27 Απριλίου 1864: Αφήνει την τελευταία πνοή του στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης Ήταν 67 ετών, αλλά η υγεία του είχε προ πολλού κλονιστεί. Πολέμησε γενναία εναντίον των Οθωμανών, τραυματίστηκε πολλές φορές στο πεδίο της μάχης, αλλά αποδείχθηκε «εφτάψυχος». Στα μετεπαναστατικά χρόνια, ανέπτυξε πολιτική δράση και κατηγορήθηκε και διώχθηκε ως Ρωσόφιλος!
ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΠΤΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ
“Σᾶς ἐρωτῶ, ἐσᾶς τοὺς Ἐκλαμπρότατους καὶ μεγαλόγνωσους πολιτικούς τῆς Ἑλλάδος ἀρχὴ καὶ τέλος˙ ἂν ἤρθετε ἀπὸ καλωσύνη σας νὰ μᾶς φωτίσετε, νὰ μᾶς λευτερώσετε, διατὶ νὰ χυθοῦν αὐτὰ τὰ αἵματα ὁποῦ χύθηκαν καὶ ἡ πατρίδα νὰ εἶναι εἰς τὴν κατάστασιν ὁποῦ εἶναι ὡς τὴν σήμερον, καὶ νὰ γένῃ αὐτείνη ἡ δυστυχία γενικῶς εἰς τοὺς τίμιους ἀνθρώπους; Καὶ νὰ θέλουν οἱ Ἄγγλοι, οἱ Γάλλοι, οἱ Ρούσσοι, οἱ Ἀουστριακοὶ ἢ ἄλλο κράτος νὰ μᾶς κυβερνήσουν μὲ τὸ μέσον τὸ δικόν σας;”
«Καί βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες, Ἕλληνες,σπορά τῆς ἐβραιουργιᾶς, πού εἶπαν νά μᾶς σβήσουν τήν Ἁγία Πίστη, τήν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιά δέν μᾶς θέλει μέ τέτοιο ντύμα Ὀρθόδοξον».
Στα «Οράματα και Θάματα» απευθυνόμενος στον Χριστό:
«Ό,τι ανταμεβή ήβρες από τους Οβραίους, οπού ’ταν αλλόθρησκοι και σε σταύρωσαν, ήβρες και από εκείνους οπού κοπίασες και κοπιάζεις και ανάστησες»
«Απομνημονεύματά»:«Οι Έλληνες τους Τούρκους τους καταφρόνεσαν όλως δι’ όλου. Καθεμερινώς πολεμούσαμεν, κι’ όλο τους νικούσαμεν. Ποτέ δεν κέρδεσαν. Τους πήραμεν τον αγέρα και τους είχαμεν σαν Οβραίους»
«Πήραμεν τους Τούρκους ως Οβραίους, κι’ όταν έρχονταν Ευρωπαίγοι εις τα πόστα μας, κατεβαίναμεν και τους πολεμούγαμεν» … «Πρωτύτερα ο στοχασμός μου ήταν αυτός, να βάλω φωτιά εις τον τζεμπιχανέ να χαθούμεν, όταν ιδώ και δεν μπορώ ν’ αντισταθώ, και να καγούμεν όλοι να μην μείνη σπορά από την οικογένειάν μου, ότι θα τους θεωρούνε οι άλλοι ως είλωτες κι’ Οβραίους»!…