Η πολιτική επιστήμη, όπως τουλάχιστον αυτή περνά στον λαό μέσα στα πλαίσια της προπαγάνδας, στηρίζεται σε ένα μεγάλο ψέμμα., ένα ψέμμα δισυπόστατο. Η μία του πλευρά αφορά την τερατολογία ότι το σημερινό κοινοβουλευτικό καθεστώς, που αποκαλούν “δημοκρατία” έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ελλάδα και ειδικότερα στην δημοκρατία των Αθηνών. Η άλλη πλευρά είναι αυτή που μας λέει ότι το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα γέννησε την Δημοκρατία.

Στην πραγματικότητα όλα τα μεγάλα πνεύματα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού ήσαν βαθύτατα αντιδημοκρατικά και με τη σημερινή πολιτική ορολογία του όρου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν “φασιστικά”. Σχετικώς δε με την Αθηναϊκή Δημοκρατία, στην πραγματικότητα αποτέλεσε ένα φαινόμενο περιθωριακό χρονικά και τοπικά. Ήταν δε απλά η εξαίρεση του κανόνα και τίποτε άλλο. Πολύ εύστοχα τα όσα γράφει για την Αθήνα του Περικλέους ο μεγάλος λογοτέχνης Μ. Καραγάτσης:

“Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν η δικτατορία πενήντα χιλιάδων ομοτίμων πολιτών επί τριών εκατομμυρίων συμμάχων, μετοίκων και δούλων. Επί πενήντα χρόνια έτυχε οι 25.001 από αυτές τις πενήντα χιλιάδες να είναι άνθρωποι έξυπνοι.

Βιολογικό φαινόμενο καταπληκτικό και ανεπανάληπτο στην Ιστορία. Από την στιγμή που οι 25.001 έξυπνοι έγιναν 24.999, οι 25.001 ηλίθιοι έφεραν στην αρχή τον Κλέωνα, άνθρωπο στα μέτρα τους ακριβώς, κι η δημοκρατία ξαναβρήκε τον συνεπή εαυτό της”. 

Μ. ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ 

Η σημερινή “δημοκρατία” πάντως, σε όλες της τις εκδοχές είναι μία αδίστακτη πλουτοκρατία και τίποτε άλλο. αυτοί που κατ’ ουσίαν κυβερνούν είναι οι ισχυροί του χρήματος, που καθορίζουν και το ποιοι θα είναι οι “εκλεκτοί” του λαού.