Το 1936, όταν στην Ελλάδα επεβλήθη σχεδόν σαν φυσικό γεγονός το εθνικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, σε ολόκληρη την Ευρώπη, όχι απλά έπνεε, αλλά κυριολεκτικά λυσσομανούσε ο άνεμος του Εθνικισμού.
Έτσι, λοιπόν, λογικό ήταν το καθεστώς της 4ης Αυγούστου με τους «φασιστικούς» χαιρετισμούς της Νεολαίας, της ΕΟΝ, και των Ταγμάτων Εργασίας να γίνουν με ενθουσιασμό αποδεκτοί από τον λαό και περισσότερο βεβαίως από τους νέους. Η μοιραία σύγκρουση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η αναίτια και άδικη επίθεση του Μουσολίνι κατ’ αρχάς και των Γερμανών στην συνέχεια κατά της Ελλάδος είχαν σαν επακόλουθο να συγκλονίσουν τους νέους, οι οποίοι είχαν ακολουθήσει με ενθουσιασμό τα λάβαρα της ΕΟΝ, που αποτελούσε την αιχμή του δόρατος της Νέας Πολιτικής και την ελπίδα για το μέλλον του Ιωάννη Μεταξά, όπως ο ίδιος γράφει στο ημερολόγιό του.
Ο πόλεμος που ήλθε σάρωσε τα πάντα. Πολύ έξυπνα οι κομμουνιστές ονόμασαν την νεολαία τους ΕΠΟΝ για να θυμίζει την ΕΟΝ! Ο Μίκης Θεοδωράκης σε συνέντευξή του έχει δηλώσει ότι στην πρώτη συγκέντρωση στελεχών της ΕΠΟΝ, που συμμετείχε, χαιρετήθηκαν μεταξύ τους «φασιστικά», αφού αυτός ήταν ο χαιρετισμός που ήξεραν, ο χαιρετισμός της ΕΟΝ. Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο Μίκης Θεοδωράκης είχε γράψει και ποίημα αφιερωμένο στην 4η επέτειο της 4ης Αυγούστου. Δραστήριο στέλεχος της ΕΟΝ υπήρξε και ο Μανώλης Γλέζος, καθώς και ο ποιητής Μανώλης Αναγνωστάκης.
Ο φιλόσοφος και ιστορικός Σβορώνος επίσης, του οποίου το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του για την Εθνογένεση των Ελλήνων δημιούργησε αντιδράσεις στους “ιστορικούς” τόσο της εθνομηδενιστικής αριστεράς, όσο και στους λιμπεραλιστές υπερμάχους της παγκοσμιοποίησης και αρνητές του Έθνους, είχε δημοσιεύσει άρθρα του στο ιδεολογικό όργανο του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου το «ΝΕΟΝ ΚΡΑΤΟΣ».
Όλα τα παραπάνω σαν ένα μικρό δείγμα μιας γενιάς Εθνικιστών, που χάθηκε μέσα στην δίνη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι καλύτεροι χάθηκαν είτε γιατί πέθαναν πολεμώντας στις γραμμές των Εθνικιστών, είτε γιατί τους κέρδισε η αριστερά με το αγωνιστικό της πνεύμα. Από την ΕΟΝ απέμειναν μονάχα κάποιοι θλιβεροί αστοί, που μετά τον πόλεμο αποτέλεσαν στελέχη του αστικού αντικομμουνιστικού κράτους και των κομμάτων της δεξιάς.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο αρχηγός της ΕΟΝ υπήρξε μεγαλοβιομήχανος και χρηματοδότης των κομμάτων της δεξιάς μετά τον πόλεμο. Ο Διπλούς Πέλεκυς και τα χιλιάδες δεξιά χέρια που υψωνόντουσαν χαιρετώντας τον ήλιο προδόθηκαν από την μοίρα, αλλά και από την θλιβερή περίσταση να μη υπάρχουν ανάμεσά τους κάποιοι φωτισμένοι οδηγητές, που θα κρατούσαν ζωντανή την φλόγα της καθαρής ιδέας.
