Δεν μπορούμε να ομιλούμε για Λαϊκό Εθνικισμό δίχως να αποσαφηνίσουμε τις δυο λέξεις που ονομάζουν την Ιδεολογία, την λέξη Εθνικισμός και την λέξη Λαϊκός δηλαδή. Με απλά λόγια θα πρέπει να εξηγηθεί η έννοια της λέξεως Έθνος και η έννοια της λέξεως Λαός. Η ανάγκη αυτής της εξήγησης απορρέει από την διαρκή προσπάθεια σύγχυσης των εννοιών στην Ελληνική κοινωνία, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο της Ιστορίας της και από ότι φαίνεται πρέπει όχι μόνο να αντισταθεί στα κελεύσματα των καιρών, αλλά και να βρει την χαμένη νοοτροπία που ζυγό δεν υπομένει. Τα προβλήματα είναι βεβαίως πολλά, όμως όχι και αναντιμετώπιστα.
Χρειάζονται Ιδέες και Πίστη σε αυτές τις Ιδέες, χρειάζεται βούληση για εφαρμογή αυτών των Ιδεών και άνθρωποι Ιδεολόγοι που να τα κάνουν όλα αυτά ζώσα πολιτική δράση. Τι είναι όμως η Ιδεολογία και ποιος ακριβώς είναι ο Ιδεολόγος; Ποια είναι η Ιδέα που περιέχεται στις λέξεις Λαϊκός Εθνικισμός; Ποια είναι η κατάσταση που βιώνει το Έθνος μας; Εν τέλει ποιες είναι οι δικές μας προτάσεις για την αναστροφή αυτής της κατάστασης; Ποιο είναι το όραμα μας για το Μέλλον;
Τι είναι όμως αυτό που κάνει την διαφορά με τα διάφορα κοινοβουλευτικά ή μη κόμματα που ευαγγελίζονται την ύπαρξη ιδεών και προτάσεων στις τάξεις τους; Στα χρόνια της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας έχουμε γίνει μάρτυρες κυβερνήσεων που είχαν ως κοινό παρονομαστή την ατολμία και την διαφθορά. Πριν ξεκινήσουμε τον σαφή προσδιορισμό της δικής μας ιδεολογίας θα πρέπει πρώτα από όλα να αποσαφηνίσουμε την έννοια των λέξεων Ιδεολογία, Ιδεολόγος και καιροσκόπος, γιατί αυτές είναι ουσιαστικά οι διαφοροποιούσες έννοιες.
Ιδεολογία καλείται ένα σύνολο Ιδεών που συγκροτεί μια κοσμοθεωρία, μια κοσμοθέαση. Ένα πλέγμα Ιδανικών και Αξιών που καθορίζει έναν τρόπο ζωής, έναν τρόπο αντίληψης των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, ένα όραμα για το πως θεωρεί ο Ιδεολόγος πως πρέπει να είναι ο Κόσμος. Ποιος είναι ο ιδεολόγος όμως και ποια η διαφορά του με τον καιροσκόπο; Η πρώτη ειδοποιός διαφορά μεταξύ των δύο εννοιών είναι η Πίστη στις Ιδέες αυτές. Ιδεολόγος καλείται αυτός που δρα βάσει των Ιδανικών του, ενώ καιροσκόπος είναι αυτός που δρα βάσει των συμφερόντων του χωρίς να δεσμεύεται από Αρχές ή Ιδανικά.
Η δεύτερη διαφορά είναι είναι η μεταφορά των Ιδεών στο πρακτικό επίπεδο χωρίς φόβο των συνεπειών, αφού Ιδέες χωρίς Πράξεις είναι στείρο φιλολογικό ενδιαφέρον, λόγος χωρίς περιεχόμενο και πράξεις με φόβο των συνεπειών είναι συμβιβασμός. Είναι η Βούληση για πραγμάτωση αυτών των Ιδεών, που συνθέτουν την Ιδεολογία, στον Κόσμο, αφού χωρίς Βούληση και Θέληση οι Ιδέες θα καταντούσαν θλιβερές προεκλογικές εξαγγελίες, όπως αυτές που κάνουν οι κοινοβουλευτικοί πολιτικοί.
Ιδεολογία λοιπόν, είναι ένα πλέγμα Ιδεών που ορίζουν σαφώς, για τον Ιδεολόγο, την έννοια και το όραμα του για τις έννοιες Φυλή, Έθνος, Κοινωνία, Θρησκεία, Κράτος, Λαός, Πολιτισμός, Πατρίδα, Οικογένεια κ.α. Η Πίστη και η Θέληση για την πραγμάτωση αυτών των Ιδεών καθιστούν τον Ιδεολόγο έναν Αγωνιστή της Ιδέας του και συνεπώς σεβαστό για εμάς, ακόμα και αν οι Ιδέες του είναι αντιδιαμετρικά αντίθετες με τις δικές μας. Αντιθέτως κανέναν σεβασμό δεν αξίζει ο ατομιστής, ο καιροσκόπος, ο οπορτουνιστής ακόμα και άμα οι ιδέες του δείχνουν να συμπίπτουν με τις δικές μας, προφανώς φαινομενικά.
