Τα τραγικά γεγονότα με τις φυσικές καταστροφές ή τους εμπρησμούς στην Αττική και στην υπόλοιπη χώρα δεν ήταν αρκετά για να γίνει κάτι δραστικό στον τρόπο προετοιμασίας και αντιμετώπισης των πυρκαγιών. Το σύστημα το μόνο που ενδιαφέρθηκε να κάνει είναι να απαλλάξει τα υπαίτια πρόσωπα γι’ αυτές τις ανείπωτες καταστροφές από ποινικές διώξεις και με τυπικές διαδικασίες να αφήσει στο απυρόβλητο άτομα που σήμερα θα έπρεπε να βρίσκονται στη φυλακή εξαιτίας της εγκληματικής τους αμέλειας. Το ζήτημα της πυροπροστασίας είναι πρώτα υπόθεση της πολιτείας, όμως αυτή επιχειρεί να μετατοπίσει την ευθύνη σε προσωπικό επίπεδο. Η αποτυχία της να συντονίσει τον κρατικό μηχανισμό και να φτιάξει υποδομές για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών διανύει την πέμπτη δεκαετία και σήμερα η Αττική φλέγεται ξανά, με εξέλιξη που ουδείς μπορεί να προβλέψει. Το αφήγημα περί εμπρηστών, δυσμενών καιρικών συνθηκών, απρόβλεπτων παραγόντων, κλιματικής αλλαγής και ό,τι άλλο σκαρφιστούν οι ανευθυνοϋπεύθυνοι του επιτελικού κράτους δεν μπορεί να τους απαλλάξει από τις ευθύνες που είναι ανίκανοι να αναλάβουν. Ένα ακόμα «κάστρο» του μητσοτακικού αφηγήματος έπεσε και είναι βέβαιο πως δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί για πολύ ακόμα με επικοινωνιακά παιχνίδια την δίκαιη οργή των Ελλήνων.
Στο ίδιο έργο θεατές: Νέες πυρκαγιές παρά την εκατόμβη νεκρών των προηγούμενων χρόνων
