Για ακόμα μια χρονιά, το καλοκαίρι στην Ελλάδα στιγματίζεται από πυρκαγιές, οι οποίες αφήνουν σοκαρισμένη όλη την πατρίδα μας. Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, οι συνεχείς παρατηρήσεις και προειδοποιήσεις των ΜΜΕ για την επικινδυνότητα σχετικά με την πύρινη λαίλαπα φαντάζουν απλά σαν προαναγγελίες ανάφλεξης εστιών φωτιάς. Φωτιές, οι οποίες φαίνεται να ξεσπούν σε διαφορετικά σημεία ταυτόχρονα, δίνοντας δικαιολογημένα την εντύπωση ότι αποτελούν έργο ανθρώπινου παράγοντα. Κι όμως, οι συλλήψεις για εμπρησμούς παραμένουν ελάχιστες και άσχετες με τα μεγάλα μέτωπα.
Όποια κι αν είναι τα εκάστοτε αίτια, παραμένει αξιοσημείωτο το γεγονός πως οι πολυδιαφημισμένες προετοιμασίες των κυβερνήσεων πάντοτε αποτυγχάνουν. Τι κι αν φλυαρούνε στα κανάλια για την “αναγκαία πρόληψη”, μετά από κάθε τραγωδία; Φτάνει ο χειμώνας και όλα ξεχνιούνται… Έτσι, όταν έρχεται η ώρα της αντιμετώπισης των πύρινων μετώπων, αφήνουμε τις ελπίδες μας στους πυροσβέστες, που ρίχνονται στη μάχη με αυτοθυσία αλλά χωρίς κανέναν σχεδιασμό από τους ανωτέρους τους. Ταυτόχρονα, το κράτος ψάχνει να εκκενώσει τους κατοίκους που αρνούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους παραμένοντας μέχρι το έσχατο σημείο για να υπερασπιστούν τους κόπους μιας ζωής, τις οικίες που στεγάζουν όλα τους τα όνειρα και την οικογενειακή γαλήνη.
Την ώρα που συντάσσεται αυτό το κείμενο, είναι πρωί και ο ουρανός είναι μαύρος, ενώ ο αέρας φέρνει την οσμή του καμένου από παντού. Όλος ο κόσμος ξεχύνεται στην προσπάθεια κατάσβεσης, είτε είναι εθελοντές είτε κάτοικοι είτε πυροσβέστες. Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη – από τη στιγμή που οι κυβερνήσεις, εκ του αποτελέσματος, αποτυγχάνουν – να υπάρξει μέριμνα και καθοδήγηση για τη δημιουργία και οργάνωση ομάδων δασοπυρόσβεσης από τους ίδιους τους κατοίκους, οι οποίοι είναι και αυτοί που μένουν μέχρι το τέλος. Αυτοί θα πρέπει να εκπαιδευτούν καταλλήλως, εκτελώντας προληπτικές κινήσεις απέναντι σε ενδεχόμενη πυρκαγιά και σε επίδοξους εμπρηστές, κατά την περίοδο της υψηλής επικινδυνότητας. Αυτοί, λόγω εγγύτητας, μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά και στην πρώτη πλήξη της φωτιάς, που είναι και η καθοριστική στιγμή για την εξέλιξή της, συνδράμοντας στο έργο του μόνιμου προσωπικού.
Είναι αξιοσημείωτο να αναφερθεί ότι η πρώτη τέτοια πρωτοβουλία ήταν έργο του Λαϊκού Συνδέσμου – Χρυσή Αυγή, αλλά, δυστυχώς για τη χώρα, και αυτή απαγορεύτηκε επί της ουσίας, καθώς απειλούσε το προπαγανδιστικό αφήγημα του “δημοκρατικού τόξου”…
Κουράγιο σε όλους όσους παλεύουμε άνισα με την πύρινη λαίλαπα.
