Τα φιλελεύθερα στελέχη που αποτελούν το “βαρύ πυροβολικό” της επικοινωνιακής πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας, εδώ και χρόνια αναμασούν ένα αφήγημα πως «για να κυβερνήσει μια παράταξη πρέπει να πάρει τις ψήφους του κέντρου». Αυτή η διαπίστωση είναι μια φαινομενικά πολιτική προσέγγιση “ρεαλισμού” μετά από μια σοβαρή μελέτη της ανθρωπογεωγραφίας των Ελλήνων ψηφοφόρων. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται περί ενός λογικοφανούς, αλλά αισχρού ψέματος.
Είναι ξεκάθαρο πως σε επίπεδο κορυφής και πολιτικού προσωπικού εντός αστικού στρατοπέδου, δεν υφίσταται καμία διαφορά ιδεολογική μεταξύ κεντρώων και δεξιών. Όμως, λόγω της έλλειψης πολιτικής παιδείας που μαστίζει το εκλογικό σώμα, ευρείες μάζες συντηρητικών και “λαϊκών δεξιών” ψηφοφόρων, εξαπατώνται συστηματικά και από αφέλεια (η οποία μετά από τόσες δεκαετίες επαναλαμβανόμενων λαθών, μόνο ως βλακεία δύναται να ερμηνευτεί), στηρίζουν στην κάλπη το φιλελεύθερο μόρφωμα της Νέας Δημοκρατίας, το οποίο θεωρεί τις συγκεκριμένες μερίδες ψηφοφόρων “δεδομένες”.
Εάν υποθέσει κανείς πως το προφίλ ενός μέσου ψηφοφόρου της δεξιάς παράταξης συνίσταται σε έναν τυπικό οικογενειάρχη, πιστό της Ορθοδοξίας, που προέρχεται από μικροαστικά ή μεσαία στρώματα και απεχθάνεται τα εμέσματα της “woke” ατζέντας, τότε σίγουρα δεν μπορεί να κατατάξει αυτόν τον ανθρωπότυπο στην “συνομοταξία” της λεγόμενης “ψήφου του κέντρου”. Αυτό το ευφυολόγημα, πλαγίως το έχουν κατακρίνει και μερικοί νεοδημοκράτες, δίχως να αντιλαμβάνονται οι ανόητοι πόσο λάθος αντιλαμβάνονται την πολιτική και τον βαθμό της προδοσίας των Εθνικών αξιών που διαπράττουν. Μέχρι και ο ολετήρας πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, πρόπερσι δήλωνε δημόσια πως «η Νέα Δημοκρατία δεν είναι Ποτάμι». Και όμως, αυτό ακριβώς και πολλά χειρότερα είναι η Νέα Δημοκρατία, ένα κανονικότατο Ποτάμι ψυχή τε και σώματι, ότι και να λένε τα στελέχη και οι γόνοι από τα τζάκια της.
Ο λόγος που δηλώνουν στα κανάλια πως η “κεντρώα ψήφος” είναι τόσο… πολύτιμη για τους πολιτικάντικους σχεδιασμούς τους, είναι για να μπολιάσουν τους τηλεθεατές με την προπαγάνδα πως οι εθνικές αξίες είναι “παρωχημένες”, και το μόνο που αφορά τον κόσμο είναι τα παράγωγα του εκσυγχρονισμού, τα “χάδια” στις “μειονότητες”, η ψηφιοποίηση του κράτους, οι “πράσινες” πολιτικές, η προώθηση της “ελληνοτουρκικής φιλίας”, οι παραχωρήσεις στο Αιγαίο, το ξεπούλημα της Θράκης, οι επικύψεις στην Δύση κ.α. Σκόπιμα λοιπόν, το κυβερνών κόμμα αποτελεί μια χαοτική σούπα χωρίς συγκεκριμένη ιδεολογική στόχευση, κάτι που την καταντά εν τέλει ένα κεντροαριστερό γαλάζιο ΠΑΣΟΚ, που θα ζήλευε μέχρι και ο Σημίτης στις δόξες του. Όπως με το “εχθρικό” ΠΑΣΟΚ βεβαίως συγκυβέρνησε και ο δεξιός “πατριώτης” Σαμαράς πρώτος πρώτος για δυόμισι χρόνια.
Ας καταλάβουν επιτέλους οι ψηφοφόροι που νομίζουν ότι ενστερνίζονται παραδοσιακές αρχές και ιδανικά, ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα νεοφιλελεύθερο εθνομηδενιστικό κομματίδιο, και ας πάψουν να νομίζουν ότι βρίσκεται σε έναν διαφοροποιημένο χώρο από τα διάφορα “Ποτάμια” της πολιτικής σκηνής. Αλλιώς στις επόμενες εκλογές, ας αναζητήσουν οι καρνάβαλοι της κυβέρνησης την ψήφο τους στα περιορισμένα εκλογικά κοινά των διαφόρων ακραιφνών νεοφιλελεύθερων σχηματισμών ή και των εξωκοινοβουλευτικών (κεντρο)αριστερών ομαδώσεων, που δίνουν έμφαση στην LGBT προπαγάνδα και τα “δικαιώματα” των μειονοτήτων.
Συνεπώς, ας πάψουν οι νεοδημοκράτες να παριστάνουν τους τουρκοφάγους υπερορθόδοξους αντιαριστερούς που θα ανασυστήσουν την Μακρόνησο για τους “κακούς κομμουνιστές Συριζαίους”, στις περιφέρειες της Πελοποννήσου και της Μακεδονίας, όπου καταγράφουν τα υψηλότερα ποσοστά-ρεκόρ “δεξιάς ψήφου” πουλώντας πατριωτισμό κατά τις εκλογικές τους περιοδείες.