα βοηθούσε τους Ισπανούς, κατά την κρίση του ίδιου, να απελευθερώσουν τον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Ο Αβεντάνιος υπόσχεται επιπρόσθετα ανταλλάγματα στους Ισπανούς, μέχρι και την αποπληρωμή έστω και μερικώς των όπλων και των πολεμοφοδίων, τα οποία ενδεχομένως οι Ισπανοί θα έστελναν στην Κύπρο, από τα λάφυρα τα οποία είχαν αποσπάσει οι επαναστατικές δυνάμεις των Ελληνοκυπρίων στις εχθροπραξίες με τους Οθωμανούς.