Μέσα στις ζούγκλες των νησιών του συμπλέγματος των Φιλιππίνων Ιάπωνες Αξιωματικοί και Στρατιώτες “πολεμούσαν”, δεν παραδινόντουσαν μέχρι τη δεκαετία του 1970, τριάντα χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, που δεν έμαθαν ποτέ αποκομμένοι από τον έξω κόσμο.
Όσοι πάλι ξεμένανε από πυρομαχικά έθαβαν το όπλο τους για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού γιατί επάνω του είχε χαραγμένο ένα χρυσάνθεμο, που ήταν το σύμβολο το ιερό του αυτοκράτορα. Πολλοί δεν κατόρθωναν να κρυφτούν και συνελαμβάνοντο αιχμάλωτοι, άλλοι αυτοκτονούσανε για να μην παραδοθούν. Άλλοι έδιναν τέλος στην ζωή τους στα στρατόπεδα των αιχμαλώτων γιατί ντρεπόντουσαν να ζήσουν με το στίγμα ότι αιχμαλωτίστηκαν.
Τη δεκαετία του 1970 εντοπίστηκε στην ζούγκλα των Φιλιππίνων ένας Ιάπωνας Αξιωματικός. Τρεις είχαν ξεκινήσει για να κρυφτούν στη ζούγκλα να συνεχίσουν τον πόλεμο μετά την αμερικανική επίθεση και την σφαγή. Ο ένας σκοτώθηκε σε μία ανταλλαγή πυρών, ο άλλος χάθηκε, έτσι νόμιζε ο Αξιωματικός, αλλά είχε παραδοθεί. Μόνος του πλανιότανε στη ζούγκλα, παλεύοντας για την επιβίωση ο Ονόγκι όταν τον εντόπισαν. Όταν τον ανακάλυψαν τους είπε ότι δεν παραδίδεται, εκτός εάν του δώσει διαταγή γι’ αυτό ο διοικητής τους. Τον αναζήτησαν στην Ιαπωνία κι αυτός έδωσε την διαταγή.
