Η 9η Μαΐου αποτελούσε για τους Σοβιετικούς καθιερωμένη επέτειος της αποκαλούμενης “μεγάλης αντιφασιστικής νίκης“. Στο ίδιο ύφος συνεχίζουν και κάποια εγχώρια απομεινάρια του μπολσεβικισμού, όμως στην σημερινή Ρωσία δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη. Η “Αυτοκρατορική Λεγεώνα” αποτελεί σώμα Ρώσων εθελοντών στις εμπόλεμες ζώνες του Ντονμπάς που προέρχονται από τις τάξεις της Εθνικιστικής οργάνωσης “Ρωσικό Αυτοκρατορικό Κίνημα” (Русское имперское движениe). Με αφορμή την συγκεκριμένη επέτειο δημοσίευσαν την εξής λιτή αλλά αρκετά αποκαλυπτική ανακοίνωση:
Τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκε ένα είδος λατρείας γύρω από τη νίκη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά λίγοι άνθρωποι κατανοούν την ζημιά που προκάλεσε στη μαχητική ικανότητα του ρωσικού στρατού.
Πρώτον, λόγω της νομιμοποίησης των αδικαιολόγητων απωλειών ανθρωπίνου δυναμικού, στο μυαλό των διοικητών [Λένε]: “οι παππούδες μας αντιμετώπιζαν τα πολυβόλα με τα στήθη τους, οπότε εσύ, στρατιώτη, πήγαινε και πεθάνεις σαν άντρας”. Απέναντι στις δυνατότητες των σύγχρονων μέσων εντοπισμού και καταστροφής, μια τέτοια σκέψη οδηγεί γενικά σε καταστροφικές συνέπειες.
Δεύτερον, λόγω του ιδεολογικού αποπροσανατολισμού του στρατού και της κοινωνίας. Ο αγώνας κατά του φασισμού στον 21ο αιώνα βοηθά μόνο την εισαγωγή Τατζίκων [Σ.τ.Μ. μουσουλμάνοι μετανάστες που χρησιμοποιούνται ως φτηνοί εργάτες], δεν βοηθά σε τίποτα τον στρατιώτη στην πρώτη γραμμή, πίσω από την πλάτη του οποίου αυτοί οι Τατζίκοι σκοτώνουν τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Σήμερα, ο μόνος δρόμος προς τη νίκη είναι να επιτύχουμε υπεροχή έναντι του εχθρού στην τεχνολογία, την εκπαίδευση και τα κίνητρα του προσωπικού. Και εδώ πρέπει να στραφούμε σε εκείνες τις ιστορικές στιγμές που οι Ρώσοι δεν πολέμησαν με βάση τους αριθμούς, αλλά την επιδεξιότητα.