Το κράτος υποθετικά θα έπρεπε να είναι η εκδήλωση της δύναμης των πολιτών. Αυτό σημαίνει ότι για να υπάρξει κράτος, ο λαός του θα πρέπει να αισθάνεται, να αναγνωρίζει και να επιδοκιμάζει τις επιδιώξεις του και το κράτος με την σειρά του να εκφράζει δυναμικά την αληθινή θέληση του λαού του. Στην Ελλάδα η συνάφεια κράτους και πολιτών δεν βρίσκεται σε αρμονία, για αυτό και οι πολίτες δεν σέβονται, ούτε αγαπούν αυτό το κράτος (και σωστά), και το κράτος με την σειρά του αντιμετωπίζει εχθρικά το Έθνος που υποτίθεται ότι προστατεύει. Οι πρώτοι από θυμό και απογοήτευση μπροστά στο τερατούργημα που πρέπει καθημερινά να αντιμετωπίσουν, και το δεύτερο από φόβο μην τυχόν και το Έθνος επαναστατήσει και το ανατρέψει.
Οι Έλληνες είναι ένας πανάρχαιος στρατιωτικός λαός με αστείρευτη πολιτισμική παρακαταθήκη. Οι συμπεριφορές του είναι σφυρηλατημένες και ενσωματωμένες εδώ και χιλιετίες στον γενετικό του κώδικα που καθοδηγεί την φυλετική συλλογική του μνήμη και σκέψη. Στην ιστορία τους έχουν δημιουργήσει πολιτείες που αποτέλεσαν, αποτελούν και ευχόμαστε να αποτελέσουν ξανά στο άμεσο μέλλον, πρότυπα άφθαστα και άφθαρτα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Μπορούν συνειδητά ή ασυνείδητα να αντιληφθούν και ορθώς αντιλαμβάνονται όλοι ανεξαιρέτως, ότι το κράτος μέσα στο οποίο ζουν την δεδομένη χρονική στιγμή είναι ξένο προς του ίδιους, αφού δημιουργήθηκε από ξένους πάτρωνες, αλλοπρόσαλλα δομημένο, μη λειτουργικό και εχθρικό με την σειρά του εναντίον τους.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν έχει επιχειρηθεί έως τώρα μια ριζοσπαστική προσπάθεια ανατροπής αυτού του κράτους στην σύγχρονη ιστορία. Εύλογα αιωρείται στην κοινή γνώμη η αντίληψη πως το κράτος αυτό είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα μικροπολιτικό ξέρασμα τριτοκοσμικής μπανανίας. Το ερώτημα είναι, για ποιον λόγο οι Έλληνες που γνωρίζουν την αντιλαϊκότητα αυτού του κράτους, δεν αλλάζουν έστω τον κρατικό μηχανισμό που υποτίθεται πως έχει δημιουργηθεί για να τους υπηρετεί; Μα για τον απλούστατο λόγο, ότι οι Έλληνες είναι ήδη μοιρασμένοι σε παρατάξεις και αποπροσανατολισμένοι από σαθρές ιδεοληψίες και παρωχημένες κομματικές πολιτικές.
Οι Έλληνες, καθώς μέσα στους αιώνες δημιουργούσαν και ζούσαν στα κράτη της επιλογής τους, δεν ακολουθούσαν ξενόφερτες ιδεολογικές παραδόσεις. Αντιθέτως, είχαν απόλυτη πεποίθηση στις Αρχές των Ιδεών και των Ιδανικών του Έθνους τους και ζούσαν με απόλυτη πίστη σε αυτές. Τα Οράματά τους ήταν τόσο καθολικά και αναλλοίωτα, που οι όποιες διαφορές και ανταγωνισμοί μεταξύ τους, όπως για παράδειγμα αυτή μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης, προσδιορίζονταν από το ποια από τις δυο πόλεις θα έβρισκε τον τρόπο να τα υπηρετήσει καλύτερα. Πειθαρχούσαν με τόσο απόλυτο τρόπο στην υπηρεσία αυτήν, που δεν θεωρούσαν ότι θυσίαζαν κάτι από τον εαυτό τους, αλλά ότι ασκούνταν υπέρ της επίτευξης των σκοπών του σύνολου Ελληνισμού. Αυτή είναι η θυσία υπέρ του γένους, η άσκηση της πίστης υπέρ του σκοπού.
