Η ιστορία είναι ο κυτταρικός χάρτης και ο εθνικός παλμός, το αλάνθαστο βιβλίο τής ζωής τού Ελληνισμού μας. Και ο Οκτώβριος έχει καταγραφεί ως ο μήνας των Ηρώων και των Εθνομαρτύρων τής Ελληνικής Φυλής. Είναι διαχρονικά διαπιστωμένο και ιστορικά επιβεβαιωμένο ότι οι μεγάλες στιγμές που έχουμε ζήσει μπορούν κάλλιστα να συμβούν εκ νέου αφού προορισμός τού Έλληνα είναι να παραδώσει την Ελλάδα καλύτερη και μεγαλύτερη από ό,τι την παρέλαβε στις επόμενες γενιές Ελλήνων. Και είναι ακόμη διαπιστωμένο ότι όποιος λαός δεν έχει διδαχθεί από τα λάθη του είναι καταδικασμένος να τα ξαναζήσει.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι αν ομιλούμε για τον Γενναίο Ελληνισμό ή για τον ραγιά τον εξαπατημένο και βολεμένο. Τον Οκτώβριο εορτάζουμε και τιμούμε τις πράξεις ηρωισμού των Τρανών και Γενναίων Ελλήνων. Είναι οι Έλληνες που αποκαλώ με δέος Αληθινούς Έλληνες. Οκτώβριο τού 1904 έδωσε την ζωή του και το Τίμιο Αίμα του ο Αξιωματικός τού Ενδόξου Ελληνικού Στρατού Παύλος Μελάς. Ο Μελάς προερχόταν από εύπορη αστική οικογένεια. Είχε όμως παράλληλα μεγαλώσει από τούς γονείς του με τα πατριωτικά ιδεώδη. Η δε πολιτεία που ανδρώθηκε είχε αλωθεί από τα πολιτικά πάθη και τούς διχασμούς που έφεραν την μικρασιατική καταστροφή και άλλες συμφορές. Παραιτήθηκε λοιπόν από το στράτευμα, εντάχθηκε στην Εθνική Εταιρία, ανέβηκε στην Μακεδονία που την τυραννούσαν Τούρκοι και Βούλγαροι, οργάνωσε τα απελευθερωτικά σώματα των Μακεδονομάχων και εν τέλει έπεσε στο βωμό τής Λευτεριάς.
Η θυσία τού Παύλου Μελά άναψε περισσότερο την φλόγα τής Λευτεριάς στις καρδιές των Ελλήνων ώστε να συνεχιστεί ο Εθνικός Αγών για την Μακεδονία μας και να κορυφωθεί στους βαλκανικούς πολέμους. Κι έτσι στον πρώτο κιόλας βαλκανικό πόλεμο ο ελληνικός στρατός θα φέρει στην αγκαλιά τής Μάνας Ελλάδος την συμβασιλεύουσα τής Αγίας Ελληνικής Αυτοκρατορίας Θεσσαλονίκη μας. Ήταν 26 Οκτωβρίου 1912, ημέρα εορτής τού Πολιούχου τής Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου, όταν ο Ένδοξος Ελληνικός Στρατός εισερχόταν νικητής για να παραλάβει την ελεύθερη πλέον από τούς Τούρκους Θεσσαλονίκη με επικεφαλή τον Στρατηλάτη Διάδοχο Βασιλέα Κωνσταντίνο. Οι πολιτικοί τού διαχρονικού δημοκρατικού τόξου θα τον αποπέμψουν αργότερα ως γερμανόφιλο τάχα μου, όπως τον ίδιο χαρακτηρισμό θα αποδώσουν και στον Ιωάννη Μεταξά. Με την διαφορά ότι ο Έλλην Εθνικιστής και Εθνικοκοινωνιστής είναι μονάχα Θεόφιλος και Ελληνόφιλος όπως θα έλεγε και ένας ακόμη Αγωνιστής τής Ελληνικής Φυλής, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Στις 28 Οκτωβρίου, ημέρα εορτής τής Αγίας Σκέπης Παναγιάς μας, εορτάζουμε το Όχι που είπε ο Εθνικός Κυβερνήτης και Εθνικοκοινωνιστής Ιωάννης Μεταξάς. Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940 όταν ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι μετέφερε την απαίτηση τού Μπενίτο Μουσολίνι να ανοίξουν τα εθνικά μας σύνορα για να εισέλθει ο ιταλικός στρατός και να υποτάξει την Πατρίδα μας. Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε επιλέξει την αυστηρή ουδετερότητα τής Ελλάδος μας στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Κι αυτό διότι για εμάς τούς Έλληνες Εθνικιστές η Ελλάς δεν μετέχει σε κανέναν πόλεμο ξένων συμφερόντων. Η Ελλάς πολεμάει μόνον όταν προασπίζει την εθνική και εδαφική της κυριαρχία, όταν αποκρούει εχθρική εισβολή και όταν απελευθερώνει προσωρινά σκλαβωμένες ελληνικές πατρίδες.
