29 Μαΐου του 2024 και πριν χρόνους πολλούς, επάνω στα τείχη μιας Ελληνικής πόλεως έπεσαν κάποιοι οι οποίοι δεν ήσαν αλλοδαποί, ούτε .. τυχαία βρέθηκαν εκεί. Πέθαναν Γενναίοι και Ωραίοι ως Έλληνες! Πέθανε(;) και ένας Έλληνας Βασιλιάς! Και κανείς σήμερα δεν το θυμάται. Και αυτό είναι η ντροπή, η σαπίλα και η παρακμή μιας ολόκληρης πολιτείας.
Ήταν και τότε η Πόλη πολιορκημένη από παντού. Και το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης, και της απέναντι ακτής της Μικράς Ασίας είχε καταληφθεί από οθωμανούς. Και περίμενε και τότε η Ελλάδα σωτηρία από την Ευρώπη. Αλλά τα πλοία και οι πολεμιστές από την Ευρώπη δεν ήρθαν ποτέ! Όπως δεν ήρθε ποτέ καμία βοήθεια προς την Ελλάδα ούτε το 1974, όταν σφάζανε τα αδέρφια μας, Ελλαδίτες και Κύπριους στον Αττίλα, ούτε το 1996, τη χρονιά εκείνη της ντροπής, όταν υπέστειλαν την Ελληνική Σημαία από εθνικά κυρίαρχο έδαφος και δημιούργησαν ένα καθεστώς «No flags, no troops», όπως τους το είπε ο Αμερικάνος υπουργός των Εξωτερικών. Και αυτό το καθεστώς επικρατεί μέχρι σήμερα.
Και είναι μεγάλη ντροπή για το πολιτικό κατεστημένο ότι παραδίδει μέρα με την ημέρα το ποτισμένο με το αίμα των Ελλήνων Αιγαίο και γίνεται όλο και περισσότερο γκρίζο. Και θέλουν να γίνει κόκκινο, τουρκικό. Αλλά δεν θα τους αφήσουμε! Σε όλες τις δύσκολες στιγμές οι Έλληνες αντιστέκονται.
Η τελευταία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά το 1919
Αφορμή μου δίνεται στο σημείο αυτό, να σας πω μια ιστορία που είναι άγνωστη. Ήταν Ιανουάριος του 1919. Και στη Βασιλεύουσα που τότε ήταν κάτω από την κατοχή των στρατευμάτων της Αντάντ, υπήρχαν στο λιμάνι κάποια μεταγωγικά που θα μετέφεραν δύο μεραρχίες στην Οδησσό. Εκεί, ιερέας της Β’ Μεραρχίας Πεζικού ήταν ένας γενναίος άντρας. Ένα τιμημένο ράσο του Έθνους. Ο παπα – Ελευθέριος Νουφράκης, ο οποίος πήρε τα άμφιά του και τέσσερις Αξιωματικούς και πήγε και έκανε λειτουργία πρόχειρα και γρήγορα ανάμεσα στα τουρκικά στίφη μέσα στην Κωνσταντινούπολη. Κι αναγάλλιασαν οι ουρανοί, αναγάλλιασε το Έθνος ολόκληρο. Οι σκιές και τα φάσματα των γενναίων που είχαν πέσει πάνω στα τείχη ζωντάνεψαν κι ένας δικέφαλος αετός πέταξε προς την Ανατολή.
Οι δύο αυτές Μεραρχίες του Ελληνικού Στρατού πήγαν και αποβιβάστηκαν στην Οδησσό. Και πολέμησαν τους μπολσεβίκους. Και υπήρχε κι ένα εμβατήριο του Ελληνικού Στρατού, επίσης σήμερα εξαφανισμένο που έλεγε: «Κι ο στρατός μας που πήγε στη Ρωσία πολεμούσε για ιδανικά, κι είχαν πνίξει τους κόκκινους στο αίμα δείχνοντας τι θα πει λευτεριά, παλληκαριά». Στην αμνησία όμως που επικρατεί τίποτε δεν πρέπει να ακούγεται. ΓΙΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ! Μεταφέρετε παντού το μήνυμα το χαρμόσυνο, ότι υπάρχουν ακόμη Έλληνες που δε λησμονούν την Ιστορία τους, που θέλουν πίσω το δίκιο του Έθνους τους. Που θέλουν πάλι την Ανάσταση του Γένους.
