Στιγμή δε σπατάλησαν τα αιμοσταγή κοράκια της υπερατλαντικής συμμαχίας για να εκτονώσουν το μένος τους κατά της ανταγωνίστριας Ρωσίας και με αφορμή την άνευ όρων υποστήριξη στην αμυνόμενη Ουκρανία εξανάγκασαν ολόκληρη την Ευρώπη να εναρμονιστεί με τις πολιτικές τους. Αποκορύφωμα της τυφλής υπακοής των κρατών της Δύσης στα κελεύσματα του «Θείου Σαμ» ήταν η επιβολή κάθε είδους κυρώσεων, κυρίως οικονομικού χαρακτήρα, με στόχο την αποδυνάμωση, ολοκληρωτική απομόνωση κι εν τέλει αμετάκλητη κατάρρευση της Ρωσίας. Όλα αυτά έγιναν πρόχειρα, βιαστικά, χωρίς ποτέ να συναινέσουν οι λαοί της Ευρώπης στην εθελοδουλία των κυβερνήσεων τους , καθότι το μόνο που είχαν να προτάξουν τα ΜΜΕ ήταν μια αόριστη «ανάγκη» συστράτευσης όλων των ευρωπαϊκών δυνάμεων προς τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Τα πράγματα, όμως, εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά και οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας δεν επέφεραν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, ούτε στο εσωτερικό της χώρας ούτε και στο μέτωπο του πολέμου. Η ρωσική οικονομία όχι μόνο άντεξε στον χρηματοπιστωτικό απομονωτισμό που επέβαλλε η Δύση, αλλά κατάφερε να κάνει νέα ανοίγματα προς τεράστιες αγορές, επηρεάζοντας τις διακυμάνσεις των τιμών στην ενέργεια και παγιώνοντας τη θέση της ως ένας υπολογίσιμος, οικονομικός γίγαντας με προοπτικές ουσιαστικής ανάπτυξης και επέκτασης. Στην Ευρώπη, από την άλλη, η αντιρωσική υστερία επέφερε το ανάλογο τίμημα, δηλαδή οικονομία ασθενική, με το κλίμα της αβεβαιότητας και της αστάθειας να παραμένει διάχυτο. Στην καρδιά της Ευρώπης, μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές δυνάμεις της και σύμβολο της δύναμης της, στην Γερμανία, τα μεγάλα εργοστάσια αρχίζουν να κλείνουν και να οδηγούν στην ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, όπως συνέβη πρόσφατα με κολοσσό του κλάδου της αυτοκινητοβιομηχανίας. Παράλληλα το τραπεζικό σύστημα παραμένει εύθραυστο, τα χρηματιστήρια αναμένουν ένα μεγάλο «κραχ» και ο πληθωρισμός συνεχίζει να παραμένει το μεγαλύτερο πρόβλημα χωρίς να έχει προταθεί κάποια σοβαρή εναλλακτική λύση.
Όσο για την Ελλάδα, που «ανήκει εις την Δύση», και που πρώτη έσπευσε να δηλώσει τη στήριξη της στην Ουκρανία (άραγε, μόνο με διατυπώσεις ή και έμπρακτα;) τα πράγματα δε θα μπορούσαν να είναι καλύτερα από οικονομικής άποψης. Το άλλοτε «σοβαρό» επιχείρημα ότι για την ανεργία, τον πληθωρισμό, την ακρίβεια, φταίει η Ρωσία έχει χάσει την αίγλη του και πλέον γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι μια ήττα του ΝΑΤΟ θα επηρεάσει περισσότερο τα πιόνια του παρά την ίδια την Αμερική. Δεν είναι η πρώτη φορά εξάλλου που η χώρα χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο για τις ανάγκες των συμμάχων της και δυστυχώς δε θα είναι η τελευταία για όσο καιρό ο λαός εκλέγει για κυβερνήσεις αυτές που του υποδεικνύονται από τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας.
