Η Χρυσή Αυγή ουδέποτε επιχείρησε να δημαγωγήσει και να επιδοθεί σε ένα άνευ ουσίας χάιδεμα των δυνητικών ψηφοφόρων της, υποσχόμενη πως όλα θα άλλαζαν “μαγικά” και χωρίς αγώνα και προσωπικές θυσίες. Αντιθέτως, διακηρύσσει εδώ και δεκαετίες την ανάγκη ο απλός ψηφοφόρος που ασπάζεται πατριωτικά ιδανικά, να μετατραπεί σε έναν ολοκληρωμένο πολιτικό στρατιώτη του Εθνικισμού, τόσο ιδεολογικά καταρτισμένο όσο και ενεργό στον δρόμο και τις κοινωνικές μάχες ενάντια στο καθεστώς.
Αυτό το παράδειγμα δεν θα μπορούσε να μην εκπηγάζει από την ίδια την ιστορική ηγεσία του κινήματος, με πρώτο και καλύτερο τον ιδρυτή της Νικόλαο Μιχαλολιάκο. Όταν άλλοι επίδοξοι “εθνικόφρονες” ηγετίσκοι της ακροδεξιάς, όντες αγέννητοι ακόμα ή ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας αγνοούσαν ακόμα και την ίδια την λέξη “Εθνικισμός”, ο συναγωνιστής Μιχαλολιάκος σε πολύ νεαρές ηλικίες είχε ήδη εκτίσει άδικες ποινές φυλάκισης, είχε συμματάσχει σε διάφορες εθνικές κινήσεις όπως λόγου χάριν στον τομέα Αθηνών της ΕΟΚΑ Β’, είχε συμμετάσχει σε εξεγέρσεις ενάντια στην αγγλοκρατία και είχε ήδη ιδρύσει την Χρυσή Αυγή.
Δίχως το απαιτούμενο πνευματικό βάθος και την κατάλληλη γνωσιακή επάρκεια, οι διάφοροι πρόεδροι των κομμάτων της λεγόμενης ακροδεξιάς ουδέποτε κατάφεραν να συγκινήσουν και να κινητοποιήσουν τον ελληνικό λαό στον βαθμό που το κατάφερε αυτό ο Λαϊκός Σύνδεσμος την κρίσιμη προηγούμενη δεκαετία των μνημονίων.
Δυστυχώς όμως τα κριτήρια “δημοφιλίας” για μια μερίδα του λαού δεν είναι το αγωνιστικό ήθος και η πολιτική συνέπεια του καθενός, αλλά οι φτηνοί εντυπωσιασμοί στην κάμερα και μια επιδερμική πατριωτική ρητορική με κλεμμένες και μισοφτιαγμένες ιδέες άλλων.
Το εκλεκτότερο κομμάτι όμως της ελληνικής νεολαίας, παρά τα όσα αντανακλά ο παραμορφωτικός καθρέφτης του διαδικτύου, εμπιστεύεται τον Εθνικιστή ακτιβιστή Μιχαλολιάκο ερχόμενο σε επαφή και στελεχώνοντας την Χρυσή Αυγή, αψηφώντας τους πατριώτες του Σαββατοκύριακου που μετά από δεκαετίες μεταπολίτευσης “είδαν το φως το αληθινό” όταν ξαφνικά μυρίστηκαν εκλογικό “ψητό” και πρόσβαση σε χρήμα αμαρτωλό και πρόσκαιρη εξουσία.