Αιώνιες Ιδέες που κουβαλούσαν μέσα τους γίγαντες από άκρη σε άκρη της γης, απέναντι σε ιδεολογίες νάνων που αγχώνονται να βρουν τρόπο να ανανεωθούν μπας και επιβιώσουν για μερικά χρόνια ακόμη μέσα σε γερασμένα μυαλά, ξεπερασμένων γενεών. Οι ιδεολογίες του παντός είδους φιλελευθερισμού δεξιάς και αριστερής κοπής, αποτελούν την απόλυτη παγίδα στην οποία έχουν πέσει οι Έλληνες. Δεν κατάλαβαν την δυτικόφερτη παγίδα στην οποία έπεφταν, όταν ασπάστηκαν τα διδάγματα όσων ήθελαν να μας “επιμορφώσουν” με τον Διαφωτισμό. Ιδεολογικά μεταμοντέρνα κυήματα δημιουργημένα από δυτικούς νάνους, οι οποίοι όμως δεν ήταν ποτέ Έλληνες, δεν ήταν γίγαντες, παρόλο που θα το ήθελαν πολύ. Οπότε τα δημιουργήματα τους δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελούν κακέκτυπα του πρωτοτύπου που ποτέ δεν έφτασαν (βλέπε εργαλειοποίηση της “Αθηναϊκής Δημοκρατίας” και της λατρείας που αυτή “απολαμβάνει” στους κόλπους των φιλελεύθερων). Γιατί με τα τετράγωνα απλά μυαλά τους όλοι αυτοί οι μικρόνοες, δεν μπορούσαν να κατανοήσουν ότι ο Ελληνισμός δεν είναι απλά ένας στείρος ορθολογισμός. Είναι πίστη, συναίσθημα, θυμός και αναστεναγμός, απελευθέρωση και αβάσταχτο βάρος.
Ο Ιδεαλισμός δεν είναι μια απαρχαιωμένη ιδεολογική δέσμη και η Λογική δεν γέννησε την αριθμητική, αλλά τα Μαθηματικά. Η Λογική είναι ο δρόμος προς την Αλήθεια που σε απελευθερώνει και γεμίζει την καρδιά σου φως. Φως που χρειάζεσαι στις στιγμές του φόβου, όταν περπατάς στην κοιλάδα του Θανάτου. Σαν τον Ηρακλή σκοτώνεις τα φίδια του λάκκου και μέσα από δύσβατους δρόμους βρίσκεις την Αρετή, που σε εξυψώνει πέρα από τα όρια της επίπλαστης ευμάρειας και βιώνεις την Ελευθερία. Ακόμη όμως και αυτή η Ελευθερία δεν είναι απλά ο αυτοσκοπός. Το βίωμα της θέλεις να το μοιραστείς και ο σκοπός διαμορφώνεται. Θυσία υπέρ του συνόλου. Μια άσκηση πίστης είναι ο καλός αγώνας για την Ελευθερία. Μέσα σου την έχεις, και η πεποίθηση στην Ελευθερία είναι που ξεχωρίζει τους γίγαντες από τους νάνους. Είναι όλα αυτά μαζί με ένα κλείσιμο του ματιού που δηλώνει ότι αν δεν το έχεις μέσα σου, δεν μπορείς να το αποκτήσεις ποτέ.
Οι Έλληνες που θα μπορούσαν να διδάξουν τους δυτικούς για τα βαθύτερα νοήματα των παραμέτρων της κοσμοθεωρίας τους, έδιναν αγώνα επιβίωσης και αποτίναξης ξενικών ζυγών. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τους δυτικούς που έκαναν την δουλειά τους προς εξυπηρέτηση των ιδιοτελών συμφερόντων τους. Η Λογική με την στενή δημοκρατική έννοια της ψυχρής υπολογισμένης σκέψης, με την οποία σκέπτονταν οι Διαφωτιστές, δεν τους επέτρεψε να συλλάβουν στο έπακρο το αληθινό νόημα της ελευθερίας εξάλλου.
Αρκετά με τις φιλολογίες, αερολογίες και οποιεσδήποτε αμπελοφιλοσοφίες περί των συστημικών, “καλών” και “προοδευτικών”, μα συνάμα αντιφυσικών ιδεών. Ας μιλήσουμε στην κοινωνία για καθαρά Ελληνικές Ιδέες, ας γίνουμε γίγαντες ξανά. Ό,τι δεν προέρχεται από αυτές τις αρχές που μας ενώνουν ως Έθνος, δηλαδή από το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομότροπο και το ομόθρησκο, θα βουλιάξει και θα χαθεί κάτω από το βάρος της ιστορίας και των δύσκολων χρόνων που έρχονται. Μόνο οι Ιδέες, τα Οράματα, τα Ιδανικά και η Πίστη σε αυτά θα παραμείνουν, γιατί ήδη βρίσκονται μέσα μας, άρρηκτα δεμένα, σιωπηλά να χορεύουν τυλιγμένα στον γενετικό κώδικα της ύπαρξης μας, περιμένοντας υπομονετικά το αναπόφευκτο τέλος αυτού του ψεύτικου και ξεφτιλισμένου κόσμου. Για να δημιουργήσουμε ξανά τον δικό μας Πολιτισμό μέσα από την Πίστη στον ίδιο αυτόν τον αιμάτινο κώδικα συνέχειας. Για να διατρανώσουμε ξανά στην ανθρωπότητα πως η Πίστη είναι πιο δυνατή από την φωτιά.