Αρθρο 62: (Ακαταδίωκτο των βουλευτών)
Η ασυλία για την ανεξάρτητη βουλευτική-πολιτική λειτουργία, έγινε ασυλία για σφαλιάρες σε εργαζόμενους…
Φυσικά, δεν είναι πρώτη φορά. Ιδίως οι μεγαλύτεροι, θα θυμηθείτε βαρύγδουπες υποθέσεις και περιστατικά που η βουλευτική ασυλία έγινε όπλο κατάχρησης στα χέρια ακατάλληλων ανθρώπων και ανάξιων βουλευτών.
Από το 1844 υφίσταται ο θεσμός της ασυλίας καθώς καθιερώθηκε στο πρώτο Σύνταγμα της Ελλάδος με σκοπό την ανεξάρτητη και αδέσμευτη βουλευτική λειτουργία.
Έκτοτε, οι περιπτώσεις καταχρησής της πολλές και μάλιστα με πολλά σύγχρονα περιστατικά, χωρίς να χρειάζεται να ανατρέξουμε πολλά χρόνια πίσω.
Το 1998. Ο βουλευτής της ΝΔ, Κ. Καραμηνάς, αρνήθηκε να υποβληθεί σε αλκοτέστ μετά από τροχαίο κατά το οποίο σκοτώθηκε μια 26χρονη κοπέλα.
Μέσα στο ίδιο έτος, άλλος ένας νταής βουλευτής, Γ. Τσακλίδης, από το ΠΑΣΟΚ, εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο και επιτέθηκε στον διαιτητή για ένα «άδικο» πέναλτι αλλά έδειρε και τον Βουλευτή Βουγιουκλάκη. Παρομοίως, έτερος βουλευτής χούλιγκαν το 2008 εισβάλει στον αγωνιστικό χώρο ο Θ. Καράογλου της ΝΔ για να πιέσει τον διαιτητή να μην διακόψει τον αγώνα.
Πολλά παραδείγματα και γεγονότα μπορούμε να παραθέσουμε αλλά δεν υπάρχει λόγος καθώς το νόημα είναι ξεκάθαρο. Υπήρχε ανέκαθεν μια «αλληλοκάλυψη» και «αλληλλεγγύη» μεταξύ βουλευτών, κυρίως μέχρι το 2000 που ήταν μυστική η ψηφοφορία για την άρση τηα ασυλίας.
Πόσο ειρωνικές και τραγελαφικές, όμως, είναι αυτές οι περιπτώσεις για εμάς που είδαμε τον αρχηγό και τους συναγωνιστές μας να φυλακίζονται ξανά και ξανά; Για κάποιους η δικαιοσύνη είναι τυφλή, γιατί της δένουν τα μάτια, να μη δει τη βρωμιά μέσα στην οποία ο ίδιος ο θεσμός έχει βουτηχτεί. Κι άλλοτε πάλι, «με κλειστά τα μάτια» σαν πειθήνια πιόνια και χέρια του συστήματος, εκτελούν εντολές και καταδικάζουν αυτούς που δεν έχουν παρανομήσει.
Έτσι λοιπόν στην περίπτωση των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, έγιναν συλλήψεις χωρίς να τηρηθεί πρώτα η διαδικασία άρσης της βουλευτικής τους ασυλίας από την Ελληνική βουλή. Στην Νέα Δημοκρατία όμως, στο ΠΑΣΟΚ και στα υπόλοιπα κόμματα, η ασυλία καλύπτει από αδικήματα όπως υπεξαίρεση και κλοπή δημοσίου χρήματος, έργο εξύβριση, οδήγηση υπό μέθη και πρόκληση θανάτων, χουλιγκανισμούς, και φυσικά ξυλοδαρμούς υπαλλήλων που δεν αλλάζουν σημαντικά πρωτόκολλα ασφαλείας στο αεροδρόμιο όταν οι μεγάλες και σημαντικές πολιτικές περσόνες εκφέρουν το σύνθημα «Ξέρεις ρε, ποιος είμαι εγώ;»
Ποιοι νομίζετε πως είστε δηλαδή; Σας ξέρει ο κόσμος πλέον έναν προς έναν και εσάς και το συνάφι σας και το ποιόν σας.
