Από το 2012 έως το 2019 το λαϊκό εθνικιστικό κίνημα είχε έντονη κοινοβουλευτική παρουσία και ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες με τις οποίες ανέδειξε θέματα πάσης φύσεως με τρόπο ανυποχώρητο, ασυμβίβαστο και ξεχωριστό. Είχε λόγο που την ξεχώρισε αμέσως από όλα τα υπόλοιπα κόμματα και παρουσία που έμπνεε εμπιστοσύνη στον λαό επειδή έλεγε όσα πίστευε και, κυριότερα, πίστευε ακράδαντα σε αυτά που έλεγε. Αποτέλεσε σημείο αναφοράς για κάθε ουσιαστική διαφωνία με το σύστημα και τους υπηρέτες του, κατέστη συνώνυμο της αντικαθεστωτικής πολιτικής δύναμης και ήταν το μόνο κόμμα με χαρακτήρα εθνικιστικό και λόγο επαναστατικό. Με τα χρόνια και παρά τις διώξεις που ξεκίνησαν μόλις έναν χρόνο μετά από την πρώτη της εκλογική νίκη, τον Μάιο του 2012, όχι μόνο δεν υποχώρησε ιδεολογικά και δεν ενσωματώθηκε στο σύστημα, αλλά αποτέλεσε το μοναδικό κόμμα με την αναφορά του οποίου δηλωνόταν η αντίπαλη πλευρά του αυτοαποκαλούμενου «κοινοβουλευτικού τόξου». Με αυτόν τον χαρακτηρισμό το σύστημα απέδειξε έστω και άθελα του ότι μία μόνο δύναμη κατάφερε να μείνει ακηδεμόνευτη και ασυμβίβαστη, πιστή στις ιδέες της και αδέσμευτη από εξαρτήσεις και πολιτικές συνδιαλλαγές.
Με αυτόν τον χαρακτήρα πορεύτηκε το λαϊκό εθνικιστικό κίνημα και δεν άργησε η στιγμή που κατάφερε να αποτελέσει καταλύτη των πολιτικών εξελίξεων, φτάνοντας μέχρι του σημείου να «ρίξει» την κυβέρνηση Σαμαρά και να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές, τις οποίες έχασε η Νέα Δημοκρατία παρά το ότι συγκυβέρνησε με το άλλοτε κραταιό κόμμα του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα, που η Χρυσή Αυγή λείπει από τη βουλή εξαιτίας των διώξεων με τις οποίες μια φωτογραφική τροπολογία απαγορεύει τη συμμετοχή της στις εκλογές, η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης διεκδικείται από τον διασπασμένο ΣΥΡΙΖΑ και το ανύπαρκτο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή από κόμματα τα οποία κυβέρνησαν και ασφαλώς ευθύνονται για τα όσα δεινά υφίσταται η πατρίδα. Παρά τις εσωκομματικές ανακατατάξεις και τα ατελείωτα αφιερώματα με τα οποία οι βαρόνοι των ΜΜΕ φόρεσαν φωτοστέφανα στις νέες εκλεγμένες ηγεσίες αυτών των κομμάτων έφτασε η ώρα της αμφισβήτησης και οι εκλογικές ήττες έχουν ήδη ξεθωριάσει την επίπλαστη λαμπερή εικόνα που με κόπο έφτιαχναν τα κανάλια της διαπλοκής.
Μαζί με τη Χρυσή Αυγή δε χάθηκε μόνο η εθνικιστική αντιπροσώπευση και ο πατριωτικός αντίλογος, αλλά η φωνή της αντίστασης απέναντι στο καθεστώς, το οποίο δεν φοβάται κανέναν ΣΥΡΙΖΑ και κανένα ΠΑΣΟΚ, ούτε βέβαια το ΚΚΕ και την «ακροδεξιά». Χωρίς τη Χρυσή Αυγή κάθε έννοια αντιπολίτευσης είναι κενή νοήματος και αυτό θα το διαπιστώσει ξανά ο λαός, όταν κληθεί να ανεχτεί συγκλίσεις και συνεργασίες για το καλό του ίδιου και της χώρας.