Τα λόγια του Αυτοκράτορα ηχούν ακόμα μέσα από τους Αιώνες
Λίγες χιλιάδες άντρες είχε μαζί του ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Και όταν ο Μωάμεθ του είπε να παραδοθεί, απήντησε και τα λόγια του θα επαναλάβω:
«Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ’ εμόν εστιν ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».
Και έπεσε ο τελευταίος αυτοκράτορας των Ελλήνων, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Όμως, μέσα από τον θάνατό του, μέσα από την ηρωική του θυσία γεννήθηκε ένας θρύλος, που ζέσταινε τις καρδιές των Ελλήνων για 400 ολόκληρα χρόνια τουρκικής σκλαβιάς. Και έγινε το όραμα η Μεγάλη Ιδέα του Έθνους που οδήγησε την Πατρίδα μας στην απελευθέρωση το 1821. «ΟΧΙ» είπε ο Παλαιολόγος. «ΝΑΙ» είπαν οι γραικύλοι. Και πώς περιμένετε οι γραικύλοι που σήμερα μας εξουσιάζουν να τιμήσουν τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, όταν είναι το ζωντανό παράδειγμα της προδοσίας τους με το μεγάλο «ΟΧΙ» που είπε απέναντι στον οθωμανό.
Ας τρέξει ο νους μας μέσα στο χρόνο κι ας πάει εκατοντάδες χρόνια πίσω. Ναι, ήταν μια πύλη λησμονημένη, που είχε αφεθεί αφύλακτη. Η Κερκόπορτα. Πόσες κερκόπορτες έχει σήμερα η Ελλάδα; Είναι γεμάτη κερκόπορτες. Στα νησιά του Αιγαίου, στον Έβρο, μέσα στην ίδια την Αθήνα, κερκόπορτες τα πολιτικά κόμματα που ξεπουλάνε την Ελλάδα. Όχι! Αυτές τις κερκόπορτες πρέπει να τις σφραγίσουμε εμείς. Κι αν χρειαστεί με τα κορμιά μας, με τη ζωή μας, με την ψυχή μας!
Απόγονοι του Μαρμαρωμένου Βασιλιά σε χαλεπούς καιρούς
Ζούμε στον καιρό της παρακμής, στην εποχή των ερειπίων. Ερειπίων ψυχών και συνειδήσεων κυρίως, ιδεών και ιδανικών. Κάποιοι ξεχωριστοί, που ας μας λένε τρελούς, δεν μας νοιάζει, κρατάμε μέσα στην καρδιά μας τον Θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, την Πίστη στον Εθνικισμό, και αυτό δεν μας το συγχωρούν. Γι’ αυτό μας κυνήγησαν αλύπητα, γι’ αυτό μας φόρεσαν χειροπέδες. Γι’ αυτό σκοτώσανε τα αδέρφια μας. Ας το πάρουν απόφαση, η Χρυσή Αυγή δεν κάνει πίσω.
29η Μαΐου του 1453 – 29η Μαΐου του 2016. Και όμως λίγα έχουν αλλάξει. Εδώ είναι ο τούρκοι, εδώ είναι και οι τουρκοπροσκυνημένοι. Εδώ και οι σύγχρονοι ενετοί τοκογλύφοι για να πίνουν το αίμα του Λαού. Εδώ και η κερκόπορτα. Μέσα στην ίδια την πόλη. Ποιος θυμάται τα λόγια του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, όταν με λίγους γενναίους υπερασπιζόταν την Βασιλεύουσα και του ζήτησαν να παραδοθεί;
Πόσοι Έλληνες σήμερα είναι ικανοί να σταθούν όρθιοι στις προκλήσεις των καιρών και να πούμε: Δεν παραδίδουμε ψυχή – Δεν παραδίδουμε γη και ύδωρ. Θα αγωνιστούμε για μια νέα Ελλάδα εθνικιστική!
