Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ως γνωστόν εισήλθε στο κοινοβούλιο με 21 βουλευτές τον Μάιο και 18 τον Ιούνιο του 2012. Πριν όμως από την εκλογή της αυτή ήταν πασίγνωστη για την πολιτική της δράση από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Στην πραγματικότητα και πριν από το ’90, αλλά σε περιορισμένο κύκλο.
Υπήρξε Κίνημα Ιδεολογικό και πολιτικό με γραφεία σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ελλάδος, πορείες με χιλιάδες νέους και νέες, με σεμινάρια Ιδεολογικά και πληθώρα εντύπων. Με μία εβδομαδιαία εφημερίδα, ένα περιοδικό και εκδόσεις δεκάδων βιβλίων. Με εκδηλώσεις μνήμης με πρώτη και πλέον μαζική, η οποία αποτελούσε πανελλήνιο προσκλητήριο, την πορεία προς τιμήν των τριών γενναίων Αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού, που έπεσαν στα Ίμια. Ήταν παρούσα στο πεζοδρόμιο και έκανε πορεία εναντίον αυτών που έκαιγαν τις Ελληνικές Σημαίες στο Πολυτεχνείο το 1995 και ήταν έξω από την Βουλή το 1996 για να διαμαρτυρηθεί για την προδοσία των Ιμίων. Έκανε συγκεντρώσεις κατά της συμφωνίας του Μάαστριχτ και κατά της εντάξεως της Ελλάδος στην ζώνη του ευρώ, που έκρινε και απεδείχθη αυτό ότι ήταν καταστροφική για την εθνική μας οικονομία. Σήμερα οι κάθε είδους “ακροδεξιοί” δεν κάνουν ΤΙΠΟΤΕ, είναι αστικά κοινοβουλευτικά κόμματα, που δεν ήταν ΠΟΤΕ και ούτε θα γίνουν ΠΟΤΕ ΚΙΝΗΜΑ
Δυστυχώς το Κίνημα δεν παρέμεινε Κίνημα μετά την είσοδο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στην Βουλή κι έγινε και κόμμα…, που σημαίνει πολιτευτές, βουλευτές και υποψήφιους βουλευτές, οι οποίοι μόλυναν το Κίνημά μας με τον πολιτικαντισμό τους και την αρρωστημένη φιλοδοξία τους. Σκοπός τους το χρήμα και φυσικά ο σταυρός προτιμήσεως με οποιοδήποτε κόστος.
Όλοι αυτοί έδιωχναν κάθε Αξιόλογο άτομο πλησίαζε την Χρυσή Αυγή, φοβούμενοι ότι απειλείται η έδρα τους.
Οι πολιτευτές χαλάσαν την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, παρ’ όλη την προσπάθεια των Ιδεολόγων να περισώσουν τα πράγματα. Και θα φτιαχνόντουσαν τα πράγματα, αλλά δεν προλάβαμε γιατί αποφάσισε όχι μόνον το προτεκτοράτο Ελλαδιστάν, αλλά και η παγκόσμια εξουσία του “λόμπυ” να κτυπήσει την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Αυτοί ήταν η αιτία της εκλογικής ήττας του 2019 και όχι οι ασήμαντοι προδότες, που για την προσωπική τους φιλοδοξία πίστευαν ότι κτυπώντας τον ηγέτη αυτοί θα επιβιώσουν και δεν κατάλαβαν ότι πριόνιζαν το κλαρί επάνω στο οποίο και οι ίδιοι καθόντουσαν.
Από το Κίνημα στο κόμμα έπρεπε να ληφθούν αυστηρά μέτρα για να γίνει και το κόμμα Κίνημα κι όχι το Κίνημα κόμμα. Αυτό δεν έγινε, δεν προλάβαμε να γίνει δυστυχώς. Ακόμα κι αυτή η εμπειρία όμως μας δίνει πλέον την γνώση και την δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε καταλλήλως τις ανάλογες καταστάσεις στο μέλλον.
Υ.Γ.: Διαβάζουμε σε ιστολόγια και φυλλάδες για την δήθεν αλματώδη άνοδο του Βελόπουλου και μεταξύ άλλων ότι για πρώτη φορά θα έλθει ένα κόμμα τρίτο πάνω από το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ σε εκλογές! Πρώτα απ’ όλα αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη και κατά δεύτερο λόγο αυτό έχει ήδη συμβεί τρεις φορές στις ευρωεκλογές του 2014, στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και στις εθνικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 όταν η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ήλθε τρίτο κόμμα. Κατά τα άλλα αποτελεί κατάντημα για την λεγόμενη “ακροδεξιά” να έχει επικεφαλής της τον Βελόπουλο. Ο καθένας όμως έχει αυτό που του αξίζει …
