Σε τρόπο επιβολής της νέας τάξης πραγμάτων έχει καταντήσει όλη αυτή η φρενίτιδα γύρω από την πολιτική ορθότητα που πλέον ζούμε και στην χώρα μας. Άνθρωποι πονεμένοι, παραδομένοι στα ίδια τους συναισθήματα, είναι τα υποτιθέμενα προστατευόμενα μέλη αυτής της προσπάθειας… Είναι όμως στα αλήθεια έτσι η κατάσταση; Ας ξεκινήσουμε αποσαφηνίζοντας τον ορισμό της πολιτικής ορθότητας: Σύμφωνα με την wikipedia, πολιτική ορθότητα καλείται η αποφυγή εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι προσβάλλουν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν κοινωνικά ή γίνονται διακρίσεις εις βάρος τους. Ο ίδιος ο ορισμός κάνει διάκριση και μας εξηγεί ότι πολιτική ορθότητα είναι η ειδική μεταχείριση όσων κάποιος (ποιος; και με τί κριτήρια; ) θεωρεί ότι μειονεκτούν κοινωνικά, αποφεύγοντας την χρήση εκφράσεων ή ενεργειών που πιστεύεται ότι προσβάλλουν. Δηλαδή, που υποκειμενικά κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι προσβάλλουν. Τίποτα το ξεκάθαρο… Άρα, εξ ορισμού όταν κάποιος επικαλείται την πολιτική ορθότητα για μια ομάδα ανθρώπων, μας λέει ευθαρσώς ότι, αν κάποιος απλά νιώθει αδικημένος, εμείς οφείλουμε να μην τον αντιμετωπίσουμε ως ισότιμο μέλος της κοινωνίας μας, αλλά να κάνουμε μια διάκριση υπέρ του… Δεν μπορούμε να τον συμβουλεύσουμε, να τον νουθετήσουμε, να ενδιαφερθούμε για αυτόν, πρέπει απλά να τον αποδεχτούμε… Ενδιαφέρον αυτό.
Πλέον η πολιτική ορθότητα κυριαρχεί στην εκπαίδευση, στην τηλεόραση, ενώ προσπαθούν να την επιβάλλουν και στο διαδίκτυο, δημιουργώντας έναν στρατό από αυτόκλητους επαναστάτες (ποιος επαναστάτης δρα με τις πλάτες του συστήματος όμως;) και βέβαια μια περίφημη αστυνομία σκέψεως… Φτιάχνουν μια τεράστια ροζ τσιχλόφουσκα για τις νεότερες γενιές, τους πουλούν μια ψευδαίσθηση ελευθερίας, τους λένε ψέματα και τους κάνουν να νιώθουν διαρκώς λες και είναι τα θύματα μιας κακιάς κοινωνίας, αντί να τους βοηθήσουν να πάρουν τα ηνία της ζωής τους στα χέρια τους. Το σύστημα άλλωστε μας θέλει εξαρτημένους από αυτό· φοβικούς, δίχως πυγμή, μαχητικότητα και κριτική σκέψη. Και, βέβαια, το πετυχαίνει. Στα σχολεία οποιαδήποτε γνώμη διαφορετική από την διδασκόμενη θεωρείται φασιστική, δεν προωθούν την κριτική σκέψη, τον διάλογο, τον αντίλογο, αλλά την πλήρη αφομοίωση της ατζέντας και την παπαγαλία της διδακτέας ύλης… Λέγε Λέγε, όλο και κάτι θα μείνει, άλλωστε. Στην τηλεόραση έχουμε τηλεκατηχητές να στήνουν λαϊκά δικαστήρια κυριολεκτικά για… τρίχες. Παρουσιαστές παπαγαλίζουν τις γνώμες που τους υποβάλλουν και επιβάλλουν αυτοί που πληρώνουν τους μισθούς τους και συχνά φιμώνουν τον αντίλογο αντί να παρουσιάζουν όλες τις απόψεις. Στο διαδίκτυο πέφτουν προφίλς, κυκλοφορούν ορθοπολιτικές στρατιές από τρολλς γεμάτες με βρισιές, απειλές θανάτου και βίας κι όλα αυτά επειδή ο κόσμος έχει το θάρρος της γνώμης του και λέει πράγματα που δεν αρέσουν σε μερίδα του κόσμου… Μιλάμε για λογοκρισία και καταπάτηση της ελευθερίας της κρίσης, της έκφρασης ακόμα σκέψεως…
Η κοινωνία, όμως, δεν λειτουργεί έτσι. Δεν υπάρχουν safe spaces στον κανονικό κόσμο. Παντού θα σε κρίνουν και θα κρίνεις κι εσύ τους άλλους για το κάθε τι. Θα αναγκαστείς να πάρεις αποφάσεις, να επιλέξεις και θα δεις πως όταν τα κριτήριά σου είναι πολιτικώς ορθά αποβαίνουν λανθασμένα. Αν δεν επιλέξεις τον πλέον κατάλληλο για μια θέση, αλλά αυτόν που λυπάσαι (διότι περί αυτού πρόκειται), τότε κατά πάσα πιθανότητα θα έχεις ένα μέτριο αποτέλεσμα και θα έχεις κάνει αρνητική διάκριση εις βάρος ενός ανθρώπου που είχε μεν τα προσόντα αλλά δεν είχε αρκετούς πόντους απόγνωσης… Δεν λέω να μην βοηθάς όσους έχουν ανάγκη, αλλά είναι άλλο η βοήθεια κι άλλο η διαδικασία της επιλογής. Κακά τα ψέματα, οι ικανότητες μετράνε, η εμφάνιση μετράει, η προέλευση μετράει κι όποιος λέει το αντίθετο ψεύδεται. Θα κερδίσεις ή θα χάσεις δουλειές ή προσωπικές σχέσεις μόνο και μόνο λόγω εμφάνισης, ικανοτήτων και προελεύσεων. Μπορούν να σου χρυσώσουν το χάπι, μιλώντας σου για ρατσισμούς και διακρίσεις, αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Οφείλεις να είσαι προετοιμασμένη για αυτήν, επειδή όταν βγεις στην κοινωνία, δεν θα έχεις στρατιές από τρολλ να σε καλοπιάνουν με ψέματα και καμμία “πανέμορφη” παρουσιάστρια να σου λέει ότι δεν χρειάζεται να προσέχεις την εμφάνισή σου… και τότε τί; ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ! Δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για εσένα και για όσους τσίμπησαν στο τυράκι της διαφορετικότητας… Το μόνο που τους νοιάζει είναι πως να επιδείξουν τον ψευτο-ανθρωπισμό τους, τα φράγκα, η αποδοχή και για να τα κερδίσουν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν την ψυχή σου… Επίλεξε ποιον θέλεις να ακούσεις.
