Η συστημικότητα ή μη ενός κόμματος καθορίζεται κυρίως από τις βασικές πολιτικές θέσεις που αυτό υιοθετεί, καθώς ασφαλώς και από την ιδεολογία που αυτό ασπάζεται, αν και τα αστικά κόμματα δεν εμφορούνται από συγκεκριμένη ιδεολογία, αλλά δρουν οπορτουνιστικά. Στην περίπτωση του κυρίαρχου κόμματος του δήθεν “πατριωτικού” χώρου, η “καλή μέρα” φάνηκε από το “πρωί”. Πριν ακόμα εισέλθει στην βουλή αυτό το πατριδοκάπηλο κόμμα της “Ελληνικής” Λύσης, το οποίο αποτελεί ένα ακόμα βολικότατο δεκανίκι του καθεστώτος.
Δεν είναι μόνο ότι κατά την τετραετία διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας 2019-2023, αυτό το κόμμα υπερψήφισε ή δήλωσε “παρών” στο σχεδόν 45% των νομοσχεδίων της κυβέρνησης. Αυτό άλλωστε ήταν αναμενόμενο, όταν σε μια σειρά ζητημάτων η ταύτιση απόψεων μεταξύ Μητσοτάκη και Βελόπουλου είναι πασίδηλη (βλέπε φορολογικά ζητήματα, ασφαλιστικά κ.α.). Είναι ότι στο θέμα όμως που ο Βελόπουλος διαχρονικά έκανε “σημαία”, αυτό το μείζον εθνικό θέμα της Μακεδονίας, στο όνομα της οποίας διαχρονικά ελπίζει να απομυζήσει μπόλικα εκλογικά κοινά, είχε δηλώσει ήδη από τον Φεβρουάριο του 2019 σε εκπομπή του δημοσιογράφου Αιμίλιου Λιάτσου του σταθμού “KONTRA TV”, πως όχι μόνο ο ίδιος ως “αντιδρών” στην συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι “φασίστας” ή “ακροδεξιός”, αλλά και πως όσοι έδωσαν το όνομα της Μακεδονίας δεν είναι προδότες!
Την ίδια αυτή χρονική περίοδο που έδινε εξετάσεις “φρονιμάδας” και υποταγής στο σύστημα, τα μέσα του σε απόλυτη σύμπνοια με την Νέα Δημοκρατία, αλλά και ρουφιάνους του ανύπαρκτου “εθνικοπατριωτικού χώρου”, λάνσαρε στον λαό ότι “και οι 300 βουλευτές είναι προδότες”. Αυτό συνέβη την περίοδο ακόμα που εντός του κοινοβουλίου θήτευαν οι Εθνικιστές βουλευτές της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι βρίσκονταν συρόμενοι επί χρόνια μεταξύ δικαστηρίων και βουλής, εμπλεκόμενοι στην μεγαλύτερη πολιτική και δικαστική σκευωρία στην ιστορία ολόκληρης της σύγχρονης Ελλάδος. Η ταύτιση των Χρυσαυγιτών με τους πολιτικάντηδες ήταν ένα αισχρό αφήγημα που τροφοδοτούσε ο επικοινωνιακός μηχανισμός του εν λόγω πολιτικού γυρολόγου.
Το πολιτικό σύστημα, εφησυχασμένο με την ηπιότητα και την αδιάφορη – για τα μάτια του κόσμου – δήθεν “αντιπολιτευτική” στάση της “Ελληνικής” Λύσης, φρόντισε να εξασφαλίσει ότι το (κακό για το ίδιο) προηγούμενο του ολομέτωπου κινηματικού αγώνα που δινόταν από τους Εθνικιστές στο πεζοδρόμιο επί Χρυσής Αυγής σε ολόκληρη την χώρα, δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Αυτή ήταν η βασική προϋπόθεση για να μπορέσει απερίσπαστος ο Βελόπουλος να μιλάει ελεύθερα στα κανάλια και τα ραδιόφωνα, να μην φιμώνεται από το διαδίκτυο, με συνέπεια να εξασφαλίζει το περιχαρακωμένο του εκλογικό ποσοστό ώστε να ξαναεκλεγεί δεύτερη σερί φορά, μη απειλώντας εν τέλει όμως στο παραμικρό την καθεστωτική εξουσιαστική δομή σε κανέναν πυλώνα της.