Κεντρική έννοια της Ιδεολογίας μας είναι η έννοια της Φυλής, την οποία θεωρούμε και αναγκαία για την συνοχή του Έθνους, το οποίο όπως έλεγε ο Ηρόδοτος εξασφαλίζεται από το όμαιμο, το ομόγλωσσον, το ομότροπον και το ομόθρησκον. Η αλήθεια είναι ότι η Φυλή, δηλαδή το Αίμα καθορίζει την αντίληψη μας για τις Τέχνες, την Ηθική, γενικά την Κοσμοθέαση μας, είτε αυτή πρόκειται για την αντίληψη περί Θείου, είτε για αυτόν κάθε αυτό τον τρόπο ζωής μας. Η Φυλή, με την έννοια της συγγενικής, ουσιαστικά, καταγωγής δημιουργεί συνεκτικούς δεσμούς στην Κοινωνία μέσω κοινών εθίμων και κατά συνέπεια ηθών. Οι απορρέουσες, από το Αίμα, Παραδόσεις, εξασφαλίζουν τρόπον τινά το ομότροπο, το ομόγλωσσον και το ομόθρησκον που ζητούσε ο Ηρόδοτος στον ορισμό του Έθνους. Οι Έλληνες προέρχονται από την ανάμιξη τεσσάρων κυρίως υποφυλών, δηλαδή τους Δωριείς, τους Αχαιούς, του Αιολείς και τους Ιωνείς, γεγονός που εξηγεί την διαφορετικότητα και την ποικιλομορφία εντός της ίδιας της Ελληνικής Φυλής.
Η φυλετική συνέχεια του Ελληνισμού λοιπόν, δεν επιβεβαιώνεται μόνο από τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά, αλλά και από την ψυχοσύνθεση του Έλληνα και της Ελληνικής Κοινωνίας. Αυτή η ίδια η διχόνοια που μας μαστίζει ως Λαό δείχνει του λόγου το αληθές. Η Λαογραφία, τα ήθη και τα έθιμα του Ελληνικού Λαού δείχνουν πεντακάθαρα το ψέμα των αριστερών περί “πλαστής” εθνικής ταυτότητας, αφού κανείς δεν ανάγκασε τους πληθυσμούς της Ελλάδος να υιοθετήσουν έθιμα που αναφέρονται σε αρχαίους συγγραφείς ή το να “μπολιάσουν” τις Χριστιανικές τελετές με αρχαιοελληνικά εθιμοτυπικά.
Από την νοθεία των Παραδόσεων, μοιραία έρχεται η παρακμή του πολιτισμού, της Γλώσσας, των Τεχνών, των Ηθών και σε τελευταίο στάδιο εμφανίζονται και οι διαλυτικές εθνομηδενιστικές τάσεις που βιώνουμε σήμερα. Φυσικά δεν είναι ο μόνος λόγος, η επιμειξία, για την παρακμή του πολιτισμού μας, αλλά είναι ένας σημαντικός λόγος. Το Αίμα είναι Πνεύμα και η βεβήλωση αυτής της αρχής, η νόθευση του Ελληνικού Αίματος με αλλογενή στοιχεία, αποτελεί το υπέρτατο έγκλημα για κάθε ειλικρινή Πατριώτη και ιδεολόγο Εθνικιστή.
Ένας άλλος λόγος είναι η αστυφιλία. Η καθαρότητα της Φυλής είναι απαραίτητος παράγων για να μπορέσει αυτή να ξεδιπλώσει τα χαρακτηριστικά και το μεγαλείο της, να δημιουργήσει δηλαδή πολιτισμό. Στους σύγχρονους καιρούς είναι αναγκαίο, όσο ποτέ άλλοτε ίσως, να αγκαλιαστούν από το Κράτος όλα τα μήκη και τα πλάτη του Έθνους μας. Τα αδέρφια μας οι ομογενείς έχουν γίνει δέκτες μιας καταστροφικής αντεθνικής πολιτικής από πλευράς του ελλαδικού κράτους που τους οδηγεί στην απώλεια της Εθνικής τους ταυτότητας. Από την Βόρεια Ήπειρο και το Μοναστήρι μέχρι την Αστόρια υπάρχουν αδέρφια μας τα οποία ζουν στο πετσί τους την πολιτική του κράτους μας που πλέον δεν τους θέλει Έλληνες, αλλά πολίτες του κόσμου στην καλύτερη ή πολίτες του κράτους που κατοικούν στην χειρότερη. Και φυσικά δεν είναι αδέρφια μας μόνο αυτοί που κινδυνεύουν να χάσουν την Εθνική τους ταυτότητα, αλλά και αυτοί που την έχουν χάσει ήδη, γεγονός που πρέπει ασφαλώς να αλλάξει.
Η Φύση δημιούργησε τις ανθρώπινες Φυλές διαφορετικές και τις διαχώρισε, έθεσε σε κάθε μία από αυτές χαρακτηριστικά έτσι ώστε να ευδοκιμήσει στην περιοχή της. Που είναι αυτοί οι αριστεροί που κόπτονται για την σωτηρία των ειδών; Που είναι για να προστατέψουν τις διάφορες φυλές των ανθρώπων; Η υποκρισία τους βέβαια δεν έχει προηγούμενο, αλλά δεν αξίζει να ασχοληθούμε περισσότερο μαζί τους. Δεν τους αφήνουμε να προπαγανδίζουν την πανσπερμία και την επιμειξία για τους ανθρώπους την ίδια στιγμή που καμώνονται ότι φροντίζουν για την φυλετική καθαρότητα των ζώων.