Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η τελευταία εκλογική μάχη διεξήχθη υπό καθεστώς πόλωσης, πόλωση η οποία καλλιεργήθηκε σκόπιμα από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης με στόχο να επιστρέψει ο δικομματισμός, αντιλαμβανόμενα πως στη παρούσα χρονική στιγμή αυτός αποτελεί το καταλληλότερο εργαλείο για την υλοποίηση των εκκρεμοτήτων τις οποίες έχει δεσμευτεί η χώρα να υλοποιήσει σε οικονομικό επίπεδο -αλλά και σε άλλα- χωρίς χρονοτριβές και αντιδράσεις.
Επίκεντρο αυτής της μάχης αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, και το οικονομικό ζήτημα της χώρας, για το οποίο ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλές ανακρίβειες, αφού κεντρικός πυλώνας της πολιτικής των δύο «μεγάλων» κομμάτων για το εν λόγω ζήτημα αποτέλεσε η οικονομική ανάκαμψη της χώρας με την προσέλκυση νέων επενδύσεων. Παρά τις εκατέρωθεν γενναίες εξαγγελίες για υποχώρηση της οικονομικής ύφεσης και τη δημιουργία ενός νέου οικονομικού πλαισίου υπό το οποίο η χώρα θα οδηγηθεί σε τροχιά ανάκαμψης και ανάπτυξης, γεγονός παραμένει ότι η χώρα συνεχίζει να παραμένει απροστάτευτη από τις δυσάρεστες παρενέργειες που προκαλούν οι νέοι συσχετισμοί στη διεθνή αγορά και οικονομία.
Εξάλλου, κωδικές λέξεις όπως επενδύσεις και ανάπτυξη έπαψαν προ πολλού να αποτελούν έννοιες με σαφές νόημα και για του λόγου το αληθές αποτελεί πρόκληση για την κυβέρνηση, που ψευδώς ευαγγελίζεται μια οικονομική επανάσταση, να αναφέρει προσδιορισμένα μία σαφή περίπτωση όπου κατάφερε ή το ένα ή το άλλο. Άλλωστε, πως θα καταφέρει ένα παραγωγικό σοκ στην ελληνική οικονομία η Νέα Δημοκρατία; Με τα υψηλά πλεονάσματα, όρος ο οποίος μόνο αρνητικούς συνειρμούς μπορεί να προκαλέσει στον μέσο Έλληνα, ο οποίος θυσιάστηκε στο βωμό της ευημερίας των αριθμών χωρίς κανένα κοινωνικά αντισταθμιστικό μέτρο; Με την απάτη της μείωσης της ανεργίας η οποία αποτυπώνεται μονάχα στατιστικά και επιτυγχάνεται με λογιστικές αλχημείες; Με την αύξηση των μισθών, τη στιγμή που η υπερφορολόγηση θα φροντίσει να εξανεμίσει τις όποιες οικονομίες των νοικοκυριών ή μήπως με την αναπροσαρμογή του ΕΝΦΙΑ, μέτρο (και μάλιστα αντισυνταγματικό) το οποίο θεσπίστηκε επί ημερών Νέας Δημοκρατίας;
Θα πουν κάποιοι πως ο χρονικός ορίζοντας είναι στενός και πως θαύματα δε γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη. Άλλοι θα αντιτάξουν ότι η Ελλάδα αποτελεί μέρος του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού περιβάλλοντος κι ως εκ τούτου οφείλει να πορευτεί σύμφωνα με τους κανόνες που άλλοι έχουν ορίσει. Όλα αυτά είναι προφάσεις, αφού γεγονός παραμένει ότι τόσο η μπολσεβίκικη όσο και η νεοφιλελεύθερη πολιτική των δύο μεγάλων κομμάτων οδήγησε σε κατάρρευση την εγχώρια οικονομία.
Όσοι στήριξαν τη Νέα Δημοκρατία για να επαναφέρει τη χώρα στην κανονικότητα και να απαλλάξει τους Έλληνες από τα φορολογικά βάρη που τους επέβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστούν πολύ σύντομα την ταπείνωση και την απογοήτευση, αφού η χώρα συνεχίζει να λειτουργεί υπό καθεστώς επιτήρησης και ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης προετοιμάζει το έδαφος για την υλοποίηση των μέτρων που ψήφισε ως παλαιότερη κυβέρνηση, αλλά και ως κοινοβουλευτικός σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ κατά την προηγούμενη τετραετία.
Γι’ αυτό ας μη πανηγυρίζουν και ας μην ενθουσιάζονται εύκολα οι Έλληνες από τα μεγάλα λόγια της μνημονιακής κυβέρνησης. Μονόδρομος δεν είναι η υλοποίηση των απαιτήσεων των ξένων δανειστών με αντάλλαγμα μια θετική διατύπωση για την πορεία της ελληνικής οικονομίας ούτε η αναβάθμιση από τους οίκους αξιολόγησης. Μονόδρομος είναι η τόνωση της εθνικής οικονομίας και η επιστροφή στην παραγωγή, ως λύση απέναντι στη λογική του δανεισμού και της δουλείας που παράγει. Μονόδρομος αποτελεί η εφαρμογή του οικονομικού δόγματος της Χρυσής Αυγής ως μέσο για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας και όχι ως αίτιο για την υποβάθμιση της και γι’ αυτό τον σκοπό θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, απέναντι σε φιλελεύθερους και μαρξιστές.