Δικαίωση για τα όσα προειδοποιούσε το Εθνικιστικό κίνημα επί σειρά ετών για τον πρώην αφισοκολλητή του ΠΑΣΟΚ και πρώην βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ., αποτελεί η αποκάλυψη – σοκ που βγήκε στην επιφάνεια μέσα από το διαδίκτυο, σε συνέντευξη στο YouTube. Συγκεκριμένα, έγινε λόγος για συναντήσεις (εκ μέρους της κυβέρνησης) των Βορίδη και Γεραπετρίτη, με ανθρώπους της “Ελληνικής” Λύσης, όπου είχε συμφωνηθεί να αναλάβουν άνθρωποι της δεύτερης πέντε (5!) Υπουργεία και να υπάρξει συνδρομή αυτής ως κυβερνητικός εταίρος, καθώς πριν τις βουλευτικές εκλογές υπήρχε επισφάλεια στο Μαξίμου ως προς την αυτοδυναμία και το αν η Νέα Δημοκρατία θα κατάφερνε να την εξασφαλίσει. Η συνδιαλλαγή και το πολιτικάντικο παζάρεμα ξαναζούν σαν σε χιλιοπαιγμένη επανάληψη έργου, καθώς τα ίδια ακριβώς κάνανε οι ακροδεξιοί με την Εθνική Παράταξη και την Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά που συγχωνεύθηκαν στην Νέα Δημοκρατία, την ΕΠΕΝ που κατέληξε να στηρίζει τον σιωνισμό, τον ΛΑ.Ο.Σ. που ψήφισε μνημόνιο και συγκυβέρνησε με τα κατεστημένα κόμματα, αλλά και τους ΑΝ.ΕΛ. που συγκυβέρνησαν με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα ήταν πολύ πιο αισιόδοξη η κατάσταση αν το πολιτικό αισθητήριο και η αξιολογική κρίση του κοινού των πατριωτών ψηφοφόρων ήταν διαφορετικό. Δυστυχώς όμως, είχε επικρατήσει το προηγούμενο διάστημα μια διάθεση χλευασμού του Βελόπουλου, εστιαζόμενη μονάχα στις (πράγματι γκροτέσκες) εμπορικές του δραστηριότητες, κάτι το οποίο δεν αξιολογούταν σε συνάρτηση με την πολιτική ταυτότητα του εν λόγω κοινοβουλευτικού “ηγέτη”. Η ιστορική μνήμη και η γνώση του πολιτικού παρελθόντος είναι πολύτιμες και βοηθάνε στο να ξεχωρίζει κανείς από τα πεπραγμένα καθενός το ποια δύναμη είναι αληθινά αντισυστημική, και ποια δύναμη παριστάνει την αντισυστημική και τελικά εξυπηρετεί την εκάστοτε κυβέρνηση, εναρμονισμένη με τις επιταγές της “δεξιάς πολυκατοικίας”.
Μονάχα η Χρυσή Αυγή, ένα Κίνημα γνήσια Εθνικιστικό, Αντισιωνιστικό και Αντικαπιταλιστικό, ξεμπρόστιασε ήδη από τα χρόνια των πρώτων Μνημονίων όλο αυτό το κύκλωμα της λεγόμενης “γενιάς των αετών”, απομυθοποιώντας στο έπακρο τους “εθνικόφρονες” του Καρατζαφέρη, και φανέρωσε στον ελληνικό λαό την απόλυτη συστημικότητα των Άδωνι, Βορίδη, Πλεύρη και Βελόπουλου, οι οποίοι από τους “μη–ακραίους” “συντηρητικούς δεξιούς” παρουσιάζονταν ήδη από τότε ως οι μεγάλοι και υπεύθυνοι “εθνοσωτήρες”.
