Ο Γερμανός ζωγράφος Georg von Langeweyde ένας γνήσιος λαϊκός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1903 στην πόλη Essen ως μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1908, ο Sluyterman μεγάλωσε στις εργατικές συνοικίες του Essen. Μια από τις αγαπημένες του ασχολίες ήταν η εκμάθηση κιθάρας, ενώ εργάσθηκε κι ως τεχνίτης στην Πομερανία. Κύριες δραστηριότητες των κατοίκων ήταν η γεωργία, η κτηνοτροφία και η αλιεία. Οι βασικές καλλιέργειες στην περιοχή ήταν η σίκαλη, η βρώμη, τα ζαχαρότευτλα, το κριθάρι, το σιτάρι και τα κτηνοτροφικά προϊόντα. Το 1920 γράφτηκε στην σχολή Καλών Τεχνών του Essen, όπου παρακολούθησε μαθήματα γραφικών τεχνών, διακοσμητικής ζωγραφικής και ξυλογραφίας. Ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών του στην Ακαδημία του Düsseldorf, και τελικά καταξιώθηκε ως γραφίστας στην ίδια πόλη.
Εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα τον Μάιο του 1928, γεγονός το οποίο είχε αντίκτυπο στην επαγγελματική δραστηριότητα του. Ο Sluyterman έγινε μέλος των Ταγμάτων Εφόδου, την ίδια χρονική περίοδο με τον άνεργο αδελφό του Wolf Sluyterman von Langeweyde. Η ειδικότητα του ήταν ο σχεδιασμός των κομματικών αφισών, ενώ συν τοις άλλοις ήταν επιφορτισμένος με τον σχεδιασμό του εξωφύλλου της εβδομαδιαίας εφημερίδας της κομματικής οργανώσεως του Düsseldorf, “Die Neue Front”, στην οποία ήταν συνεργάτης. Έγινε γνωστός κυρίως για τα χαρακτικά του σε ξύλο και υλικό λινόλεουμ, τα οποία αφορούσαν την παραδοσιακή ζωή στην Κάτω Σαξονία. Τα έργα του ήταν εναρμονισμένα με την Γερμανική Völkisch παράδοση.
To 1935, το Μουσείο του Essen φιλοξένησε αρκετά έργα του. Μετέπειτα δημιούργησε τρεις από τις κύριες σειρές χαρακτικών του, οι οποίες τον καθιέρωσαν και δημοσιεύτηκαν στον Γερμανικό τύπο. Κατατάχθηκε εθελοντικά ως μαχητής στο Ανατολικό Μέτωπο. Συνελήφθη από τους Βρετανούς προς το τέλος του πολέμου, ενώ φυλακίστηκε για περισσότερο από έναν χρόνο. Στην περίοδο της “αποναζιστικοποίησης”, πολλά από τα έργα του καταστράφηκαν. Βιοπορίστηκε υπό δυσχερείς συνθήκες διώξεων. Στράφηκε προς τη ζωγραφική στην δεκαετία του 1950, έγραψε ποιήματα, μπαλάντες, αλλά και τραγούδια στο πνεύμα των τραγουδιών του Hermann Lon. Το 1970 τιμήθηκε με το χρυσό Δακτυλίδι της Τιμής από τον οργανισμό “Deutsches Kulturwerk Europaischen Geistes”. Από το 1975 και έπειτα, τα έργα του επανεκδόθηκαν από τον Οίκο Uwe Berg. Έφυγε από την ζωή το 1978.