Μνήμη Περικλή Γιαννόπουλου – Απρίλιος 1910 όταν σταμάτησε ο χρόνος – Ήταν Απρίλιος του 1910 όταν ο προφήτης του νεωτέρου ελληνισμού αποχαιρέτησε για πάντα την ανθισμένη Αττική γη, αφήνοντας πίσω του παρακαταθήκη τα μεγάλα διδάγματα του.
Στις ημέρες της κακομοιριάς που ζούμε με τις ΗΠΑ να μιλάνε επίσημα για αμφισβητούμενα ύδατα, με την Ε.Ε. να μας λέει να πάμε στην Χάγη για να τα βρούμε και με τους Τούρκους να θέλουν το μισό Αιγαίο και χωρίς στρατό τα νησιά μας, δεν μπορεί παρά να θυμηθεί κανείς τα λόγια τα εμπνευσμένα του Περικλή Γιαννόπουλου. Λόγια πάντα επίκαιρα:
“Καὶ εἶνε ἀνήθικον καὶ ἄσκοπον καὶ τὸ νὰ Σᾶς δώσουν καὶ τὸ νὰ δεχθεῖτέ τι. Καὶ νὰ Σᾶς δώσουν, ἂν εἶσθε Σάπιοι, ὁ πρῶτος Δυνατὸς θὰ Σᾶς τὸ πάρῃ. Τὸ Ἠθικὸν εἶνε ἂν εἶσθε Σάπιοι, νὰ Σᾶς ξεπατώσουν καὶ καθαρίσουν τὴ Γῆ.
Φυλᾶτε τὴ Γῆ Σας καὶ τὴν Τιμή της, μόνο μὲ Σπαθί.
Πάψετε Σαπιοδάσκαλοι καὶ Σαπιορήτορες -ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- νὰ ἐξευτελίζετε τὴ Φυλή. Πάψετε Παλιόγρηες τὶς κλάψες, τὰ σάλια, τὰ μελάνια καὶ πιάστε τὸ ΣΠΑΘΙ.
Τὰ πάντα στὴ Ζωὴ -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτῶνται μὲ τὸ ΣΠΑΘΙ. Καὶ ἔτσι εἶνε καὶ μόνο ἔτσι ΠΡΕΠΕΙ νὰ εἶνε.”
Έκκλησις προς το πανελλήνιον κοινόν, 1907:
“Ελληνική φυλή ο μεγαλύτερος Εχθρός Σου είναι: Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ. “
“Λένε ότι ο Έλληνας ζυγό δεν υποφέρει στον λαιμό του. Πρόληψις. Αυτοκολακεία. Το γεγονός είναι ότι πετά μεν τον κακοβαλμένο ζυγό, αλλ’ όταν τον καργάρεις καλά στο λαιμό του, κανένας Λαός δεν τον βαστά φρονιμότερα. Διότι ο Έλλην είναι μεν κατεργάρης, αλλά είναι και ΣΟΦΟΣ. Λένε ότι ο Έλληνας είναι Δημοκράτης. Ενώ, εκτός του ότι εβασιλεύθη και Αυτοκρατορεύθη περίφημα, τα περισσότερα από τα Αβασίλευτα Πολιτεύματά του και τα Παμπάλαια και τα χθεσινά του Ζυγού και του Αγώνος ήσαν μάλλον Ολιγαρχικά Αριστοκρατικά. Ο δε γενικός τύπος της Κοινότητος είναι μάλλον, ολιγαρχική Αριστοκρατία.”