Ο Λεωνίδας γεννήθηκε περίπου το 530 π.Χ. στην Σπάρτη, που ήταν τότε μια αυστηρά πειθαρχημένη κοινωνία με δομημένο κοινωνικό σύστημα. Ανατράφηκε στο διάσημο εκπαιδευτικό σύστημα της Σπάρτης των αγωγών με πρακτικές και εκπαίδευση αφιερωμένες στην ανάπτυξη επίλεκτων πολεμιστών. Αυτές οι πρακτικές περιλάμβαναν έντονες στρατιωτικές ασκήσεις, εκπαίδευση όπλων, αθλητισμό και κυνήγι.
Η αντοχή και τα ανταγωνιστικά παιχνίδια ήταν σημαντικά γιατί τα περισσότερα ήταν ομαδικές δραστηριότητες, που απαιτούσαν πίστη και θυσίες για την συλλογικότητα του αγώνα. Ο απώτερος σκοπός τους ήταν να παραχθούν επίλεκτοι στρατιώτες που θα έβαζαν τα συμφέροντα και την διατήρηση της Σπαρτιατικής φυλής πάνω από κάθε επιθυμία τους, ακόμα και την ζωή τους.
Ο οπλίτης του τότε πολεμούσε τον εχθρό πρόσωπο με πρόσωπο με μια στρογγυλή χάλκινη ασπίδα, δόρυ, σιδερένιο κοντό ξίφος και ένα χοντρό, κυρτό σιδερένιο ξίφος. Η άλλη άμυνα του στην μάχη ήταν η φάλαγγα, που σήμαινε ότι η ασπίδα του αλληλεπικαλύπτονταν με αυτήν του στρατιώτη δίπλα του σε σφιχτή γραμμή. Αυτό το τείχος των ασπίδων ήταν εξαιρετική προστασία εκτός και αν ερχόταν μια επίθεση από τα πλευρά ή το πίσω μέρος.
Οι περισσότερες γνώσεις μας για τον Λεωνίδα προέρχονται από τον μυθικό Ηρόδοτο, τον πατέρα της ιστορίας, ο οποίος γεννήθηκε το 484 π.Χ. και του οποίου η ζωή ήταν σύγχρονη με πολλά από τα γεγονότα που περιγράφει. Αντλούσε πληροφορίες από διάφορες πηγές και από ανθρώπους που γνώρισε στα ταξίδια του στην Ελλάδα και την Μικρά Ασία. Μπορούμε να βρούμε την αλήθεια στα γραπτά του χάρη στους ισχυρισμούς του για την ανάμειξη των θεών σε θνητές υποθέσεις. Η αφήγηση του για τους Ελληνοπερσικούς Πολέμους βγαίνει αληθινή χάρη στα αρχαιολογικά ευρήματα που επιβεβαίωσαν επανειλημμένα την εκδοχή του για τα γεγονότα.
Ο αρχαίος κόσμος, όπως τώρα με τον δικό μας, διχάστηκε από αντικρουόμενα φυλετικά συμφέροντα. Εκείνη την εποχή, η Ελλάδα δεν ήταν όπως την γνωρίζουμε σήμερα, αλλά αποτελούνταν από πολλές φυλετικές πόλεις – κράτη, από τις οποίες η Σπάρτη και η Αθήνα είχαν την μεγαλύτερη επιρροή. Ενώ ήταν αντίπαλοι σε πολλούς τομείς, ενώθηκαν όταν υπήρχε εξωτερική απειλή. Τον πέμπτο αιώνα π.Χ., αυτό παρουσιάστηκε από την απέραντη Περσική Αυτοκρατορία, εναντίον της οποίας η Σπάρτη και η Αθήνα πολέμησαν δυο φορές, μια νικηφόρα στον Μαραθώνα εναντίον του βασιλιά Δαρείου, και την δεύτερη φορά κατά του βασιλιά Ξέρξη από ξηρά και θάλασσα.
Ο Θεός – Αυτοκράτορας γνωστός ως Ξέρξης, ήθελε να φτάσει στην Αττική, που τότε ελεγχόταν από την Αθήνα. Για να το κάνει, χρειάστηκε να βαδίσει νότια μέσω του παραλιακού περάσματος των Θερμοπυλών. Ο ηρωικός Λεωνίδας ηγήθηκε ενός στρατού που προερχόταν από διάφορες πόλεις – κράτη, συνοδευόμενος από τριακόσιους Σπαρτιάτες, σε μια προσπάθεια να σταματήσει την προέλαση της Περσικής ορδής. Το σχέδιο του ήταν να διοχετεύσει τους Πέρσες μέσω των Θερμοπυλών και στις φάλαγγες του που περίμεναν. Όλα θα είχαν λειτουργήσει όπως σχεδιάστηκε, αλλά για έναν προδότη, που τους οδήγησε από άλλη οδό που τους επέτρεψε να περικυκλώσουν και να επιτεθούν στους πολεμιστές του Λεωνίδα από τα πλάγια και από πίσω, όλα χάθηκαν, αναιρώντας έτσι την αμυντική δύναμη της φάλαγγας. Ο Λεωνίδας διέταξε την υποχώρηση των Πελοποννησίων, των οποίων ήταν αρχηγός, για να σώσει τις ζωές τους.
Ωστόσο, ο Λεωνίδας και οι θρυλικοί τριακόσιοι του παρέμειναν, μαζί με μερικούς Θηβαίους και Θεσπιείς, για να πολεμήσουν την πολύ μεγαλύτερη Περσική ορδή. Η Σπαρτιατική φιλοσοφία ήταν ότι η απόλυτη ατίμωση ήταν η υποχώρηση ή η παράδοση, και η μεγαλύτερη δόξα ήταν να πεθάνεις στο πεδίο της μάχης για την υπηρεσία της Σπάρτης και των Θεών. Αν και ο Ξέρξης προσφέρθηκε να σώσει τη ζωή των εναπομεινάντων ανδρών, αν καταθέσουν τα όπλα και συμφωνούσαν να γίνουν σκλάβοι, ο Λεωνίδας απάντησε: «Ελάτε να τα πάρετε» – οι λέξεις αυτές κοσμούν την πλίνθο του αγάλματος του στις Θερμοπύλες. Όλοι σφαγιάστηκαν, μαζί και ο Λεωνίδας.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, οι Λευκοί Ευρωπαίοι χρειάζονται παραδείγματα τέτοιου ηρωισμού για το κοινό καλό. Η ηρωική θυσία του Λεωνίδα είναι αδιαμφισβήτητη. Ενώ δεν μπόρεσε να εμποδίσει την Περσική ορδή να κινηθεί προς την Αθήνα, το μοντέλο θάρρους του Λεωνίδα οδήγησε την Ελλάδα στην νίκη ενάντια στην Περσική Αυτοκρατορία και για αυτό τιμάται ως ήρωας μέχρι σήμερα. Τώρα και για πάντα, οι αυτόχθονες φυλές της Ευρώπης τον τιμούν.
Τ.Μ.