Οι πολιτικοί τής αστικής δημοκρατίας λένε ότι ο ελληνικός λαός είπε το Όχι στον φασισμό επειδή κυβέρνηση τής Ιταλίας ήταν το ιταλικό φασιστικό κόμμα τού Μουσολίνι. Ο Εθνικιστής και Εθνικοκοινωνιστής Ιωάννης Μεταξάς είπε το Όχι σε έναν επίδοξο εισβολέα εκφράζοντας τον ελληνικό λαό δίχως να εξετάσει την ιδεολογία τού εισβολέα. Ο Ιωάννης Μεταξάς είπε το Όχι από την αγάπη του στο Ελληνικό Αίμα που μάς ανέστησε και την Γη των Πατέρων μας. Είπε το Όχι από την αγάπη του στην Ελευθερία των Παιδιών τής Ελλάδος. Είπε το Όχι διότι αυτή είναι η αποστολή τής Ελλάδος ως Μεγάλη Δύναμη Δικαίου και Ισχύος.
Οι λεγόμενοι δημοκράτες πολιτικοί είπαν ναι στην κατοχή των μνημονίων και την συμφωνία των Πρεσπών για «μακεδονική εθνότητα και γλώσσα» αλλά και στην επιχειρούμενη παγκοσμιοποίηση γιατί εντολείς τους είναι οι σιωνιστές νεοταξίτες. Ο Εθνάρχης Ιωάννης Μεταξάς είπε το Όχι μέσα από την ελληνική καρδιά του όπως πράττουμε άπαντες εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές και Εθνικοκοινωνιστές. Και ο Εθνικός Αγών στα βουνά τής Πίνδου και τής Βορείου Ηπείρου έγραψε ένα σύγχρονο έπος για τον Ένδοξο Ελληνικό Στρατό. Η Νίκη των Ελληνικών Όπλων άρχισε να διαφαίνεται ορατή. Η απελευθέρωση τής Βορείου Ηπείρου μας πλησίαζε για τρίτη φορά στην ιστορία μας. Όμως ο Ιωάννης Μεταξάς θα φύγει μυστηριωδώς από τη ζωή χτυπημένος όπως ελέχθη από ασθένεια που δεν δικαιολογεί την απώλεια ζωής από ψευτοσυμμαχικό ιατρικό δάκτυλο. Και η γερμανική εισβολή μετέφερε τον απελευθερωτικό αγώνα στα βουνά τής Πατρίδος μας.
Τέλος 28 Οκτωβρίου 2018 έδωσε την ζωή του και το Τίμιο Αίμα του για το ζωντάνεμα τής Εθνικής Μνήμης και την ελληνικότητα τής Βορείου Ηπείρου μας ο Εθνομάρτυρας Κωνσταντίνος Κατσίφας. Ο Κατσίφας θέλησε να υψώσει την ένδοξη Ελληνική Σημαία στο χωριό του, τις Βουλιαράτες τής Άνω Δρόπολης. Το ανθελληνικό μένος των αλβανικών αρχών στράφηκε ενάντια στο ηρωικό πνεύμα τού νεαρού Βορειοηπειρώτη και οι Αλβανοί απαίτησαν την υποταγή του. Κι όταν ο Κωνσταντίνος Κατσίφας επέλεξε τον δρόμο που τού έδειξε η ελληνική καρδιά του, τα όπλα τού εχθρού στέρησαν τη ζωή του.
Η Ελλάς λοιπόν είναι η Πατρίδα των Γενναίων Ελλήνων που κάμουμε τα κορμιά μας ζωντανές ακροπόλεις προκειμένου να ζήσουν τα παιδιά μας και να μεγαλουργήσει η Φυλή μας. Η Ελλάς των Γενναίων Ελλήνων είναι Ναός Πίστης και Κάστρο Ελευθερίας και Πολιτισμού. Και η Ελλάς διευρύνεται αφού ουδείς Έλλην νοείται σκλάβος. Η Ελληνική Ιδέα είναι ζήτημα αγάπης, πόθου και Τιμής. Αγάπη στον Έλληνα Άνθρωπο. Πόθος για Ισχυρή Πατρίδα. Και Τιμή στους Προγόνους μας με τα έργα των δικών μας χεριών. Ο Γενναίος Ελληνισμός αγαπημένε μου ελληνικέ λαέ είναι οπωσδήποτε Εθνικιστής. Δόξα και Τιμή στους Ήρωες Εθνομάρτυρες τού Ελληνισμού μας. Τα Όχι και η Αγία και Μεγάλη Ελλάς μας είναι υπόθεση Εθνικιστική. Χρόνια πολλά με μια πλατιά Χρυσή Αυγή στον ορίζοντα τού Πιστού Ελληνισμού μας.
Σπυρίδων Καραχάλιος
